Bænavikan - 07.12.1935, Síða 54

- 52 -
fyrir Guði og játa synáir sínar frarni fyrir honun, til hess
a5 hægt væri að friðlægja fyrir syndir hess og afná ]reer. líun
noklcuS ninna verða heintað af okkur á hessun friðhægingartína
í himeska helgidóninun, í'egar Kristur dvelur í helgidóninun
á hinnun og biður fyrir börnun sínun,- og hegar síðustu óaftur-
kallanlegu ékvarSanirnar eru teknar í náli sérhvers nanns?
: Hvar stendui’ hú á ]?essun órólegu og alvarlegu tínun? &,
hvað drarabið xasður niklu í söfnuði GuSs. Söfnuðurinn er svo
gagnsýrður af hrsesni, blekkingun, glysgirni, léttúo, skernt-
aaafýsn og valdafíkn. Ailar hessar syndir hafa nyrkvað hugi
safnaðameðlinanna, svo að beir hafa ekki gefi5 hinun eilífu
nálefnun gaun. Eigun vi5 'ekki a3 rannsaka Ritningarnar til
^ess a5 við getua konist að raun un, hve- lar-.gt við erun konin
í sögu heinsins? Eigurn vi3 ekki a5 gefa ná .r gætur að verkr-
inu, sen er frankvsmt fyrir okkur á f'essun tína? Dg eigun
við ekki að h'afa í?að skýrt fyrir okkur, liveraig við eigun að
kona fran se.n ákærðir í f-essu nikla friðfsegingarverki? Ef við
höfun unhyggju fyrir frelsun sálna okkar, ; l'á vorðuri við a3
taka ákveðinni hreytingu. Yið verðun að leita Drottins í
sannri iðrun. I sárri iðruh verðun við að.játa syniir okkar,
til fxsss að fær verði afnáðar.
Við negun ekki lengur dvelja í töfrahöllun heinsins.
Reynslutíni okkar er bráðun á 'enda. Sérhver sál ætti að legg-
ja f'essa alvarlegu spurningu fyrir sig: "Hvar stend eg franni
fyfir Guði nínun?" Við vitun ekki’hvo nær varir Krists nefna
nöfnin. okkar,./og náli okkar verður lokið. ð, hvernig verður
áivörðunin; sen há verðxxr gerð? Verðun við talin neð .hinun
réttlátu, eða verðun við talin neð hinun ranglátu?" E.G.V/.
Sú' staðreynd, að við höfun lifað á dónstína Guðs síðan
árið 1844, og að hefcla alvarlega starf hefur verið frankvænt
í rúnlega níutíu og feitt ár, sannar hað, að við hljótun að
lifa á síðustu reynslustundun nannkynsins. Brátt nun nál
hins síðasta núlifandi nanns verða tekið fyrir. há nun Jesús
œsla þessi alvarlegu orð: "Iiinn rangláti haldi áfran að frenja
ranglæti, hinn saurugi saurgi sig áfran, og hinn réttláti
stundi áfran róttlæti, og hinn heilagi helgist áfran. Sjá, eg
ken skjótt, og launin hef eg neð nér, til að gjalda hvex-jum
og einun eins og verk hans er." Op.22,11.12.
’þegar ’þessi dómur hefur verið kveðinn upp, fvá er 'öað of
seint að gera breytingu á lífi sínu - of seint að búa sig
undir að næta Guði. þú munt verða franvegis eins og hú ert