Blysið : skólablað Gagnfræðaskóla Austurbæjar - 04.01.1969, Síða 18

ekki mikinn tíma til þess, því síminn hringdi aftur.
"Er þetta P. H. J. Malakoff’,' var spurt.
"Sá er maðurinn," svaraði Malakoff.
"Eg ætlaði bara að tilkynna um morð," var sagt.
,rKem í hvelli," svaraði hinn mikli leynilögreglumaður" og henti frá
sér tólinu.
Þegar Malakoff kom á staðinn, var honum vísað inn um bakdyr,
inn í stofu eina mikla. Ekkert lík sá hann, en í hinum enda stofunnar sat
maður í stoppuðum leiðurstól. Hann hélt á lampaskern^ í annarri hendi.
Hann tók til máls:
"Þér eruð glöggur, herra Malakoff. Eg varð alveg hissa á því,
hvað þér voruð fljótur að "fatta morðvopnið."
Maðurinn hló, og hélt áfram.
"En það gagnar yður ekki hót, því þér eruð dauðans matur.
Þetta herbergi er einangrað frá mnheimimnn með gildrum og vopnuðum
mönmnn, og engin von er til þess að þér sleppið út. Og nú megið þér
biðja fyrir yður."
Því næst framdi maðurinn sjálfsmorð á hinn hryllilegasta hátt með
lampaskerminum.
Hinn mikli lejmilögreglumaður hló, og sagði: "Einu gleymdirðu
vinurinn." Síðan gekk hann að símanum.
"Halló, lögreglan, þetta er P.H.J. Malakoff, ég er héma í
slæmri klípu........."
Hundaklyfberinn.
/