Bænavikan - 07.12.1935, Qupperneq 23

- 21 -
mundl sjá fyrir tíiaanlegum f'örfum hans. "Nei," sagði hann,
"I'að er ekki vegna stöðu minnar, að eg ekki get gert fað.
En f'að er vondur vahi, sem hefur náð tökum á mér, og eg get
ekki losnað við hann. Eg hef reynt hvað eftir annað, en eg
get ekki orðið sjöundadags Aðventisti raeðan eg reyki,og eg
get ekki hs3tt að reykja."
Eg sagði honum. frá reynslu ninni á liðnum dögum, áður en
eg varð kristinn,. hvernig eg var f'rrell reykingarvanans, og
að eg hafi ekki getað losað nig undan f'essu valdi fyrr en
lifandi kraftur Krists'kon inn í hjarta nitt. "ó, eg vildi
að eg gcsti eignast slíká reynslu," "Bróðir ninn," sagði eg,
"íað getur hú. Sá.sarai Jesús, sera frelsaði raig, vill líka
frelsa hig." "Eeld'jrðu. að hann vilji kað? Heldurðu að hann
elski veslings garalan' s'jTidara eins og raig?" "Bróðir rainn,
Hiranafaðirinii okkar fer ekki í nanngreinarálitHaiin elskar .
tig vissulega.' ’ Hann dó. fyrir f;ig.n
Síðan spurði eg hahn hvort nokkur notaði einltaklifann,
sera var aftast í vagninuö. Hánn sagði að hann væri tónur.
"Við skulura fara f~angað og hiðja ura frelsið fegar í stað."
Við fórura inn í litla herbcrgið, krupura á kné, og neðan lest-
in brunaði. eftir teinunura, útheltura v.ið hjörtura okkar fyrir
Gíuði, ,og iirópuðura til hans ura freisi. Og Tað gleður riig. að
geta sagt, að Guð frelsaði Txnnan raánn, og iiann er nú Aðvent-
isti og fagnar. í Sanhleikahun. "Ég nnti honura oft, begar eg
ferðast iessa leið, og góðnánnlegá analitið hans ljóraar allt-
af af heilagri gleð.i.
Andi spádórisins 'ségir: "TJn allan heira eru nenn og konur,
sera líta löngunarfullun augura til hiriihs. : fár .og basnir
stíga up.p frá leitandi sálun, sem brá frið, ljós og Heilagan
Anda. Margir eru konnir að landaranrun Guðs ríkí's, og bíða
aðeins eftir að f'eira verði boðið inn. Engillinn laiddi Fil-
ippus t.il nannsins, sora leitaði að ljós'i.... Og englarnir
nunu einnig. .nú s'tjórna skrefun f'eirra starfsraanna, sera vilja
leyfa He.ilögun Anda að st jórna tungun sínun, og helga, hreins
a og göfga hjörtu IJeirra."
Hér er persónulegur boðskapur til sérhvers okkar, og við
getura ekki lokað eyrunura fyrir hohun.. Kunið eftir fví, að
bað stendur, að englar sóu reiðubúnir til að leiða ahugasaraa
starfsnenn til f'eirra, sen líta löngunarfullura augun til hira-
ins, og’f>rá frel.sun frá hjartasorgun, vonbrigðura og syndura
þessa heiras'. þeir bíða eftir fér og raér. "þér 'eruð nínir