Jólasveinninn - 01.12.1940, Qupperneq 13

Ég þekk! engan Eðvarð, og ég á engan miða í happ
drættinu*.
»Símskeytið hlýtur að vera til Karstens frá bróður
hans, sem er í læknaskólanum*, sagði Margrét.
»Já, auðvitað, ég gleymdi að líta utan á það. Hér
stendur líka: Rud adrs. Lange. Davíð, grasasninn,
hefir ekki veitt því eftirtekt. Skyldi hann líka hafa
unnið í peninga-bappdrætt’nu? — Æ, biddu Rud að
koma liingað inn til mín, Margrét, ég verð að biðja
hann afsökunar á því, að ég opnaði símskeytið hans«.
»En þú ætlar víst að segja honum eitthvað meira,
pabbi*.
»Jæja, jæja, ég skal ekki gleyma því heldur'.---—
Éau Karsten og Margrét komu inn og héldust í hendur.
»Hérna er símskeyti til yðar, Rud. Ég opnaði það
óvart, fyrirgefið þér, far stendur, að þér hafið unnið
stóra vinninginn*.
»Já, ég sé það, En það er ekki í peninga-happdiætt-
inu, eins og þér ef til vill haldið. Ég sendi Eðvarð
bróður mínum 10 krónur og bað hann að kaupa fyrir
mig nokkra miða í Handiðnaðarhappdrættinu. Éað var
allt og sumt. En ég vann nú samt falleg borðstofu-
húsgögn fyrir bragðið*.
»Já, og jæja, það gefur hverjum, sem hann góður
er«, sagði Lange kaupmaður. Én borðstofuhúsgögnin
koma víst í góðar þarfir, eftir því sem Margrét segir
mér. Jæja, ég óska til hamingju, Rud — eða Karsten
ætti ég líklega að segja núna og héðan af. Og nú
gelurðu rifið uppsagnarbréfið sundur, Karsten. — Og
— viljir þú þiggja það, geturðu orðið meðeigandi í
verzlunarhúsinu Trufs Lange frá áramótum«.
Karsten greip fast í hönd Lange, sem hann rétti honuni.
^Éakka þér fyrir. Og í dag hefi ég unnið talsvert
meira en stóra vinninginn í happdrættinu!«
»í*að hefir þú sannarlega gert*, sagði Lange. »Og
í dag verðurðu að setja þrjú kampavínsglös á borðið
með miðdegismatnum, Margrét!«