Bænavikan - 07.12.1935, Qupperneq 53

- 51 -
flokka - annar hópurinn verður tekinn til hinins, fegar Drott-
inn kenur, hinn hópuriiin verður skilinn eftir á jörðunni til
'tess að tortínast.
Sérhver naður verður dœndur eftir fví sen hann hefur gert.
"það hefur enga þ'ýðingu að segja í dóninun: "Egætlaði að gera
Eað sen rétt var." Mál þ'itt. og nál nitt verður dasnt eftir
því sen við gerun í raun og veru, og ekki eftir áfornun okkar,
loforðm'i eða ákvörðunun.. Sérhver ófyrirgefin synd nun há
verða lögð fran, sérhver leynd hugsun nun M kona í ljðs og
sérh\rert nýrkraverk nun þá .opinberast.
Boðskapur Guðs hljonar.til sérhverrar sálar, sen lifir í
heininun: "öttastu Guð og" ge'fðu honun dýrðina, því að konin
er stund'dóns hans." Sjöundadags Aðventistar vita, að rann-
sóknardónur Guðs byrjaði í dónssalnun á hinnun árið 1844, og
að síðan 22. október það ár hefur nál allra beirra, sen ein-
hverntína hafa játað Krist,‘verið tekið fyrir.. £að var býrj-
að á Abel, og síðaa hefur nál hvers einstaklings verið tekið
fyrir og laun hans hafa verið ákveðin eftir ýví sen hefur
fundist ritað í lífsins bók. - •
Dónstú.i Guðs nálgast'endalok sín. Ékkert fólk 1 heininun
.. ætti að vera jafn fullt af
áhuga fyrir |ví áð búa sig undir dóninn, eins og sjöundadags
Aðventistar. Aðrir búast.við doninun einliverntína í fjarlcegri
frantíð. Aðveptistarnir vita, að dónurinn stendur uú yfir í
hinun himeska helgidoni, og að "Donstíni hans er koninn."
Dónendurnir eru sestir niðui' og békunun hefur verið lokið upp.
Og nú, neðan fiið sitjið hér, er nál einhvers, sen játaði
Erist, tekið fyrix* í dóninun á hæðun, og hann: er annað hvort
dsandur5 til eilífrar glötunar eða til eilífs lífs. Dónur'inn
st.endur yfir á hinnura og nafn fitt stendur í skránni. jSðsti
dónur alheinsins dænir daglega nál nanna og úi'skurðurirm
gildir eilíflega. Og nál hitt og nál nitt nun bráðlega verða
cteait og örlög okkar kveðin upp fyrir alla eilífð.. ö, hve al-
zarleg'sú stund er. "öttist Guð og gefið honun dýrðina, fví
að konin er stund dóns hans." Ó, hversu gæti lega við ættun
að lifa sérhverja stund lífs okkar. 1 Anda spádónsins lesun
við eftirfarandi orð: "I jarðneska helgidóninun voru fað
prestarnir, sen friðþægðu fyrir syndir fólksins. Friðtæging-
in var frankvænd í hinu allrahelgasta. Áður en friðfægingin
fór fran, var fólkið h'vatt til að úthella sálun sínuri frarni