Heimili og skóli - 01.12.1961, Side 23

HEIMILI OG SKÓLI
139
Sparifjársöfnun skól abarna 1960—61
Ársskýrsla
Tilraun var gerð í vetur með út-
gáfu vinnubókarblaða kennurum til
stuðnings í þeirri grein átthagafræð-
innar, sem tengdust er markmiði
sparifjársöfnunar skólabarna. Of
snemmt er að spá um árangur eða
framhald þessarar tilraunar.
Þá hefur verið settur íslenzkur
texti við filmu, sem keypt var í fyrra
frá Sparfrámjandet í Svíþjóð, Klaus
kláttermus í knipa eftir Thorbjörn
Egnér (Ivo Caprinofilm). Þetta er
skemmtileg leikbrúðumynd um dýrin
í skóginum, m. a. Kláus klifurmús,
sem kemst áþreifanlega að raun um,
að það getur komið sér vel að leggja til
hliðar, þegar vel gengur, og sóa ekki
öllu jafnharðan í gómsætar kökur.
Til þessa verks var notið aðstoðar leik-
aranna Steindórs Hjörleifssonar,
Kristínar Önnu Þórarinsdóttur og
Knúts Magnússonar, ennfremur Ós-
valds Knudsens og Jóhanns V. Sigur-
jónssonar, sem framkvæmdu upptök-
una.
Væntanlega gefst skólabömum kost-
ur á að sjá þessa skemmtilegu kvik-
mynd, sem jafnframt á að geta verið
aginn, verður að skoðast í öðru ljósi
en áður. Við getum ekki alið börn vor
upp, eins og allt umhverfi væri óum-
breytanlegt, þegar við búum í veröld,
sem er önnur í dag en hún var í gær.
Við minnumst hans gamla Brúns, sem
nam staðar með alla fætur skakka, er
hann sá barn liggja á veginum. Við
getum ekki búizt við hinu sama af
bifreið eða dráttarvél, jafnvel þó að
þeim sé stjórnað af mönnum.
Barn verður að vaxa upp í ótta við
rafmagnstæki og margbrotnar vélar,
þangað' til það hefur náð valdi á slík-
um fyrirbrigðum. Annars vegar verð-
um við að hjálpa barninu til að vaxa
upp í trausti, sjálfstrausti og vilja til
samvinnu í samfélagi, sem ekki á að
beygja sig fyrir skipulögðu einræði,
heldur lifa við vaxandi lýðræði. Börn-
in eiga að læra að vera virkir einstak-
lingar, sem kunna að stjórna sér, en
temja sér þó ekki sjálfræði. Þau eiga að
temja sér hugkvæmni og að eiga frum-
kvæði, en bera þó í brjósti ríka ábyrgð-
artilfinningu. Þetta er ekkert létt hlut-
verk fyrir heimili og skóla.
Það er engin furða, þó margir finni
til öryggisleysis, séu hikandi og fálm-
andi frammi fyrir uppeldis- og aga-
hlutverkinu í dag. Þjóðfélagið er að
taka sífelldum stakkaskiptum. Jafnvel
mannshugsjónin tekur breytingum, og
sjálfir eiga hinir ungu foreldrar að
samhæfa sig lífi og lífsháttum, er þeir
hafa ekki tileinkað sér, og aðstæðum,
sem eru þeim hálft í hvoru framandi.
Þeim er það fyllilega ljóst, að það
gilda ekki sömu reglur nú um upp-
eldi og aga, sem þeir höfðu vanizt í
sínu ungdæmi. En hvað þá?
H. J. M. þýddi.