Heimili og skóli - 01.12.1944, Qupperneq 6

82
HEIMILI OG SKÓLI
þekkir, hámark hins æðsta kærleika,
að fórna, svifta sjálfan sig, til þess að
öðrum megi veitast, gerast fátækur,
svo að aðrir geti auðgast.
Við skulum, með tilliti til þessa,
stefna okkur sjálfum fyrir eigin dóm-
stól, eigið mat, bera okkur saman við
Hann. Hann gerist fátækur, afsalar sér
um skeið dýrð himnanna, til þess að
auðga fátækt mannkyn og býr með
þeim sem hinn lægst setti hinna lágu.
Konungurinn gerist þjónn. En við?
Ef við eigum eitthvað, þá viljum við
halda í það. Ef við erum fátæk, þá vilj-
um við auðgast, stundum jafnvel þó
að það kosti fátækt annarra. Ef við er-
um húsbændur, viljum við ekki gerast
vinnumenn. I’etta er manneðlið, með-
an syndin og eigingirnin situr við stýr-
ið. En Hann? ,,Þótt hann væri í Guðs
mynd, afklæddist hann henni og varð
mönnum líkur; og er hann kom fram
að ytra hætti sem maður, lítillækkaði
hann sjálfan sig og varð hlýðinn allt
fram í dauða, já fram í dauða á
krossi.“ (Fil. 2, 7). Þetta gerði hann
fyrir okkur. Þetta eru jólin, hátíð
hinnar guðdómlegustu kærleiksfórn-
ar, sem nokkru sinni hefur færð verið.
Drottinn himnanna gerist fátækur
maður, til þess að auðga oss af fátækt
sinni.
Hér er um að ræða dýpsta og dá-
samlegasta leyndardóm tilverunnar,
þann leyndardóm, sem er of háleitur
til þess að mannlegt hjarta geti nokk-
urn tíma skilið hann, eða metið til
hlítar. Og því miður er margt fagurt
og guðdómlegt aðeins draumsýn, hug-
sjón, sem skapast af þrá mannshjart-
ans eftir einhverju betra og bjartara
en hin daglega tilvera ber á borð. En
jólin eru hvorki draumsýn né hugsjón.
Þau eru veruleiki, söguleg staðreynd.
staðfesting aldagamalla fyrirheita
Guðs frá bernskudögum mannkynsins.
Jólin eru dýrmætasta gjöfin, sem
mannlegri kynslóð hefur hlotnazt. En
hún, eins og allar gjafir, lita til gjalds.
Jólin leggja okkur, þiggjendunum,
sem auðgumst af fátækt himingestsins,
þá kvöð á herðar að reyna meðan við
dveljum hér og njótum jólanna, að
greiða Jieim götu til allra annarra,
hjálpa jólaljósinu Hans til þess að
skína alls staðar í skuggum jarðar.
Jólin eru að koma. Vonandi verða
þau víða gleðileg jól. En við vitum að
nú, eins og oftar endranær, verða þau
víða döpur jól. Heimurinn er í sárum.
Aldrei munu hafa verið eins mörg
sorgarheimili með þjóðunum eins og
nú. Ef til vill þurfum við ekki að leita
að þeim út fyrir landsteinana. Þau
geta verið nær en okkur grunar. Ef til
vill er líka jarðnesk svo nærri okkur,
að við eigum hægt með að létta undir,
ef við viljum. Hjálpum þá til þess að
skapa gleð'ileg jól, þar sem jarðnesk-
ur skortur skyggir á jólaljósið. Og
hugsum til jieirra í kærleika og fyrir-
bæn, sem sorgir og andlegt andstreymi
byrgir sýn til himins. Jólin eru til orð-
in vegna hinna fátæku og sorgbitnu.
Þá kom Hann til þess að auðga að
nægtum gleðinnar.
Megi þessi jól verða öllurn til auðg-
unar, jól sannrar gleði og andlegs
friðar.
Qhkhf jóil