Muninn - 01.09.2014, Blaðsíða 20

Minni karla
Á árshátíðinni flutti ég minni karla, rœðu sem ekki öllum
líkaði, þá sérstaklega ekki þeim sem eru eldri en við nemendur
MA. Mánudaginn eftir árshátíðina ákvað ég, í samráði við
skólayfirvöld, að biðjast afsökunar á rœðunni á sal í Kvosinni.
Eftir afsökunarbeiðnina færði ég rök fyrir því af hverju ég
samdi svona ræðu og hérfyrir neðan má lesa þau.
Það er ótrúlegt hversu mikið feimnismál kynlíf og kynfæri virðist
vera. Þetta er eitthvað sem á að vera hægt að ræða um opinberlega
án þess að það sé litið hornauga.Við eigum ekki að halda þessari
umræðu á bakvið lokaðar dyr og það ætti ekki að fara fyrir brjóstið
á fólki að talað sé opinberlega um kynlíf, því þetta er jú ástæðan
fyrir því að við erum öll hér. Enginn málstaður nær framgangi
nema að athygli sé vakin á honum.
Ég fékk það verkefni fyrir stuttu að flytja minni karla á árshátíðinni.
Það sem ég ákvað og gerði, var að halda ræðu sem gekk ekki út á að
niðurlægja heldur snérist hún einfaldlega um kynlíf og samskipti
milli kynjanna.
Ég ákvað að skrifa ræðuna mína út frá femínísku sjónarhorni
með kaldhæðnu ívafi sem margir hafa kannski ekki gert sér grein
fyrir. Það eina sem ég gerði var að segja
sannleikann.
Ég talaði um hlut sem flest allt mannkynið stundar og myndi
maður því halda að það ætti ekki að vera feimnismál, en því
miður er það ennþá tabú að tala um kynlíf og allt sem því
tengist. Afleiðingar þess eru m.a. þær að unglingar sem eru
að stíga sín fyrstu skref í kynlífi vita einfaldlega ekki við
hverju þeir eiga að búast og leita þar at leiðandi á röngum
stöðum að fyrirmyndum og ég held að þið vitið öll hvað^ „ n
ég á við. , "'N’t'
í aldaraðir hefur verið sú pressa á stelpum að y *
þær þurfi að vera teprur, rétt eins og strákar mega
ekki sýna tilfinningar. Ég fann einmitt fyrir þessari
pressu sjálf þegar ég fékk ótal ábendingar um að ^
breyta ákveðnum orðum með gælunöfnum í ræðunni
minni, einfaldlega vegna þess að fólk er ekki vant því
að heyra þessi orð koma frá stelpum. Réttara sagt voru
þetta ekki nokkur orð heldur bara eitt, orðið píka. Þetta
er einungis líkamspartur alveg eins og höndin mín eða
munnurinn minn.
í gamla daga var þetta talið niðurlægjandi orð og
óviðeigandi að segja það upphátt, er það eitthvað sem við
viljum halda í? Er í lagi að orð yfir líkamspart kvenna sé
orðið að blótsyrði eins og píka virðist vera orðið. Eigum við
ekki frekar að tala um þetta sem jákvæðan hlut í stað þess
að hræðast hann. Ég var einfaldlega að reyna að brjótast úr
þeirri staðalímynd að stelpur þurfi að vera teprur, ég ætlaði
ekki að halda þeirri ímynd við.
Einnig langar mig að nefna að ég fékk engar
athugasemdir um að breyta orðinu pungur í eitthvað annað
en það er og fannst mér því ekkert jafnrétti felast í því að þurfa
gælunafn fyrir kvenmannskynfæri en ekki karlmanns.
Sennilega var árshátíðin hvorki rétti staðurinn né stundin
til að flytja svona opinskáa rœðu eins og rœðan mín
var þar sem árshátíðin tengist 1. desember. Hann er
mikilvœgur dagur í sögu okkar íslendinga og margir bera
miklar tilfinningar til hans.
' ’ %.