Reykjanes - 27.01.1950, Blaðsíða 11

REYKJANES
11
Kosningarahb
Nú líður óðum að bæjarstjórnar-
kosningum hér í landi. Stjórnmála-
mennirnir herða róðurinn, hver á sínu
sviði, svo að jafnvel aldrei áður hefur
aróðursvélinni verið knúð eins fast
og nú, eða svo virðist manni ef dæmi
er eftir því sem blöðin flytja.
Hér í Keflavík fara nú fram bæj-
arstjórnarkosningar í fyrsta sinn og
hafa komið hér út blöð sem túlka við
horf og skoðanir flestra stjórnmála-
flokkanna og í dag kom Röðull —
málgagn Alþýðuflokksins.
Synd væri að segja að sparað sé
lofið um efstu menn listans, enda —
hef ég, sem er þeim persónulega kunn
ugur — margt gott um þá að segja.
En að þeir verði að mestu framfara-
og framkvæmdamönnum Keflavíkur-
bæjar, við það eitt að skipa efstu
sæti Alþýðuflokksins, það líkist lang-
mest því að myndirnar af þeim og
grein E. G. Þ. um framboðslista Al-
þýðuflokksins í Keflavík, hefði staðið
í Speglinum.
Þegar ég les eða heyri um framúr-
skarandi dugnað og fjármálahyggindi
Ragnars Guðleifssonar í þágu Kefla-
víkurbæjar, hljómar það í mínum eyr-
um, sem álíka dómur og ef einhver
færi að hrósa mér, fyrir framúrskar-
andi íþróttaafrek, eða hve mikill
hestamaður ég væri.
Það er tiltölulega auðvelt fyrir meiri
hluta í hreppsnefnd að ausa út fé
hreppsins, taka lán meðan lán fást,
en skeyta ekki um hvort hægt er að
rísa undir þessu í framtíðinni og kalla
þetta síðan framfarir.
Þið verðið að fyrirgefa — góðir
kjósendur í Keflavík - ég er alinn
upp í sveit, á þeim tímum þegar þjóð-
in var fátæk. Þá var það tahn dyggð
að fara vel með sitt eigið fé — en
einkum annarra fé, sem maður væri
settur yfir.
Þá var í heiðri haft máltækið:
„Bóndi er bústólpi, bú er lands stólpi“.
Nú kallar Alþýðuflokurinn hér þenn-
an hugsunarhátt íhald, ég uni mér vel
í þeim íhaldsflokk.
Ég var að leita að því í huganum,
hvaða atvinnufyrirtæki það væru hér
í Keflavík, sem foringjar Alþýðuflokks
Ingimundur Jónsson
ins eða Alþýðuflokksfélag Keflavíkur
hefðu komið á fót og starfræktu nú.
Ég fann mjög fátt. Ætli llöðull vildi
ekki gefa upplýsingar?
Það væri gaman að sjá Ragnar Guð-
leifsson reysa og reka atvinnufvrirtæki.
Þar myndi ekki verða „sólskin fyrir
aftan en myrkur framundan“. Við, sem
lifðum heimsstyrjöldina 1914—18 og
verðbólguna, sem kom í lok hennar.
Þá urðu menn stórhuga, urðu áræðn-
ari við að taka lán — enda hægt að
fá lán á þeim tíma.
Síðan kom hrunið. Afurðirnar okk-
ar seldust ekki á erlenda markaðin-
um, þeim eina markaði, sem verulega
kvað að fyrir okkur. Margir urðu
gjaldþrota, en fjöldinn barðist vonlít-
illi baráttu við skuldirnar í mörg ár.
Sumum var bjargað með kreppuláni,
en fæstir réttu við fyrr en á seinni
stríðsárunum.
Ég var einn af þeim, sem fékk að
ganga í gegnum þessa raun og mig
hryllir við því, ef íslenzka þjóðin þarf
að lenda í slíkri raun eftir undangeng-
in veltiár.
Það sem við Sjálfstæðismennirnir —
sem erum á framboðslistanum við
næstu kosningar — viljum fyrst og
fremst gera, er að vinna að bættri að-
stöðu einstaklinga og félaga til at-
vinnurekstrar í bænum. til að hægt
sé að halda uppi blómlegu atvinnulífi,
því það er undirstaða heilbrigðrar
velmegunar. Og að mínu áliti getur
komið til greina með bæjarrekstur —
ef heilbrigður grundvöllur er fyrir
hendi og hæfir menn fást til að
stjórna — eins og t. d. bílaútgerðin
hérna er rekin.
Skúli Hallsson tók við því fyrirtæki
á veikum fótum, en vann það upp í
ágætt fyrirtæki. Nú stjórna þeir því
— að mér virðist — saman Ari Þor-
steinsson og Skúli, með dugnaði og
festu, enda gengur það vel.
Við munum auk þess vinna að
bættri gatnagerð, ljúka við skólabygg-
inguna sem fyrst, koma sjúkrahúsinu
í gang og fjölda margt annað, sem
fyrir mun koma á kjörtímabilinu
munum við reyna að leysa eftir beztu
getu á hverjum tíma.
En erfiðust munu fjármálin verða,
eins og nú er í pottinn búið, og verða
kjósendur nú að gera það upp við
sig, hvorum þeir trúa betur að leysa
þessi mál, meirihluta síðasta kjörtíma-
bils eða Sjálfstæðismönnum.
Ingim. Jónsson.
Sigurgeir sextugur
Þann 19 jan. 1950 átti Sigurgeir
Guðmundsson, Akurgerði, Innri-Njarð
vík, sextugsafmæli. Þann dag heim-
sóttu hann margir sveitungar hans,
ættingar og vinir.
Sigurgeir er drengur góður, skyldu-
rækinn og vandvirkur, enda gegnt
mörgum trúnaðarstörfum í þágu sveit-
ar sínnar.
Hann hefur verið hreppstjóri, sátta-
nefndarmaður, í skattanefnd, forstjóri
sjúkrasamlags Njarðvíkurhrepps, vél-
bátaábyrgðarfél. Reykjanes o. fl.
Hann vann ásamt fleirum að endur-
reisn Njarðvíkurkirkju og má telja
víst að hann hefur átt drúgan þátt í að
það tókst, enda er það eitt af hans
mestu áhugamálum.
Við vinir hans flytjum honum á
þessum tímamótum beztu þakkir fyrir
vel unnin störf og óskum honum
langra lífdaga.
M. Ó.
Kjósið D-llstann