Heima er bezt - 01.10.2007, Side 7

Steindór og Þórunn Benediktsdóttir.
Þórunn
Benediktsdóttir.
Steindór og Þórunn með börnin.
Skánin varð til á þann hátt aö taðið úr ljárhúsinu var borið
út á túnið og dreift og látið þorrna og síðan teknar stærstu
skánirnar og notaðar í hlóðimar. Afgangurinn var mulinn
ofan í túnið svo að sprettan yrði betri.
Þú veist það kannski að það rignir alltaf lóðrétt undir
Eyjafjöllum og það var erfitt að gera torfþök þannig úr garði
aö þau lækju ekki. Aður en þakjárnið kom var farið inn á
heiðar og teknar flatar steinhellur sem raðað var á þökin á
gripahúsunum og síðan tyrft yfir“.
Manstu eftir fráfœrum ?
„Já, ég rétt man eftir þeim en ég var of lítill til þess að vera
smali. Kýrnar lágu úti á sumrin, voru mjólkaðar úti. Það má
segja að á Gömlu-Steinum hafi verið gósenlend og svo var
þaö Ósinn, en þar gekk upp sjóbirtingur. Eg man vel erftir
því þegar var verið að draga á. Sjóbirtingur var mikið lostæti,
soðinn, steiktur og reyktur.“
llvar varstu í skóla?
„Bamafræðsla var á þessum tímum lítil. Ég var haltur og þegar
ég var níu ára fór mamma með mig í hestvagni austan undan
Eyjafjöllum og til Reykjavíkur að leita mér lækninga. Ég man
ekki hvað þessi læknir hét sem mamma fór með mig til. Ég
gekk við hækju um tíma, það var talið að eitthvað væri að mér
í hnénu en svo kom í ljós við skoðun hjá lækni að þetta var í
mjöðminni. Síðan þegar ég átti að sleppa hækjunni var fóturinn
orðinn styttri en hinn. Það var spítali á Stórólfshvoli, og þá var
ekki eitt einasta íbúðarhús þar. Það heitir núna Hvolsvöllur.
Á spítalanum á Stórólfshvoli var ég látinn liggja í rúminu og
bundið band um fótinn á mér og síðan aftur fyrir gaflinn á
rúminu til að teygja fótinn til þess að
reyna að ná honum jafnlöngum hinum
fætinum. Þetta var ekki notalegt en
maður lét sig hafa það enda ekki um
annað að ræða. Ég held að fætumir
hafí síðan orðið nokkuð jafnir en ég
var alltaf haltur en hef þó gengið mikið
um landið.
Þórunn Já, eins og ég sagði var ekki á þessum
Benediktsdóttir. árum byijað að myndast þorp á Hvolsvelli.
Það var bara bærinn Stórólfshvoll og
spítalinn. Eitt sinn bjó þar Stórólfur og sonur hans Ormur,
mikið heljarmenni.“
„Ég hlaut bamafræðslu í farskóla sem var á Ysta-Skála, en
Skálabæimir eru þrír. Fyrir vestan Ysta-Skála er írafoss. Ég
var vetrarpart í Vallnatúni, hjónin þar höfðu fengið kött hjá
foreldrum mínum. Það var þannig að sóst var eftir köttum af
þessu kyni en þeir voru sérstaklega góðir veiðikettir. En mér
leiddist þar og vildi heldur vera heima.
Ég verð að segja þér dálítið um hann Guðmund, sem fékk
viðumefnið plógur. Það var vegna þess að hann var fyrsti maður
sem kom með nothæfan plóg undir Fjöllin. Hann notaði hesta til
þess að draga póginn. Á vorin fór hann um sveitina og plægði
garða fyrir bændur. Guðmundur bjó á Hellnatúni og þar var
afar mikið af huldufólki og margar konur héldu varla geðheilsu
þar. Konan hans Guðmundar var mikil merkiskona en hún
átti afar erfitt andlega. Það var voðalegt fyrir Guðmund þegar
konan lést fyrir eigin hendi. Þetta var kennt huldufólkinu.
Guðmundur plógur átti ágætar engjar en þær vom langt
Heima er bezt 487