Blysið : skólablað Gagnfræðaskóla Austurbæjar - 04.01.1969, Síða 11

Foreldradaguc
Við borðið situr kennarinn.
Ljótur er á honum svipurinn.
Inn þá gengur faðirinn
til að tala um drenginn sinn.
Upp þá stendur kennari Páll
"Er þinn sonur ekki Njáll?"
"Jú, hann Njáll er sonur minn
en má ég komast alla leið inn."
"Eg er kennari Njáls, þvf miður,
en komdu hérna og seztu niður.
Um stráksa helzt það vill ég segja:
þú asttir að kenna honum að þegja.
I ensku landsprófi hann aldrei nær.
Að sjá hann skrifa stfl. í gær.
Af orðunum sem voru tíu,
hafði drengsi vitlaus níu.
Heima hann les ekki landafræði.
Þekkir ekki land frá græði
telur Nigeriu svæði þróað
þó að mönnum sé þar lógað.
A morgnana í eðlisfræði
sefur hann í ró og næði.
En verstar eru loturnar,
er heyrast í honum hroturnar.
Þegar Njáll fór að vélrita
blaut þá varð hún Helga af svita.
Rauk hún upp til handa og fóta
og rak hann út til áramóta.
I íslenzku hann hefur hátt,
setur Guðlaug út á gátt.
Guðlaugur þá hrópa fer,
"hvað ert þú að gera hér?"
Og undir þetta vil ég taka
hann ætti að draga sig til baka.
En sjálfumglaður segir hann
"Þetta kann ég alltsaman."
Drúpti nú höfði dapur maður
var nú ekki lengur glaður,
en titra fór hægri höndin,
hann hlakkaði til að ná f vöndinn.
Þ.B.