Þjóðólfur - 01.04.1954, Síða 7

- 7 -
ínn, en þau voru svo heimsk„ aö þau gátu
ekki komizt yfir fljotiöp sem var á milli
þeirra, J?au lágu andvaka á nottinni, mað -
urinn í sínu húsi og konan í sínu, og hugs-
uÖu hvort um annað3 Á daginn sátu þau á
fljotsbakkanum og mændu hvort til annars,
en tárin, sem þau felldup uröu að perlum
og vtltu niður í f 1 jotið„ Perlurnar bárust
með straumnum til manna, sem tíndu þær
upp, seldu þær, urðu ríkir og borguðu
stríðsgráðaskatto Þannig leið tíminn, og
þessir tveir einstæðingar, sem bjuggu sitt
hvorum megin við stóra íljótið, voru alveg
að sálast af ást„ - En hátt á alveldisstóli
sat drottinn og gaut hornauga til þessara.
aumingja barna, sem k.völdust meir en
nokkur gat kvalizto '"Blessuð skinnin, ”
sagði hann við sjálfan sig og lyfti sinni
Frh„ á bls„ 20.