Úrval - 01.10.1971, Blaðsíða 55

GAMLI MAÐVRINN
53
styrkari. Brátt var hópur skemmti-
ferðamanna farinn að elta hann stað
úr stað í virkinu, og hinir djarfari
þeirra voru jafnvel farnir að spyrja
hann spurninga.
En síðla dags var sem drægi
skyndilega úr honum allan mátt.
Hann virtist nú veikbyggðari, gam-
all, þreyttur maður, sem átti ólok-
inni ferð. Þegar við fórum yfir
mikla umferðargötu, studdi. ég við
handlegg honum. Gamli maðurinn
hnussaði og hló í senn: „É'g man, að
ég hjálpaði þér yfir margar göturn-
ar, þegar þú varst lítill. Aldrei grun-
aði mig þá, að þú ættir einhvern
tíma eftir að gera það sama fyrir
mig.“ „O, jæja,“ sagði ég, „o, jæja.“
Svo bætti ég við: „Ég hef hjálpaS
drengnum þarna uppi yfir nokkrar
götur," og benti um leið til sonar
míns uppi á einum virkisveggnum.
„Og það hefur aldrei hvarflað að
mér fyrr en núna, að hann ætti
kannske einhvern tíma eftir að end-
urgjalda mér greiðann." „O, jæja,“
sagði gamli maðurinn, „hann gerir
það, ef þú verður heppinn."
Við ræddum saman langt fram á
nótt síðasta sólarhringinn, sem ég
dvaldi heima hjá gamla manninum.
Og næsta morgun skildi ég hann
eftir standandi á veröndinni fyrir
framan framdyrnar. Hann var
kiæddur í vinnufötin sín og hristi
vingjarnlega krepptan hnefann í
áttina til mín og sagði mér, hvað
hann mundi gera við mig, ef ég
skrifaði móður minni ekki oftar.
Sex vikum siðar veiktist hann,
eftir að hafa borðað vænan skammt
af rófukáli úr grænmetisgarðinum
sínum. Hann svimaði og fann til
ógleði. Þegar hann var orðinn mjög
þjáður, samþykkti hann að fara
með bróður mínum til sjúkrahúss-
ins og kvartaði jafnframt yfir því,
að sláttuvélin hans og garðyrkju-
verkfærin hefðu verið skilin eftir
hingað og þangað um garðinn. Hann
bað um að sjá þau, að þau yrðu sett
inn í áhaldageymsluna og henni síð-
an lokað. Svo tók hann í hönd bróð-
ur míns og sagði: „Weldon, þakka
þér fyrir allt.“ Og hann var látinn,
áður en ég komst heim.
Clyde Clayton King lifði í 82 ár,
7 mánuði og 25 daga. Ekkja hans er
enn á lífi, ásamt fjórum af fimm
börnum þeirra sjö af átta barna-
börnum, sex barnabarnabörnum og
tveim barnabarnabarnabörnum.
Hann lifði langa ævi, allt frá því að
„kossar voru ekki álitnir neinn hé-
gómi“ til tíma hópkynlífssýning-
anna. Hann fæddist fimm árum áð-
ur en ríðandi menn æddu áfram á
fleygiferð með landnemavagna sína
til þess að nema land á Cherokee-
ræmunni, þegar hún var opnuð til
landnáms, og lifði allt þangað til
fyrsti maðurinn steig fæti sínum á
tunglið og ári betur. Hann hataði að
vísu plægt akra með uxaeyki, en
hann hafSi aldrei flogiS í flugvél.
Og hann skuldaði engum manni
neitt, þegar hann dó.
Ég hjálpaði bróður mínum og
syni til þess að ganga frá verkfær-
um gamla mannsins í áhaldageymsl-
unni í húsagarðinum við húsið hans.
Og síðan stöldruðum við svolítið við
og vökvuðum garðinn hans með
lekri garðslöngu og slitnum dreif-
urum. Við vorum allir þungt hugsi
og sögðum fátt.