Bænavikan - 07.12.1935, Qupperneq 64

- 62 -
Hvílík lýsing á t'ein raeðlinun, sen nunu fá að tilheyra
söfnuði hans. Við lesun ennfremur: "Látið ekkert svívirði-
legt orð líða yður af munni, heldur öað eitt, sen er gott
til upphyggingar, öar sen Kórf gerist, til 'ö-ess að 'bað flytji
náð í'ein, sem heyra. Og hryggið ekki Guðs heilaga anda, sen
Öár eruð innsiglaðir með til endurlausnardagsins. Látið
hverskonar beiskju, ofsa, reiði, hávaða og lastnæli vera
fjarlægt yður, og alla mannvonsku yfírleitt, en verið góð-
viljaðir hver við annan, nisicunnsamir, fúsir til að fyrirgefa
hver öðrun, eins og líka Guð hefur í Kristi fyrirgefið yður."
Tíunið eftir.að enginn tíni gefst til undirbúnings, begar
brúðguninn kenur. f'etta sjáun við skýrt af daenisögunni un
hinar tíu neyjar. Ef við ætlun að búa okkur undir endurkonu
Drottins, M verðun við að gera bað hérnanerin reynslutínans.
Öegar náðardyrunun verður lokað, er t'að eilíflega o, seint
að játa syndir Við vitun ekki hvensr raál olckar verð-
ur ösant í hitaninun, en eitt vitun við: Náð Guðs bíður nú
eftir hinu iðrancLi barni hans.
Guði séu bakkir fyrir að náttur okkar er í honum, en ekki
í okkur sjálfun. Guð getur fobðað sórhverjura syndara frá
árásun óvinarins,'hann getur frelsað okkur frá hrösun, og
hann getur birt okkur lýtalaus franmi fyrir Drottni. lað er
Eristur, sen hefur aflið í hessari baráttu, við getun ekkert.
Hann hefur nú hegar unnið sigurinn fyrir okkur. |iað er líf
hans og dauði,. sen gefur okkur róttlætingu og helgun. "þetta
er gjöf, og í trú verðun við að taka við henni og varðveita
hana.
Snginn getur gefið bér eilíft líf nena Kristur. Enginn
getur aftrað 'öér frá að eignast eilífa lífið, nena hú sjálf-
ur. ^að er undir sjálfun okkur konið hvort við verðun til-
búin eða ekki. Sérhvert okkar verður að velja og ákveða
hvort við búun okkur undir að verða neðal hinna endurleystu ••
eða -á neðal öeirra, sen dænisagan un fávxsu neyjarnar
bendir til. Kristur býður nér að koxaa til sín í dag, hann
vill Inro burt allar syndir nínar neð blóði sínu, og 'gefa
nór frelsið, sem er í honum.
Endirinn nun kona skyndilega, og nörgxm - ó, allt of
nörgum - að óvörum. öllun feim, sen vaka og bíða, nun Krist-
ur gefa líf og ódauðleika. Sumir nunu með fögnuði og ðsegj-
anlegri gleði sjá Manns-soninn birtast í skýjun hinins.
Aðrir nunu fyllast ótta og skelfingu við opinberun hans.