Verzlunartíðindi - 01.12.1950, Blaðsíða 10

C---------------------------------------------- ■N
ÚTGEFANDI:
Samband smásöluverzlana.
Ritstjórn og ábyrgð:
Stjórn Sambands smásöluverzlana.
Afgreiðsla:
Bankastræti 7, sími 5841.
V___________________________________________________
eskja. Sannleikurinn er nefnilega sá, að fólk kem-
ur oft með ýmsa smáhluti, sem það hefir saumað
heima og biður búðirnar að selja. Þetta fólk hefir
sennilega ekki áttað sig á því, að það er orðið hegn-
ingarvert að sýna dugnað og vinnusemi.
Því næst talar blaðið um þýðingu refsiákvæða,
og færist nú mjög í aukana yfir því hvað þetta sé
nauðsynlegt, og sérstaklega er það sorgmætt yfir
því, að hingað til hefir fangelsisvist ekki verið
leyfileg, aðeins fjársektir, en ef frumvarpið verður
að lögum, þá er öllu borgið, og verða þá refsiá-
kvæðin þessi:
200 þús. króna sekt, fangelsisvist í 4 ár, svipting
atvinnuréttar og upptaka eigna. Svo klykkir blaðið
út með því að það sé skömm fyrir þingið, hvað
lengi hefir dregizt að koma svona lögum á, og skor-
ar á það að samþykkja þau sem allra fyrst, ég vona
það líka, svo vandræði þjóðarinnar megi leysast
sem fyrst.
MORGUNBLAÐIÐ.
Þann 9. þ. m. skrifar Víkverji um það, hvað hann
sé hrifinn af hinum nýja verðgæzlustjóra, og hvað
hann virðist vera efnilegur stríðsmaður í barátt-
unni við kaupmennina. Hann tekur einnig undir
söng hans í útvarpinu og tilkynningar hans í blöð-
unum um aðstoð almennings í þessu voða stríði, og
sérstaklega verði almenningur að athuga vel að
vörur, sem keyptar eru, séu merktar með verði og
■nafni framleiðanda, og ef svo vel skyldi vilja til,
að prísmiði hefði dottið af einhverri vöru, þá
hlaupa strax með hana á Skólavörðustíg 12, svo
sökudólgurinn megi sæta þyngstu refsingu, og nú
kemur frumvarpið hennar Rannveigar sér í góðar
þarfir. Ég vil rétt til gamans geta þess, að prísmið-
ar hafa ekki verið fáanlegir mörg undanfarin ár.
ALÞÝÐUBLAÐID
Svipaður söngur er í því blaði sama dag, nema
hvað þar byggist ágæti verðgæzlustjóra á því, að
neytendur hafa valið hann, og þá væntanlega úr
sínum hópi.
Ég hef nú ekki heyrt fyrr að neytendur væru
einhver sérstakur flokkur í þessu landi, en senni-
lega býður hann fram við næstu kosningar, og
verða þá flokkarnir orðnir fimm, og það er eigin-
lega það sem okkur hefir alltaf vantað — fleiri
flokka —.
Verðlagsstjórinn sem áður var, var úr flokki
þeirra sem ekki eru neytendur, svo það var ekki
von að vel færi.
SVARTUR MARKAÐUR.
Það er nú satt að segja hálf broslegt, þegar allt-
af er verið að læða því inn hjá almenningi að
kaupmenn selji á svörtum markaði. Það er auðskil-
ið mál að þeir hafa enga möguleika til þess.
Fólk ætti bara að líta í blöðin nú undanfarið og
sjá þar, hvaða vörur hafa verið gerðar upptækar,
í skipum, sem hafa komið frá útlöndum, og ætti þá
engum að vera vorkunn að átta sig á svarta mark-
aðinum hér. Sannleikurinn er nefnilega sá að eng-
ar þessar vörur, þó í land komist, fara til kaup-
manna, og það er einmitt þess vegna að verðlags-
eftirlitið getur ekki komizt fyrir svarta markað-
inn. En hvað það á að þýða að snúa þessum sann-
indum alveg við, það veit ég ekki, og sennilega
enginn,nema þeir sem þessa þokkalegu iðju stunda.
Ég hef nú nefnt nokkur dæmi um meðulin, sem
notuð eru í baráttunni við kaupmennina. Þau eru
bæði brosleg og sorgleg. Brosleg vegna þess hvað
þau eru barnaleg, og sorgleg vegna þess, hvað þau
eru rætin og sýna andlegt ástand þeirra flokka og
manna, sem beita þeim.
En skyldi nú þetta moldviðri allt vera gert bein-
línis til að vernda almenning fyrir kaupmönnum.
Nei. Það er gert til að breiða yfir að verðbólga og
dýrtíð eykst með hverjum degi. Það er gert til að
breiða yfir, að landið á ekki gjaldeyri til að kaupa
fyrir klósettpappír. Það er gert til að breiða yfir,
að hér hefir verið togaraverkfall síðastliðna 4 mán-
uði. Það er gert til að breiða yfir, að sagt er að
fimmti hver maður sé orðinn einhvers konar em-
bættismaður. Það er gert til að breiða yfir, að
flokkarnir hafa allir mikið af nytsömum slæpingj-
um sem þeir þurfa að troða í embætti, og þegar
þau þrjóta, þarf að búa ný til. Það er gert til að
breiða yfir, að valdamennirnir ráða ekki lengur við
sýna eigin drauga.
10. nóvember 1950.
Mekkinó Björnsson.
8
VERZLUNARTÍÐINDIN