Feykir - 23.11.2022, Side 5

ið“ á Sauðárkróki.“ Þarna var
um söngskemmtun að ræða
sem sennilega var haldin í
tengslum við sýslunefndarviku
og þótti vel heppnuð og um
200 manns sóttu. Þessi skemmt-
un fór hins vegar ekki vel í
biskupinn yfir Íslandi sem las
frétt um hana í Fjallkonunni og
sendi í kjölfarið prófasti Skaga-
fjarðarsýslu skammarbréf: „ …
En að nota kirkjuna til að flytja
þar söng, þar sem efni kvæð-
anna og sönglögin eiga ekkert
skylt við sálmasöng og andleg
ljóð, verði ég að álíta ótil-
hlýðilegt og ósamrýmanlegt
við vígslu kirkna, sem fráskil-
ur þær allri veraldlegri notkun
og helgar þær sérstaklega til
þjónustu við Drottin.“
115 ára afmæli
Halda má áfram með tíma-
mót því hús safnaðarheimilisins
er byggt 1907 og er þá 115 ára
um þessar mundir. Eins og al-
kunna er þjónaði það hlutverki
sjúkrahúss til ársins 1961 en
kirkjan eignast húsið 1965. „Þá
er strax farið að vinna að því að
útbúa það sem safnaðarheimili
og aðstöðu fyrir ýmislegt. Þá
hefst, má segja, nýr hluti af
safnaðarstarfi með tilkomu
þess,“ segir Ingimar. Ávallt
hefur mikil starfsemi verið í
húsinu þó mikið hafi breyst
með árunum. „Hún var mikið
meiri hér áður fyrr. Hér
upphófst t.d. starf sem síðar
varð Félag eldri borgara en sú
starfsemi fluttist síðar annað og
æskulýðsfélagið sem flutti sig í
félagsmiðstöð í Gagnfræða-
skólann og er nú í Húsi frí-
tímans,“ segir Ingimar.
Nýlega var aðgengi hreyfi-
hamlaðra við safnaðarheim-
ilið stórbætt þar sem lagður var
rampur vestan við húsið og
útbúinn inngangur í salinn og
eru þau Ingimar og Sigríður
sammála um að vel hafi til
tekist. Þó eru óleyst lóðamál
sem hefur gert það að verkum
að ekki hefur verið hægt að
gera bílastæði fyrir fatlaða.
tíma, með dýrustu rafeinda-
hljóðfærum sem smíðuð hafa
verið,“ segir hann en orgelið
sem var fyrir var fótstigið
austur-þýskt sem Eyþór lét
smíða og hafði fyrirtækið aldrei
gert slíkt áður, eina eintakið.
„Þegar það var tekið niður kom
í ljós að þetta var samansafn
héðan og þaðan.“
Það eru ekki mörg ár síðan
að sá háttur var tekinn upp að
færa útfarir frá laugardögum
yfir á virka daga og segir
Ingimar það stærstu breytingar
í seinni tíð en það er sú þróun
sem hefur verið víða um landið.
Þau Sigríður og Ingimar segja
að þetta hafi fljótt komist upp í
vana og ekki verið kvartað yfir.
Ingimar segir upphafið að því
að þetta breyttist vera að erfitt
var orðið að manna í kirkju-
garðinum á laugardögum en
margir koma að hverri útför.
„Við ákváðum þarna, af því að
það gekk illa að manna, að jarða
ekki á laugardögum yfir
sumartímann. Svo þegar sum-
arið var liðið hafði þetta gengið
það vel að ákveðið var að halda
þessu áfram og fólk var ekkert
ósátt við það,“ útskýrir hann.
Fleiri stórar breytingar bíða
handan hornsins því brátt líður
Sauðárkróksprestakall í skaut
fortíðarinnar því frá 1. janúar
nk. tekur til starfa Skaga-
fjarðarprestakall þar sem þrír
prestar munu sjá um prest-
þjónustu í Skagafirði í stað
fjögurra og segir Sigríður það
verða áskorun að sinna því.
„Það verður fróðlegt að sjá
hvernig þetta muni þróast, eitt
prestakall og 19 sóknir. Þetta er
áskorun en sóknarmörkin hafa
haldist hingað til sem miðuðust
við það að menn áttu að geta
farið til kirkju, gangandi eða
ríðandi, innan einhvers tiltekins
tíma eða án þess að þurfa yfir
mannskæð vatnsföll. Þær eru
missterkar þessar sóknir og
allar bornar uppi með sjálf-
boðaliðum. Sem betur fer þykir
Skagfirðingum vænt um kirkj-
una sína og eru mjög tryggir.“
Í Skagafirði eru alls 24 kirkjur
þar sem messað er a.m.k. einu
sinni á ári eins og er í Sjávar-
borgarkirkju í Borgarsveit,
bænhúsinu í Gröf á Höfða-
strönd, Knappsstaðakirkju í
Fljótum og á Ábæ í Austurdal.

Í lokin er vert að minna aftur á
hátíðarmessuna og vonast
Sigríður til þess að allir vinir og
velunnarar kirkjunnar
fjölmenni og fagni með þeim
sem standa að viðburðinum
næsta sunnudag.
Margt hefur verið lagfært
innandyra og segir Ingimar
drauminn vera að koma húsinu
í upprunalegt horf hvað útlit
varðar og nefnir sem dæmi að
gaman væri að taka hlerana frá
kjallagluggunum og fjarlægja
viðbyggingu að vestan en hún
er seinni tíma viðbót. Tvisvar
hefur verið byggt við húsið,
sjúkrastofur, eða salurinn að
sunnan, 1922, og síðari upp úr
1940 þegar stigahús var byggt
sem var ætlað ráðskonunni,
sem var á efri hæðinni, svo hún
þyrfti ekki að ganga um
spítaladyrnar.
Örtónleikar
Eins og áður hefur komið fram
verða haldnir örtónleikar sem
smá viðbót við hátíðarmessuna
á sunnudaginn og prógramm-
ið tileinkað þremur heiðurs-
mönnum sem starfað hafa sem
organistar kirkjunnar og getið
sér orð sem tónskáld á lands-
vísu. Þar mun Helga Rós
Indriðadóttir stjórna kirkju-
kórnum og syngja með. „Ég
held að það hljóti að vera
svolítið merkilegt að þeir hafi
allir verið semjandi og gaman
að geta haldið því á lofti. Við
ætlum að gera þessu skil og
aðeins verður hlaupið á sögu
þessara manna, hvenær þeir
voru starfandi við kirkjuna og
smá kynning á þeim,“ segir
Davíð Jóhannsson, formaður
kórsins sl. fjögur ár. „Það eru
um fimm ár síðan Rögnvaldur
handrukk-aði mig í kórinn en í
dag eru í honum um 25 manns.
Það verður að segjast eins og er
að það er örlítill barningur með
endurnýjun, sérstaklega karl-
menn. Við erum mjög þunnir
í karlaröddunum og hefur
löngum verið,“ viðurkennir
hann og bætir við að ef einhver
sé áhugasamur að prófa að
syngja með kórnum má hafa
samband. Aðspurður um
ástæðu þess, svarar hann:
„Maður veltir því fyrir sér í
þessu sönghéraði hvar endur-
nýjunin er. Ég gæti trúað að
margir haldi að þetta sé mikil
binding, sem það er í sjálfu sér
ekki. Því betur sem svona kór
er mannaður, því betra, þá
munar ekki eins mikið um
hvern og einn sem kemst ekki.
Eins og núna eru karlaraddirnar
komnar niður í þrjá í hverri
rödd og þá má varla við að
einhvern vanti,“ segir hann og
Ingimar skýtur inn í að þeir
séu einnig töluvert farnir að
reskjast. „Sem betur fer þó að
menn séu farnir að reskjast þá
eru þeir í fínu formi þannig að
við teljum að við séum að gefa
okkar besta í þetta,“ bætir
Davíð við. Fastar æfingar eru
einu sinni í viku, á fimmtu-
dagskvöldum, og eitthvað
lausra yfir sumartímann þann-
ig að fólk kemst í burtu ef þarf.
Sigríður segir félagsskapinn
mjög skemmtilegan og fleira
gert en að syngja. því nokkuð er
ferðast bæði innan- og utan-
lands. „Við syngjum líka þessa
föstu tvenna tónleika á ári,
aðventukvöld og á kirkjukvöldi
í Sæluviku þannig að það
kemur skemmtilegt léttmeti
með þessu í bland. Svo er það
eins og þeir vita sem hafa
starfað í kór, hvað þetta er góð
núvitund, að líða inn í söng
einhverja daga í viku,“ segir
Davíð sem ítrekar vilja sinn að
fá fleiri í kórinn.
35 ára afmæli
Stjórnandi kórsins og organisti
er Rögnvaldur Valbergsson, og
erum við þá komin að enn
einum tímamótunum þar sem
hann hefur starfað við það í 35
ár. „Ég byrjaði haustið 1985 að
leysa af og ´87 var ég ráðinn
eftir fráfall Guðrúnar Eyþórs.
Þetta hefur verið ágætur tími,“
segir Rögnvaldur. Hvort ein-
hverjar breytingar hafi átt sér
stað á þessum tíma segir hann
þær alltaf hægar í svona um-
hverfi en nú nýverið kom út ný
sálmabók sem hafi breytt ýmsu.
„Þar eru nýir sálmar og var
sungið upp úr henni í fyrsta
skiptið síðasta sunnudag [13.
nóv.]. Þetta er mikil viðbót við
eldri sálma þar sem um 150
sálmar bættust við og eru þá í
henni nálægt 1000 sálmar í
allt.“ Davíð laumar því að að nú
sé aðeins krítískt ástand í
kórnum þar sem númerin á
sálmunum breyttust en margir
hafi kunnað þau utan að.
Upplýsir hann að Heims um
ból sé ekki lengur númer 82.
Breytingar í pípunum
Þegar kirkjan var endurbyggð
árið 1990 var gamla pípu-
orgelinu skipt út fyrir nýtt
stafrænt orgel og segir Rögn-
valdur einhverja hafa verið
gagnrýna á það, en lætur þess
getið að það hafi aldrei bilað.
Orgelið er 30 radda og fullyrðir
Rögnvaldur að ef það væri
pípuorgel kæmist það ekki fyrir
á kirkjuloftinu. „Þetta er í
raunini mjög stórt hljóðfæri. Ef
við hugsuðum það þannig að
þetta væri pípuorgel og það
þyrfti að stilla að lágmarki einu
sinni á ári, eins og er gert, þá
hefur þetta margborgað sig.
Miðað við rafeindahljóðfæri
var þetta mjög dýrt á sínum
Safnaðarheimilið á Sauðárkróki, 1992.Við stofnun Kirkjukórs Sauðárkróks 1942.
Organistar og tónskáld: Eyþór Stefánsson, Jón Björnsson og Pétur Sigurðsson.
44/2022 5