Heima er bezt - 01.10.2007, Page 16

var góður förunautur. Bestur sá, sem hvíslaði
að mér að fá hann.
Hélt ég svo eins og leið lá yfír Ulfarsfellsá,
í þrengslum kallað Mjódd. Hún er allsstaðar
grýtt og straumhörð.
Þar reyndi á stafinn - og eitthvað meira.
Sama er að segja um Örlygsstaðaá, nema
hún er breiðari. Þá bað ég um styrk til þess
að geta lokið þessari ferð, eins og nauðsyn
vará.
Kársstaðaá er þeirra best að því leyti, að hún
er víða slétt í botninn. En djúp var hún.
Þegar yfir hana var komið fannst mér
þrautin unnin. Seinasti áfanginn var heim
túnið á Kársstöðum.
Bærinn var ólokaður þegar ég kom í
hlað. Ég sá undrunar- og þakklætissvip á
Ingibjörgu þegar ég kom inn með meðölin.
Sigurður sat með Jófiiði litlu. Þar sá ég engin
svipbrigði.
Ég var sannarlega sæll. Fann að ég hafði
gert skyldu mína og þá var hægt að lina
þjáningar blessaðrar litlu stúlkunnar.
Jófríður varð því miður ekki gömul. Hún
var myndarleg og falleg stúlka og góð. Giftist
Bjama Sveinbjamarsyni og bjuggu þau uppi
á loftinu hjá Hansínu og Sigurði Marinó, sem
nú er Skólastígur 16. Þau áttu eina dóttur,
Bimu, og annað bam var á leiðinni. Þá er
það í febrúar 1943 að hún er að hita upp um
moiguninn. Setur olíu í eldinn og allt springur
framan í hana. Hún hleypur með ofsa niður
stigann og fötin loga. Hansína, sem ein var
niðri, nær í vatn og slekkur þannig í fötunum.
En þá var holdið brunnið það mikið að þó
allt væri gert til að bjaiga lífi hennar, lést
hún eftir miðnætti þessa dags og var öllum
mikill hanndauði. Dóttirhennar, Bima, var
nærstödd og fékk þetta svo á hana að hún
jafnaði sig aldrei að fúllu eftir þetta áfall.
Bima giftist Sveinbimi Sveinssyni og þau
komu upp nafhi Jóffíðar heitínnar.
Ingibjörg Daðadóttir
Stykkishólmi hefir sagt mér
eftirfarandi sögu:
Þegar ég var að alast upp á Dröngum á
Skógarströnd, var vinnukona hjá móður minni
stúlka að nafni Guðlín Magnúsdóttir. Hún var
alin upp á Fellsströndinni, en haföi áður en
hún kom til mömmu, verið víðar í Dalasýslu.
Hún sá ýmislegt sem aðrir ekki sáu, eða eins
og sagt var, þá var hún skyggn. Bar töluvert
á þessu meðan við vomm saman og fannst
mér maigt einkennilegt sem hún sagði mér.
Ég man eftir því að ég spurði hana hvemig
hún gæti séð allt þetta, og þá sagði hún mér
eftírfarandi:
Það var ekki löngu eftír fermingu að mig
dreymdi einu sinni að til mín kom maður,
sem bað mig um að fylgja sér eftir og hjálpa
konu sinni, sem væri komin að því að fæða.
Ég sagði honum að slíkt heföi ég aldrei fengist
við, en hann sagði að ekki væri annað en fara
um hana höndum, þá væri þetta allt í lagi.
Kvaðst ég þá myndi koma með honum, klæddi
mig í fötin og svo héldum við af stað.
Við fórum sem Ieið liggur í áttina að hóli
eða réttara sagt lítilli klettaborg, sem ekki var
langt fiá bænum og við bömin lékum okkur
oft við. En þegar þangað kom varð hún að
stóm og fallegu húsi og þar gengum við inn.
Þar var kona á gólfi og beið fæðingar.
Ég gerði eins og maðurinn bað mig,
fór höndum um konuna og fæddi hún
þá myndarlegt bam. Ég þóttist lauga það
og ganga þannig frá eins og ég haföi séð
ljósmóður gera.
Þegar því var lokið kom maðurinn með
einhvem vökva í glasi og bað mig bera í
augu bamsins. Ég gerði það en hugsaði sem
svo að gaman væri að bera svolítið á annað
auga mitt, það ætti ekki að gera til, og ef svo
vildi til að ég blindaðist á því þá heföi ég
alltaf annað augað heilt. Gerði ég þetta. En
það varð tíl þess að með þessu auga fór ég
að sjá ýmislegt, sem ég haföi ekki séð áður
og þannig er þetta til komið.
Konan, sem Ingibjöig minnist á, hét Guðlína
Magnúsdóttir, fædd að Teigi í Hvammssveit,
dáin í Brokey 1900. Faðir hannar Magnús,
bjó lengst af í Teigi. Guðlína hefir verið fædd
um 1850.
Móðir Guðlínu var Guðlaug Jónsdóttir fra
Litla Dunhaga í Eyjafjarðarsýslu. Magnús
og Guðlaug áttu 7 böm, Guðlaugu, d. 1862,
f. 1804, Magnús, f. 1866.
(Sjá Dalamenn II, bls. 87).
496 Heima er bezt
í októbermánuði 1957 serndu menn r fyrsta sinn hiut á braut um
jörð. í nÓTemb§rljefti ba'ndaríska tímaritsins Sciéntific Americán var
' þessa minnst í stuttri frétt (sgm endtirprentuð er í óktóberheftinu
núíár): • •••. . . ' '• .~r——■ .■ —---------
„Fyrsti fylgihnötturinn sem.menn hafa smíðað, sputnik („fö.runautur“ á
rússnesku), var sendur út í géiminn um miðnætti (á Moskvutíma)* hinii 4*
okfóber. Sovétmenn létu ekkert uppi um áform sín fyrr en að geimskoti loknu.
og voru raunar fámálir um spútnik sinn fyrstu dagana sem hann var á lofti.
„Fuglinn“ var kúla, 58 cm að þvermáli (eöa um 23 tommur), og í honum fv'ö
útvarpsscpditæki. Ekki er í fréttatilkynningum getið um önnur tæki, en sovéskif
vísindmenn hafa greint frá því að gjervitunglið skrái hitastig, og bandarískir
vísindamenn eru þess fullvissir að frá því berht dulkóðuð merki.“
örnóifur Thorlacius tók saman
Sputnik. ’