Muninn - 01.09.2014, Blaðsíða 22

Jónatan hét maður. Óttalaus var hann og kjarkaður.
Næstum jafn óttalaus og þeir sem var búið að íjarlægja óttagenið
úr. Mikið vildi ég að ég væri eins og hann. Ábyrgur og duglegur.
Rannsóknir hafa hinsvegar sýnt að það verð ég aldrei. Homo
sapiens hefur ekki getuna til þess að verða eins og hann er. Ég er
því miður sjálfur Homo sapiens og er ég því bundinn takmörku-
num tegundar minnar. Draumur minn mun því líklega aldrei
rætast og þykir mér það miður. Ingibjörg segir mér að hætta að
hugsa um hann. „Nákvæmlega hvernig á ég að fara að því?“ spyr
ég hana þá oft. „Notaðu bara öfundsýkiseyðinn1 segir hún mér
þá venjulega. Svakalega vildi ég stundum að ég hefði einhvern
tímann notað þetta lyf sem á að eyða öfundsýki en málið er að ég
vil helst ekki byrja að nota tilfinningastjórnunarlyf því að þá er ég
hræddur um að missa alveg stjórn á mér og missa mína
mannlegu eiginleika. Olga vinkona mín varð til dæmis háð
ýmsum tilfinningaeyðum og er hún núna algerlega óstarfhæf að
öllu leyti. Nema þá kannski þegar kemur að því að sauma.
Saumavinna er eitthvað sem hún gæti aldrei hætt. Kannski
myndi það sama koma fyrir mig og kom fyrir Olgu og er ég því
ekki reiðubúinn að taka áhættuna. Ég óska þess samt stundum að
ég gæti bara stjórnað tilfinningum mínum sjálfur, svona eins og
ég veit að Jónatan getur. Líklega er þetta samt rétt hjá Ingibjörgu.
Kannski væri bara best að taka þetta lyf. Skaðinn yrði líkast til
enginn ef ég færi varlega.
Pakkinn sem ég held á gefur skyndilega frá sér hljóð og gerir
mér bilt við. Jónatan hefði ekki brugðið. Aðalvandamálið með
það að ganga með svona palcka eru þessi hljóð sem þeir eiga til
að gefa frá sér af engri góðri ástæðu. Líka þegar maður á að vera
búinn að slökkva á þeim. Dótakassar eru já vesen. Þeir eru alveg
geðveikt mikið vesen. Einn daginn mun svona kassi hræða úr
mér líftóruna. En eltki í dag. I dag mun þessi kassi eklci hræða
líffóruna úr mér heldur meira svona taka líftóruna úr öðrum. Því
að það er nefnilega ekkert dót í þessum dótakassa heldur öflug
sprengja.
Ég er að fara að sprengja upp höfuðstöðvarnar hjá klónun-
arstofnuninni. Jónatan sagði mér að gera það. Ég geri allt sem
hann biður mig um. Enda er hann fullkominn. Ég veit eklci alveg
af hverju ég á að sprengja hana upp. Jónatan sagði eitthvað um
að ldónunarstofnunin væri ill stofnun sem væri að reyna að taka
yfir landið. Ég var ekki alveg að hlusta á hann þegar hann talaði.
Ég var of upptekinn við að horfa á þessar fallegu varir sem ég
vildi að ég hefði líka. Ég vissi samt að hann hlyti að vera að segja
eitthvað af viti. Ég meina, hann er nú einu sinni Homo superior,
genabreytt endurgerð af manninum sem er betri en Homo
sapiens á alla vegu og út af því að þeir skara fram úr á öllum
sviðum þá ráða þeir að sjálfsögðu öllum ríJdsstjórnum, öllum
fyrirtækjum og í rauninni bara öllu.
Fyrir mörgum árum var byrjað að bæta mannkynið með er-
fðabreytingum. Með tímanum urðu breytingarnar svo miklar að
byrjað var að tala um nýja tegund. Sumir vildu þó elcki
ganga í gegnum genabreytingarnar og héldu áfram að vera
Homo sapiens. Svoleiðis var það til dæmis með forfeður mína
og ég hata þá ennþá fyrir það. Þeir hefðu átt að hugsa meira út í
framtíðarkynslóðir. Þeir hefðu átt að menga minna. Núna búum
við við mun minni lífgæði því að þau notuðu mest af auðlindu-
num. Sumir hafa það þó betra en aðrir. Til að mynda allir sem
eru af tegundinni Homo superior og svo einhverjir sem eru af
lélegu gerðinni eins og ég. Ég hef það til að mynda fínt. Fyrir