Heima er bezt - 01.12.2006, Blaðsíða 23

Steinunn R.
Eyjólfsdóttir:
■ ólagjafír - jólagjafir. Hvað
eigum við að gefa vinum og
vandamðnnum í jólagjðf? Hér
er úr ótnílega vðndu að ráða. Ætti maður
að fylgja tískunni og sameina til að spara,
eins og blessaðir stjómmálamennimir,
mundi maður að sjálfsðgðu gefa allri
fjðlskyldunni sameiginlega eina jóla-
gjðf. Allir hljóta að sjá hversu hagkvæmt
þetta er. Auðvitað verður að biynja
sig gegn gamaldags hugsunar-
hætti og skella skolleyrum við
því þó barnið sé að suða um
brúðu, unglingurinn um geisla-
disk eða afi og annna um bók.
Maður gefur allri fjðlskyldunni
góða og hagkvæma jólagjðf,
til dæmis klofstígvél. Full-
orðna fólkið getur skipst á
um að nota þau og litlu
bðrnin skriðið inn í þau
þegar rignir. An efa yrði
stórkostleg ánægja með
þetta fyrirkomulag.
En sumt fólk getur ekki
með neinu móti séð kosti sameining-
arinnar og má þar nefna landsbyggð-
arfólk allflest. Þetta fólk þarf þó líka að
gefa jólagjafir. Hvað geturþað gert? Við
þurfum þó raunar ekki að vorkenna því.
Eins og vitað er, þá er það þegar neyðin
er stærst sem hjálpin er næst. Yndisleg
verðstríð geta hvenær sem er geisað
á landsbyggðinni svo fólk getur keypt
allt sem hugurinn girnist fyrir nærri því
ekki neitt. Það er ekki lakara að eitthvað
matarkyns sé í jólabögglinum - hver
mundi ekki vilja fá heilan kassa af bón-
usmat i jólagjöf, t.d. grænum baunum?
Jólagjöfin verður hvort eð er að hafa
notagildi. Engin hugsandi manneskja
gefur ónothæfa jólagjöf.
Þannig að þessi hugmynd
er líka yfrið góð.
En ef hvorugur ofangreindra mögu-
leika höfðar til manns - hvað er þá til
ráða? Þess má þá minnast að oft er það
gott er gamlir kveða. I mörg hundruð ár
hafa jólagjafir verið búnar til á íslensk-
um heimilum - og gengið bara vel. Það
er enginn sem segir að þetta sé ekki
ennþá gerlegt og er það útaf fyrir sig
merkilegt, því allar okkar geróir mega
orðið heita „planlagðar“ í tölvum. Sem
sagt, við megum búa til jólagjafír heima.
Opnast þá ótal möguleikar. Prjóna má
allt frá rúmábreiðum til trefla og
nærbuxna Fer stærð og þyngd
gjafarinnar eftir dugnaði
gefandans. Smíða má alls-
konar koppa og kirnur úr
tré eða járni. Hér má skjóta
því að, í veikri von, að sjálfa
hefur mig lengi dreymt um
að eignast fiskfat úr tré með
feitiskollu áfastri í miðju, eins
og Strandamenn notuðu áður
fyrr. En hingað til hafa hugskeyti
mín varðandi slíka jólagjöf ekki
borið árangur. Nú, svo má klippa
og líma og sauma í það óend-
anlega. Glottketti, glottjóla-
sveina, kirkjur og hof.
Ef ekkert af þessu fellur í
kramið þá eru líka til jólagjaf-
ir sem kosta alls ekki neitt,
hvorki vinnu né peninga og
vekja allsstaðar óblandna
ánægju. Þær hafa að vísu
þann galla að ekki er hægt
að velja þær í böggul og því
eru þær oft látnar fylgja öðrum
gjöfum. En þær eru líka vel fram-
bærilegar einar sér. Slíkar gjafir eru
kossar og faðmlög, kyrrð og ró í húsið,
skilningur og umhyggja, til dæmis. Sér-
staklega er mælt með gjöfum í þessum
flokki fyrir ungt fólk.
Loks má ekki gleyma jólakertunum.
Kerti er sígild jólagjöf sem ætti að tíðkast
mikið meira. Stjómmálamönnum ætti
hiklaust að gefa kerti, jafnvel stormkerti,
ef vera mætti að ljós rynni upp fyrir
þeim á jólahátíðinni.
Svo skulum við bara öll gleðjast við
að útbúa jólagjafímar.
I
I
I
I
I
I
1
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
Heimaerbezt 591