Heimili og skóli - 01.02.1942, Qupperneq 5

Heimili og skóli
TÍMARIT UM UPPELDISMÁL
1. árgangUT. Janúar—Febrúar 1942. 1. heíti.
Frá útgefendum
Kennarafélag Eyjaijarðar er nú
10 ára gamalt. í því eru flestallir
starfandi kennarar í Eyjaíjarðar-
sýslu, og á austurströnd Eyjafjarðar,
(S.-Þing.), ásamt nokkrum úr Siglu-
firði. A þessu 10 ára skeiði hefir ié-
lagið unnið, eftir því sem geta þess
leyfði, að ýmsu því, er til bóta horfði
um fræðslumál héraðsins og kennslu-
tækni og menningu kennaranna.
Margoft hefir á íundum þess verið
rædd nauðsyn á útgáíu blaðs eða
tímarits um uppeldismál og sam-
vinnu heimila og skóla um þau efni.
Þótti jafnan mikils um vert, að áliti
félagsins, að kennarar reyndu að
stofna til einhverra slíkra fram-
kvæmda, og var stjórninni að lokum
falið að hefjast handa, ef hún sæi
þess nokkurn kost.
Að vísu má segja, að eðlilegast
hefði verið, að allsherjar félagsskapur
kennaranna í landinu hefðist hér
handa, enda hefir þetta mál einnig
verið rætt þar. En varla er sanngjarnt
að ætlast til þess, að stjórn þeirra
samtaka, geti haft með höndum fram-
kvæmd á öllu því, sem kennarastétt-
in, eða hópar hennar, telja æskilegt
að framkvæmt sé, og vinna má að
hvar sem er á landinu. Það er því síð-
ur en svo óviðeigandi, að Kennara-
félag Eyjafjarðar, sem mun vera
stærsta kennarafélag landsins, utan
Rvíkur, reyni nú að sýna lit á því, að
inna af höndum lítilsháttar þegn-
skyldu í þessum efnum, með því að
gera tilraun til þess að koma af stað
útgáfu á tímariti um uppeldismál, í
samvinnu heimila og skóla, enda
væntir það alls þess stuðnings sem
kennarar mega veita máli þessu til
framdráttar.
Það er mála sannast, að oft er þörf
en nú er nauðsyn á því, að glæða og
dýpka skilning manna á vandamál-
um uppeldisins, að efla þjóðræktar-
og þegnskaparhugann, og auka og
treysta samstarf heimila og skóla til
þess að ala upp drengskaparmenn og
batnandi. Hættur samtíðar vorrar
kalla alla góða Islendinga til starfa á
þennan vettvang. Og því er það, að
K. E. heíir ásett sér að gera þessa til-
raun, og sendir nú þetta litla rit út í
þeirri von, að því verði veitt brautar-
gengi og að því auðnist að verða vísir
að miklu stærra og betra riti, sem
ætti fyrir sér að komast inn á hvert
heimili í landinu.
. . Ritið hefur göngu sína við íátæk-
leg iararetni, og það á allan sinn vöxt
og viðgang undir því, hvernig þeir
taka því, sem það er einkum ætlað,
heimilin og skólarnir. En það væntir
hins bezta, og leggur því hugrákkt úr
hlaði. \
SNORRI SIGFÚSSON, form. í K. E.