Bænavikan - 07.12.1935, Qupperneq 44

- 42 -
cienn, sem hafa tekið við lífinu í Kristi samkvæmt áformi
Frelsarans, eru vlgðir til að 'flytja meðbraárun sínum boð-
skapinn. "þjónið hver öðrun neð fceirri náðargáfu, sen honun
hefur verið gefin, svo sem góðir ráðsmenn margvíslegrar náð-
ar Guðs." l.Pét.4,10. Samband guðdómsins og mannkynsins er
staðfest í Ivristi. f'etta hinneska eðli ICrists er bað eðli,
sem hvetur til starfs að frelsun sálna. bað var "betta hinn-
eska eöli, sen knúði Jesú til að yfirgefa himininn til bess
að frelsa mennina. Og "það er betta sarna eðli, sen gagntekur
manninn, fegar liristur kenur inn í líf hans. Eristur í okk-
ur er aflið, sen hvetur okkur til að vinna að frolsun með-
braára okkar.
"það er líka mjög, nikill misskilningur að álíta aðeins
söfnuðinn eða konferensinn, sem naður tilheyrir, vera hið
eina starfssvið okkar. Eeinurinn er starfssvið okkar. Vel-
ferð starfsins heina fyrir hvílir á útbreiðslu starfsins í
f jarlægun löndun. Kristur sagði: "Farið út un allan heininn
og prédikið gleðiboðskapinn allri skepnu." Mark.16,15.
Erfiðir tínar eða "þörf á heinili er engin gild ástæða til að
taka kristniboðana hein frá kristniboðssvæðunun. bugar Jesús
sagði: "eg er neð yður alla daga, allt til enda veraldar,"
eiga |"á leiðtogar kristniboðsins að hvetja kristniboðana til
að hverfa hein? .dttun við að segja l'ein að draga niður fán-
ann og hverfa heim? Nei, og aftur, nei. úfran, stöðugt áfran,
er heróp okkar. Brsáurnir og sj’-sturnar í aðventvoninni hafa
hingað til neð trúmennsku og fórnfýsi sóð fyrir vexti bessa
heinsvíðtæka starfs, "^ó að tínarnir hafi vcrið hættulegir og
örðugir; og "þau nunu gera slíkt hið sana, bangað til starf-
inu er lokið.
Kristur og postular hans gáfu í skyn, að líf kristins
nanns væri falið í herl'jónustu, fórn og bjónustu. Páll post-
uli áninnir Tímóteus að f'ola illt eins og góður hernaður
Jesú Krists. Eann hvetur bræðurna í Efesus til að klæðast
hertýgjun Guðs, til "þess að f'eir verði hæfir til að berjast,
ekki holdlegri baráttu við holð: eða blóð. En baráttan var
samt raunveruleg, |ví að hún var hafin gegn tignun og völd^in,
og við heinsdrottna þessa nyrkurs, við andaverur vonskunnar
£ hiningeynnun.
Frangangur slðasta náðarboðskaparins, sen Guð sendir hein-
inun, l'olir engan ósigur. Boðskapurinn fer í allar áttir,
til norðurs, suðurs, austurs og vesturs. Eann flýgui- áfran.