Heima er bezt - 01.10.2007, Síða 11

Listaverkið 2000, við Fjarðarkaup, eftir Grím Marinó.
strengdur. Hann var síðan festur mér sérstökum koparvír við
kúlumar.
Kona Einars bróður míns var kokkur á sumrin og hafði
bömin með sér, en þegar fór að líða að hausti þurfti hún að
fara heim til að koma krökkunum í skólann. Eftir það var ég
brúkaður fyrir kokk. Eldað var á prímusi með tveimur hausum
og það gekk ágætlega. A haustin, eftir að tók að kólna, voru
aukaprímusar hafðir í tjöldunum á kvöldin til að hita upp áður
en menn fóm að sofa. Steinolíutunna var geymd í nágrenni
við tjöldin en prímusar brenna steinolíu.
Sofið var á beddum sem var hægt að leggja saman yfir
daginn. Það var of kalt að liggja á dýnum á
jörðinni, sérstaklega eftir að tók að hausta.
Þegar við þurftum að flytja tjöldin til var allt
flutt á hestum og þá þurfti að leggja beddana
saman sem síðan voru settir á klakk enda ekki
aðrir möguleikar við flutning á heiðum og íjöllum
í þá daga.
Við höfðum skrínukost yfir daginn en þegar við
komum heim af línunni á kvöldin fengum við heitan
mat. Það var eldað í sérstöku tjaldi sem var kallað
kokkatjaldið. A þessum tíma var afskaplega ódýrt
kjötið, þetta var nokkuð löngu fýrir stríð og ekki komin
nein mæðiveiki í sauðféð. Við keyptum kjötið beint
af bændunum og lambsskrokkurinn var mátulegur í
tvær máltíðir.
Eg man að ég lenti einu sinni illa í því. Ég var að
lesa bók um leið og ég var að skola saltkjöt sem átti
að hafa í matinn um kvöldið. Það vildi oft gerast að
það var mikið af hárum á kjötinu enda heimaslátrað.
Síðan setti ég kjötið í dall og hvolfdi öðrum dalli yfír. En
þetta síðdegi hafði ég fengið lánaða bók sem var spennandi
og uggði ekki að mér. Þegar Einar bróðir kemur af línunni
mætir hann nokkrum hundum sem allir voru með kjötbita í
Listaverkið Súlur við innsiglinguna í Vestmannaeyjum.
.;3i —
SiÍBKaS
-4^.,,
Steindór, stoltur faöir við listaverk sonar
síns í Eyjum.
Minnismerki sjomanna i
Stykkishólmi,
eftir Gnm
Marinó.
Heima er bezt 491