Heima er bezt - 01.12.2006, Side 33

ist upphaflega í Útvarpstiðindum. Það var mikið sungið á
fimmta áratug síðustu aldar. Fer það hér á eftir.
Næturljóð
O, nótt, þinn vœngur nálgast tnig,
hann nálgast mig hljótt,
og nótt, ó, kysstu barnið þitt og svæfðu það rótt.
Nú finn ég, hvernig Ijóðið líður frá þér,
það Ijós, sem á að vaka hjá mér
sem móðuraugu mild og skœr.
Ó, dimmbláa nótt!
Hversu dulurþinn faðmur og vær,
þegar deginum lýkur
og vanga minn strýkur
þinn elskandi blær.
Hve allt er þá hljótt
og hve angurblítt hjarta rnitt slœr,
og hve auga mitt kvikar
er stjarnan þín blikar
ogfœrist mér nær.
Ó, nótt, nú bærast varir þínar viðkvæmt
og hljótt,
- þú vaggar mér í draumi, blessaða nótt,
og sorgir mínar líða, líða og líða Jjær.
Ó, dimmbláa nótt!
Hversu dulur þinn faðmur og vær,
þegar deginum lýkur
og vanga manns strýkur
þinn elskandi blær.
Syngið nú þetta ljóð í skammdeginu, þið sem munið lag-
boðann, ljóð og lag falla þarna einkar vel saman. Ég mun
hafa verið 17 ára þegar ljóðið birtist á prenti í Útvarpstíð-
indunum. Þar birtust margir vinsælir textar við dægurlög.
Og af heimaslóðum. Ég er Húnvetningur, eins og þið
vitið, mörg ykkar, sem lesið Heima er bezt. Hér eru tvö
erindi eftir Tómas Ragnar Jónsson, sem langi starfaði hjá
Kaupfélagi Húnvetninga á Blönduósi. Til fróðleiks skal þess
getið að hann var móðurfaðir Tómasar Ragnars Einarssonar,
tónskálds og hljóffæraleikara. En erindin voru ort í nafni
umgs manns, sem stóð í ástarsambandi við stúlku, er nam
við Kvennaaskólann á Blönduósi.
Hann vildu líta vel út, eins og eðlilegt var, og naut þeirrar
þjónustu, er til þurfti, á heimaslóðum. Ráðsmaður skólans
hét Kristófer, Sæmundur var klæðskerinn, Ari hárskerinn
og Einar kaupmaðurinn.
Lagboði: Eg kem tilykkar, vinir.
Sparibúinn skunda ég út á skólann eitthvert kvöld,
og skrúðann hér frá Sœmundi' eigi spara.
Með nýjan hatt frá Einari, sem hæfir vorri öld,
og hárið klippt og lagað eftir Ara.
Éggeri mér til erindis að hitta Kristófer,
og horfi svona í laumi á meyjarvanga.
Svo kemur hitt með tímanum, já, bara' af sjálfu sér,
og svona mun það oft á tíðum ganga.
Atthagaljóðið er dálítið sérstakt að þessu sinni. Það fjallar
um íjölbýlishús í Reykjavík, er nefnist í daglegu tali Kenn-
arablokkin, enda byggt af kennurum, og er staðsett að Hjarð-
arhaga 24-32. 1 tilefni þess að liðin voru 50 ár frá því að
lokið var byggingu þessa húss, var efnt til hátíðar í stóru
tjaldi á lóð þess, laugardaginn 28. október s. 1. Flutti þá sá,
sem þetta ritar, afmælisljóð, sem hann hafði verið beðinn að
setja saman. Fer það hér á eftir. Ljóðið var einnig sungið af
viðstöddum, við undirleik Reynis Jónassonar, harmoniku-
leikara. I þessu fyrrgreinda húsi eru átthagar margra, sem
alist hafa þar upp á liðinni hálfri öld.
Blokkin við Hjarðarhaga
Menn byggðu stóra blokk við Hjarðarhaga;
og bærilega gekk allt saman það,
og það er bara víst og segin saga,
að samtök manna komu þessu af stað.
Og kennarar þar stóðu vel að verki,
að vísu skuldum hlaðnir fyrst í stað.
Þeir unnu saman, eins hinn veiki og sterki,
uns eignarhúsið reis hérfullkomnað.
Og endurbœtur ýmsar voru gerðar
á okkar húsi nú I seinni tíð,
og vissulega margar mikilsverðar;
þær munu líka duga ár og síð.
Við viljum skila vel til okkar niðja
því verki, sem var lokið fimm og sex.
Við þurfum engar afsökunar biðja,
því eignin mjög að fjárhagsgildi vex.
Og kennaranna blokk við viljum byggja;
nú bætast margar aðrar stéttir við.
Og framtíðin mun fyllilega tiyggja,
að fólkið kunni að meta húsnœðið.
Nú óskum við þess öll á Hjarðarhaga,
sem okkur höfum valið bústað hér,
að megum una Ijúfa lífsins daga
um langa framtíð - bæði mey og ver.
A þetta átthagaljóð erindi til ykkar, kæru lesendur? Jú,
alveg eins og önnur af slíkum toga. Lagboðinn er: Hvað er
svo glatt, gamla lagið, sem sungið var upphaflega í Kaup-
mannahöfn.
Nú kveð ég að sinni, og þakka samskiptin á liðnu ári.
Hittumst vonandi á næsta ári. Lifið heil.
Auðunn Bragi Sveinsson,
Hjarðarhaga 28, 107 Reykjavík.
Heimaerbezt 601