Bænavikan - 07.12.1935, Síða 62

- 6o -
skuluð og þé-r vera viðbúnir", gefur hann áhrifaiaikið dsai un
að vera viðbúinn. Hann sagði: "Sn un ]oann dag og stund veit
enginn, elrki einu sinni englar himnanna né sonurinn, heldur
aðeins Faðirinn einn. Sn eins og dagar IJða voru, hannig nun
verða kona Ivlanns-sonarins; T'ví að eins og menn á hein dögun,
dögunun á undan flóðinu, átu og druklcu, kvæntust og giftu,
allt ti.1 'þess dags, er iTói gekk inn í örkina, og vissu eigi
af fyrr en flóðið kon og hreif bá alla burt, - "öannig nun
verða kona Manns-sonarins. M nunu tveir vera á akri, annar
er tekinn og hinn skilinn eftir. Tvær nunu mala í kvörn,
önnur er tekin en hin skilin eftir." Matt.24,56—41.
Síðan-.kenur bessi alvarlega viðvörun: "Yakið bví, Mr eð
bér vítið eigi hvaða dag herra yðar kenur. Sn bað vitið bér,
að. ef húsbónöinn'hefðx vitað á hvaða næturvöku T'jófurinn
ksrni, tá hefði hann vakað og eigi látið brjótast inn í hús
sitt. Fyrir "öví skuluð og bér vera viðbúnir, byí að Manns-
sonurinn kenur á Teirri stundu, sem Tér eigi ætlið." 42-44.v.
I allri Biblíunni er ekki til alvarlegra nál fyrir G-uðs
börn, en bað sen felst í 'þessum versun. Kærleikur og unburð-
arlyndi hiinnaföðurins felst í bein. hessi vers snerta Aðvent-
fólkið, og tilheyra ' , sen hafa séð táknin un enöurkonu
Krists rætast. 'þau kenna okkur, ao til þess að frelsast að
lokun, þurfuan við að vera róiðubúin til að mæta honum, og
reiðubúin v.erðun við neð því að vaka og biðja.
Sunir spyrja ef til vill:' "Hvað nun hindra okkur í að vera
viðbúin, þegar hann kenur?" Kristur svarar slílcun spurningum
í eftirfarandi versun: "Hver er Tá hinn trúi og hyggni Hjónn,
sen húsbóndinn hefur sett yfir hjú sín, til þess að gefa bein
fæðuna á róttur.1 tína? Sæll er sá þjómi, ser.i húsbóndi hans
finnur breyta þannig, er hann keraur. Sannlega segi eg yður,
að hann nún setja hann yfir allar eigur sínar. En ef sá hinn
illi þjónn segir í hjarta sínu: liúsbónda raínum dvelst - og
hann tekur að berja sanþjóna sína, en etur og örekkur neð
svöllurun, þá nun húsbóndi þess þjóns kona ó þein degi, sen
hann vsentir ekki, og á þeirri stundu, sen hann veit ekki af,
og höggva hann sundur og láta hann fá hlutskipti neð hræsn-
urunun; þar raun vera grátur og gnístran tanna." Matt.24,45-51.
það verður hræðileg þjáning að glatast að lokun. þetta
dæni sýnir þá, sem sannast að vera illir þjónar, - bað sýnir
okkur, ef við erura í slíku ástandi. Við höfun séð nenn, sen
hafa nisst heimili sín, heilsu sína, auðæfi sín og stöðu í