Heima er bezt - 01.10.2007, Side 46

- Jæja. Eigum við ekki að halda áfram að skoða
sjúkrahúsið?
- Eg er tilbúinn að fylgja yður. Aftur nær áhuginn fyrir
starfinu tökum á unga lækninum. Hann fylgist með hinum aldna
embættisbróður sínum inn í hverja sjúkrastofuna af annarri og
kynnir sig fyrir tilvonandi sjúklingum sínum. I hvert sinn, sem
ný sjúkrastofa opnast unga lækninum, leita augu hans hinnar
ókunnu hjúkrunarkonu í djúpri óviðráðanlegri þrá eftir því að
sjá hana þar, en hún verður hvergi á vegi hans. Læknamir hafa
skoðað allt sjúkrahúsið og nema staðar á lækningastofunni.
Páll afhendir eftirmanni sínum ýmis verkfæri, skýrslur og ffeira
viðkomandi starfmu og skýrir honum frá rekstri sjúkrahússins.
Því er öllu lokið, og læknarnir taka sér báðir sæti. Páll segir:
- Þá er starfsferill minn við þetta sjúkrahús á enda, og ég
fel yður hérað mitt í góðu trausti, ungi embættisbróðir, gæfan
fylgi yður í gifluríku starfí um langa framtíð.
- Eg þakka yður innilega, Páll læknir.
- Hvernig lízt yður nú yfirleitt á starfsskilyrðin hér?
- Vel, og mikið betur en ég bjóst við á svona afskekktum
stað. Sjúkrahúsið er stórt og vistlegt og allur aðbúnaður mjög
góður að sjá. Hafíð þér starfað lengi í þessu læknishéraði?
- Rúm tuttugu ár.
- Svo lengi. Þér hafið sjálfsagt margs að minnast frá svo
löngum starfsferli hér.
Betri heyrn -
bætt lífsgæði
Lifðu lífinu lifandi og njóttu þess að eiga góð
samskipti við fjölskyldu og vini á efri árunum.
Tíma-
Pantan/r
. ’síma
6« 6880
I boði ei
Sigurbros færist yfír andlit gamla læknisins.
- Já, víst er um það, og dýrmætt er nú að eiga ríkulegan sjóð
bjartra minninga við leiðarlokin, en oft hefur verið telft djarft,
og átök við hinn íslenzka vetur tíðum verið hörð og óblíð
í dimmu skammdegisins á löngum fjallvegum, því hann er
breiður og erfíður yfirferðar, Víðifjarðarhálsinn, en allt hefur
farið vel, og margur glæstur sigur unnizt yfir sjúkdómi og
heljaröflum vetursins. Eg er forsjóninni innilega þakklátur
fyrir ævistarfið.
- Ég samgleðst yður, Páll læknir, og óska yður langra lífdaga
við arineld bjartra minninga, þar sem hver sigurboginn rís af
öðmm yfír löngu, fómarríku starfi í þjónustu við sjúka meðbræður.
Slíkar minningar eru gullinu dýrri.
- Ég þakka yðar hlýju orð, ungi vinur. Gæfan fylgi ávallt
mínu kæra læknishéraði og öllum þeim, sem vinna að heill
þess. Ég hef verið svo heppinn frá því fyrsta að fá hingað
valið starfsfólk í þjónustu sjúkrahússins, og eins vona ég að
verði í framtíðinni. Síðastliðið vor varð ég og sjúkrahúsið svo
fyrir því mikla láni, að þessi góða og fjölhæfa hjúkrunarkona
skyldi ráða sig hingað, og ég óska og vona, að hún starfí hér
sem lengst.
- Er hún mikið menntuð í sinni grein.
- Já, hún hefur lokið þeim lærdómi í hjúkrun, sem veittur
er hér á landi, með bezta vitnisburði, sem hægt er að gefa, en
þó er mest um vert, að samfara mikilli tjölhæfni í starfmu
er hún svo auðug af sannri hjartagöfgi, að á betra verður
ekki kosið.
- Vitið þér hvaðan hún er ættuð, þessi hjúkrunarkona?
- Nei, því miður veit ég það ekki, hún er yfírleitt mjög
fáorð um sína hagi og einkamál.
- Svo. Haukur læknir situr þögull um stund. Orð Páls og
hin bjarta mynd ungu hjúkrunarkonunnar fylla huga hans.
Páll veitir nána athygli hverju svipbrigði á andliti unga
læknisins, og hann verður ennþá vissari í þeirri ágizkun
sinni, að einhver ævintýralegur leyndardómur tengi saman
fortíð þeirra Guðbjargar hjúkrunarkonu og Hauks læknis.
Páli langar ósegjanlega mikið til þess að skyggnast dýpra
inn í þann leyndardóm, ef slíkt mættí verða til blessunar á
einhvem hátt.
Haukur læknir rís snögglega á fætur. Hann hefur gleymt
tímanum eftir samræðumar við fyrirrennara sinn, og nú má
hann ekki sitja lengur. Páll stendur einnig upp úr sætí sínu.
Hann lítur á úrið sitt og segir:
- Viljið þér ekki gjöra svo vel, Haukur læknir, að koma
heim til mín og snæða kvoldverð með okkur hjónunum?
- Jú, ég þakka yður fyrir.
Þeir ganga heim í hús gamla læknisins. Þómnn, kona Páls,
tekur þeim alúðlega, og framreiddur kvöldverður bíður þeirra
í vistlegri stofu. Læknamir setjast að borðum og Þómnn með
þeim. Hinn ljúffengi kvöldverður er framreiddur fyrir fjóra,
en ljórða persónan er hvergi sjáanleg. Páll lítur á konu sína
og segir:
- Kemur Guðbjörg hjúkmnarkona ekki til að borða með
okkur eins og um var talað?
Framhald í næsta blaði.
526 Heima er bezt