Bænavikan - 07.12.1935, Síða 52

- 50 -
þú ekki dœndur sekur eSa sýkn eftir neinun nannlegun næli-
kvarða, ‘þú verður dgendur eftir óbreytanlegun rœlikvarða Guðs.
Persónuleg ébyrgðarskylda okkar. Úrskurðarspurningin nún •
verða "Þessi: "Hvað hefur
M gert? Hefur M sýnt anda ICrists í lífi Mnu? .Hvernig
lifir M dag e.ftir dag í viðskiptun Mnun við neðbiæður Mna?
Sérhver sál verður dæod eftir eigin gerðun hennar. Mál Mtt
i dóni Guðs byggist ekki á bví sen einhver eribættisnaður eða
prédikari í söfnuðinun sagði eða gerði, eða kví sen einhver
annar sagði eoa gerði. . Nei, úrsl'mrðurinn hvílir á iví. sen :
M hefur gert. Eigun við bá ekki að ganga ávallt fran í
kví að gera skyldu okkar, og gera nákvanlega Hað sen rétt er.
sankvsent orði Guðs og rsaLilcvarða, hvað sec aðrir í f jölskyldu
okkar eða kirkjun gera? Við skulun aldrei vera svo fávís að
vera að reyna að réttlæta öað sen við höfur. gert rangt, neð
bví að benda á aðra, sen sekir eru í sönu yfirsjón.
tessi hugsun un persónulega skyldu okkar gagnvart Guði
ætti stöðugt að vera vakandi hjá okkur. Við skulun álíta
Öetta vera njög kýðingarniki3 nál, eins og Daníel víebster
gerði. Einu sinni var hami spurður að tví í niðdagsveislu,
hver væri æðsta hugsunin, sen nokkurntína hefði konið upp í
huga hans. Svaraði strax: "Persónuleg skylda nín gagnvart
Guði.»
Guðlegt eðli bestu ástvina okkar getur ekki frelsað okkur
í dóninun, jafnvel Mtt'beir elski okMr af öliu hjarta.
Heinsnaðurinn, sen á góða og guðhrædda konu, skyldi ekki halda
að trú hennar geti bætt fyrir syndir hans, begar dónurinn
verður kveðinn upp. Og við kæruiausa unga nanninn og ungu
stúiicoBa vil eg segja: Mð getur vel verið, að ástkser nóðir
Mn hafi lifað dag eftir dag í sorg, eytt nóttunun í bæn til
Guðs og horfið neð blæðandi hjarta og fölnandi var.ir niður i
gröfiná og grátbeðið un frelsun drengsins síns eða stúlkumiar,
sen fór villur vegar, en allt betta getur ekki bjargað bér í
dóninun. Guð segir fyrir nunn Esekíels: »M Nói, Daníel og
Job vseru í bví (landinu) - svo sannarlega sen Herrann Drott-
inn lifir, skyldu beir hvorki fá bjargað syni né dóttur; beir
nundu aðeins fá bjargað sjálfun sér fyrir ráðvendni sína."
Það er alveg sana hvað heitt skyldleikaböndin eru knýtt í
hessu lífi, dónurinn nun opinbera bá, sen í sannleika eru
börn Drottins, og hann nun að eilífu skipta nönnun í tvo