Úrval - 01.10.1971, Blaðsíða 71

69
HÆTTA Á ÚTRÝMINGU VILLTRA DÝRA
RÖK OG GAGNRÖK
Hvað á að gera í eiturmálinu? Á
að þola það, að haldið sé áfram að
gera öll Vesturríkin að einu eitur-
bæli? Þeir, sem vandamál þetta
snertir einna mest, menn eins og
Alfred Etter, náttúrufræðingur í
Coloradofylki og stjórnmálamaður-
inn og náttúruverndarmaðurinn
Arnold Rieder, eru sammála um,
að fyrsta skrefið hljóti að verða
fólgið í því að kveða niður vissar
goðsagnir, sem rök eiturstuðnings-
manna eru byggð á.
Eftirfarandi orð eins embættis-
manns Fiski- og villidýraþjónust-
unnar eru táknrænt dæmi um eina
af goðsögnum þessum: „Sjáið nú
ti!“, segir hann, „við vitum, hve
margt sauðfé var drepið af rán-
dýrum, áður en við hófum eitrun-
araðgerðirnar. Ef við hættum við
notkun eiturefna eins og til dæmis
„1080“, þá mundu bændur missa
20% af hjörðum sínum, kannske
35% eða jafnvel 50%. Sléttuúlf-
arnir mundu þá stjórna landinu og
sauðfjárbændur verða að hætta
starfsemi sinni“ T svari sínu við
slíkri fullyrðingu bendir Etter á,
að sléttuúlfar hafi ekki „stjórnað
landinu" á öllum þeim öldum, sem
liðu, áður en cvanidebyssur og
„1080“ voru fundin upp.
Önnur goðsögn er sú, að slík bar-
átta gegn villidýrum haldi þeim í
skefjum. Eiturbyrlararnir segja, að
svo sé. Etter segir, að eiturbyrlar-
arnir geri sjálfum sér fært að halda
starfseminni stöðugt áfram með því
að magna beinlínis þau vandamál,
sem þeir eru ráðnir til þess að leysa.
Hann segir, að það yrði miklu
minna um sauðfjárdráp rándýra, ef
Móðir Náttúra fengi að starfa ó-
áreitt samkvæmt sínu eigin kerfi.
Hann segir til dæmis: „Frá þeim
stöðumi, þar sem engar hömlur
hafa verð á eitruninni og öðrum
fæðuöflunarmöguleikum sléttuúlf-
anna hefur þannig verið útrýmt að
miklu leyti, berast nú stöðugt
skýrslur um aukið sauðfjárdráp
rándýra"
Lausleg athugun á skýrslum um
slíkt sauðfjártjón á svæðum þess-
um virðist sanna ályktun Etters.
Sem dæmi mætti taka tvo hreppa
í norðvesturhluta Coloradofylkis, þá
Rio Blanco og Moffet, en líklegt er,
að þar hafi fleiri rándýr verið drep-
in en á nokkru öðru svæði af svip-
aðri stærð í víðri veröld. Og hver
hefur svo árangurinn orðið? Fjár-
bóndi einn á þessum slóðum, Hugh
Seely að nafni, mælti þessi orð á
opinberum fundi: „Það, sem ég hef
mestar áhyggjur af í þessum villi-
dýraveiði- og eiturunarmálum, er
sú staðreynd, að við sauðfjárbænd-
urnir höfum misst enn fleiri kindur
nú síðustu árin en nokkru sinni
fyrr“.
Etter hefur eftirfarandi skýringu
fram að færa: „Sléttuúlfurinn er
við eðlilegar aðstæður dýr, sem
gætt er háþróaðri yfirráðasvæðis-
skynjun. Þeir skipta landinu á milli
sín. En nú eru sléttuúlfarnir hund-
eltir stað úr stað og því á stöðug-
um flækingi, og þannig rjúfum við
þær lífsvenjur hans, sem byggjast
á yfilrráðarétti yfir vissu lands-
svæði, og gerum hann þannig að
annarri skepnu en hann er í eðli
sínu. Þessi breytta skepna, sem er