Heimili og skóli - 01.10.1951, Síða 21

HEIMILI OG SKÓLI
97
köstum og skjótum athöfnum í stað
þess að bæla þær niður.
Ef til vill opinberast mikilvægasti
eðlisþáttur hans í sálgreiningunni,
þegar vonir hans og draumar fara að
koma í ljós. Afbrotadrengurinn býr
yfir miklu sterkari ævintýraþrá en
aðrir drengir. Allir drengir eiga sér
slíka dagdrauma, en afbrotaungling-
urinn trúir á þá; þörfin á hættum er
honum ástríða, óslökkvandi þorsti.
Áður fyrr gátu drengir strokið til
sjós og att þar kapp við aðra menn og
náttúruöflin. Eða þeir gátu slegizt í
för með landnemum á vesturleið og
svalað ævintýraþrá sinni í baráttu við
Indíána og óblíða náttúru. Þannig er
þetta ekki nú. Of oft virðast drengir
halda, að ævintýraríkt líf sé aðeins að
finna í lögbrotum.
„Þessi greinilega lmeigð afbrota-
unglinganna til ævintýralegra athafna,
löngun þeirra í æsiþrungnar skemmt-
anir“, segir í skýrslunni, „er ein merki-
legasta niðurstaðan af þessum athug-
unum.“
Til' að fullnægja þessari. löngun
stelzt afbrotaunglingurinn í ferðir
með strætisvögnum, lioppar upp á
vörubíla og flækist um göturnar fram
eftir á kvöldin. Hann leitar ununar í
óknyttum og skemmdarverkum og
byrjar að drekka um fermingaraldur.
Þeir staðir, sem einkum laða hann og
félaga hans að sér, eru höfnin, járn-
brautagarðarnir, spilavíti, ódýrar
danshallir og skemmtigarðar. Helm-
ingur hinna 500 afbrotaunglinga voru
virkir meðlimir í glæpafélögum, sem
voru öll undir sterkri stjórn.
Skýrslan afsannar þá almennu skoð-
un, að afbrotaunglingurinn sé tældur
til glæpa af slæmum félögum. Frá
fyrstu bernskuárum leitar hann félags-
skapar við drengi, sem eru jafnóstýri-
látir og hann. Hann forðast „góða“
drengi, því að hann fyrirlítur þá.
Við athugun á heimilum og fjöl-
skyldum afbrotaunglinganna komu
strax fram samkenni. Flestir ,,góðu“
drengjanna búa hjá föður og móður;
afbrotaunglingarnir koma frá sundr-
uðum heimilum — þar senr foreldr-
arnir hafa skilið eða annað foreldrið
dáið eða verið svift frelsi, og fleiri
fjölskyldur þeirra lifa af styrkjum en
fjölskyldur „góðu“ drengjanna. Heim-
ili afbrotaunglingsins er sóðalegt,
þrengsli mikil og hvergi hægt að vera
út af fyrir sig. „Afbrotaunglingarnir,"
segir í skýrslunnni, „búa við áberandi
verri húsakynni en hinir drengirnir."
Og hér erum við komin nærri kjarna
málsins. Mikilvægasti þátturinn í lífi
sérhvers drengs er samband hans við
foreldranna, einkum föðurinn. Þegar
það raskast — eins og oft á sér stað, þar
sem ríkja sóðaskapur og þrengsli —• er
barnið í hættu. Ef faðirinn sýnir syn-
inum andúð eða fyrirlitningu, er eins
og stífla myndist í drengnum. Hann
hefur djúprætta og ástríðufulla þörf
fyrir að finna hljómgrunn fyrir til-
finningar sínar hjá föðurnum; hann
þarfnast fyrirmyndar og föðurlegrar
vináttu. Ef þessari mannlegu þörf fyr-
ir samsömun er ekki fullnægt heima,
leitar hún fullnægingar annars staðar
— hinn vonsvikni drengur tekur ef til
vill að dýrka sterkasta og ófyrirleitn-
asta strákinn í hverfinu.
Skýrslan sýnir, að afbrotaunglingur-
inn hefur lengi verið ósáttur við föð-
ur sinn, en aftur á móti er samband,