Bænavikan - 07.12.1935, Síða 18

- 16 -
En Guð fran set'ti hann .1 hlóði hans sen náðarstól fyrii'
trúna, tiT að auglýsa réttleeti sitt, með ýví .að Guð hafði í
urríburðarlyndi sínu unborið hinar áður Drýgðu syndir, til bess
að auglýsa réttloti sitt á yfirstandancLi tína, til ýess að
geta sjálfur verið réttlátur og róttleett hann, sen hefur
Jesú trú. ' Hvar er ýá’ hr.ósunin? Hún er útilokuð. Með hvaða
lögmáli? Verkamia? Nei, heldur ne'ð lögnáli trúar. Vér
álítun Jví að naðurinn rcttlutist a'f trú án lögnálsverka.
Gjörun vér ýá lögnál'ið a.ð engu neð trúnni? Fjarri fer bví;
heldur staðfestun vér lögnálið."
bínlikvarðinn óbreyttur. Sanningurinh nilli Guðs 'og nahna
breytir á engan hátt lögnálinu. Hann
staðfestir miklu frenur'Tögnálið. Breytiu.in varður öll
vegna bess, að blóð Jesu borgaði sekt okkar, cn ekki vegna
ýess að lögnálinU se breytt til ýess að gera kröfurnar ninni.
Kristur borgaði skuldirnar neð hjartablóði sínu. RéttTsting-
in er frjáls g'jöf. "Eins ög fví af nisgerð eins leiddi fyrir-
dcning yfir alla nenn., Ijannig leiðir og af ráttlmtisverki
eins réttlmting til lífs fyrir alla nenn." Rón.^,18.
Líf iirists er ýannig tileinkað syndaranun, til ýess að
hylja syndir hanS' á liðna tínanun. Að tileinka ýýðir að eigna
nanni eitthvað, sen ekki er'- réttnst eign hans. I fyrstu
stöndun vi.ð ö.ll eins og beininganenn, törtún kludd, en við
ýráun rettíæti Krists, og Kristur réttir fran klaði úr dýru
líni, sitt eigið syndlausa líf,. og. endurgjaldslaust býður
hann öllun, sen vilja, að taka við fessun klaðun. iað eru
klaði réttlmtis hans. I trú tökun við við’ icssuri klsáun og
í krafti blóðs hans róttTutuírst við neð róttToti Guðs, og
"réttlmttir af trú höfun vcr ivl frið við Guð fyrir Drottinn
vorn Jesún Krist.". Rón.5,1.
iegar við erun hreinsuð og réttTott af "áður drýgðum synd-
un", neð blóði J.ésú Krists, og við á iann hátt erun konin í
sanbandi' við réttlsti Guðs., iá er iað nauðsynlegt að við varð-
veitunst frá synd í framtíðinni neð iví að eignast hlutdeild
í lífi hans. , '. ..
Við skulún nuna eftir, að réttlietið, sen við erun hreins-
uð með,.er tileinkað okkur. RéttTstið, sen við erum heíguð
neð, er látið okkur.. í té. Hið fyrr nefnda opnar okkur ’•
himininn, hið; síðar nefnda gerir okkur hosf til að ganga inn
í himininn.