Stjörnur - 15.05.1947, Side 15

Gamanleikjagoðið (frh. af bls. 5)
Endurbæturnar hafa gengið vel. Þeir brutu niður
einn vegg til að geta komið þar fyrir aukaglugga,
Vinsa er illa við að vera mjög innilokaður. Þau smíð-
uðu bókaskáp. Þau fundu gamlar tjaðradýnur, bjuggu
til ver um þær og gerðu úr þeim kodda og legu-
bekki. Vinsi og Edith saumuðu veggtjöld og tóku
viljann fyrir verkið hvort hjá öðru. Þau hengdu upp
myndirnar sínar, eftir Goya og Modigliani og fjölda
marga fleiri, þar á meðal eina eftir Barrett.
Að minnsta kosti einn litfræðingur hefur álitið að
þessi innimynd eftir Edith væri eftir franskan meist-
ara. Vinsi er montinn af málverkum Edith, en hún
byrjaði ekki að mála fyrr en fyrir misseri síðm.
Sjálfur er hann hættur að mála, en mótar ennþá of-
urlítið. „Þegar ég horfði á málverkin mín“, segir
hann, „þá fannst mér réttara að ég hjálpaði einhverj-
um listamönnum“.
Þar til fyrir skömmu síðan ráku Price-hjónin ásamt
George Macready einn fjölsóttasta listsýningarsal í
Los Angeles og nágrenni og margir efnilegir lista-
menn höfðu þar sýningar. Þau neyddust til að loka
vegna hinnar háu leigu, en hin gamla söfnunarfíkn
Vinsa er óbreytt.
Hann safnar málverkum og — öllu mögulegu. Hann
er á sífélldum sprettum eftir einhverju í söfn sín.
Hann ekur hvert sem er, ef hann fréttir um eitthvað
sjaldgæft eða skemmtilegt, sem falt er, og heimili hans
er fullt af slíkum munum: listgripum og minjagrip-
um frá ýmsum löndum og frá mörgum menningar-
stigum. Baðherbergið í húsinu er þó, full'komlega eftir
nýjustu tízku, er ætlast til að það geti leyst úr gömlu
vandaspurningunni: „Á ég að byrja á því að raka
mig, eða fá mér bað?“ Rakhilla með spegli er yfir
baðkerinu, og á hillunni er líka hægt.að hafa bók, til
að líta í á meðan verið er að raka sig.
Þó að Vinsi hafi svona mikinn áhuga á því að
kaupa það; sem hann langar í, stundum að ástæðu-
lausu eða jafnvel á móti öllum ástæðum, þá hefur
hann ekki síður eldlegan áhuga á atvinnu sinni að
leika.
Hann lék í þrjú ár með Helen Hayes í Victoria
Regina og hún er mjög hrifin af honum. Einu
sinni, þegar steypiregn og vatnsflóð virtust ætla að
hreinsa brott kofann hans við Malibu, þá stóð Vinsi
í ökladjúpu vatni með viðtækið sitt til þess að heyra
hl enda Hayes-atriði í útvarpinu, fyrri en því var
lokið fékkst hann ekki til að halda brott.
Sjálfur hefur Vinsi komist langt síðan hann yfir-
gaf Yale-skólann og ríkmannlega heimilið sitt í St.
Louis til þess að berjast áfram á leikarabrautinni, og
verða svo heppinn að komast að í Victoria Regina í
Lundúnum.
Á meðan hann lék í þessum leik> var hann kall-
aður „fremsta gamanleikjagoðið, sem komið hefur
á Broadway í tuttugu og fimm ár“. En í Hollywood
hefur hann fengist við fleiri tegundir leikja. Með
sínum sérkennilega áhuga hefur hann við ýms tæki-
færi brugðið sér aftur í Broadway sýningar, og í
kvikmyndunum hefur hann leikið álíka margskonar
hlutverk og hann á margvísleg áhugamál. Máske
hefði hann orðið fyrr frægur hefði hann alltaf haldið
sér við gamanlei'kina. Honum er sá möguleiki vel ljós.
„Ég veit ekki hve skynsamlegt það er af mér að
leika svona margbreytileg hlutverk“, viðurkénnir
hann, „en það er skemmtilegra — og ekkert gæti
verið drepleiðinlegra en að 'leika Vincent Price“.
Hann skiftir sér á milli kvikmyndanna og.útvarps-
ins — „útvarpið er dásamlegt“, segir hann. „Þú sendir
út leikrit, og það er farið, horfið — kemur aldrei
aftur til að ónáða þig. Menn hlusta á það og gleyma
því svo, því að næst á eftir koma Fibber McGee og
Molly. Dásamlegt!“
Og viðvíkjandi áhuga hans.-------
„Það er gamalla mál, en þó satt, að lífið gefur
þér jafn mikið og þú gefur því. Ég reyni að gefa
sem mest af sjálfum mér. Og hvað sem því líður, ég
skemmti mér dásamlega.
„Auk þess, hefðirðu engin auka-áhugamál, þá bára
værir þú með öllum þessum leikurum, að tala um öll
þessi hlutverk alla tíð“.
Lizabeth Scott (frh. af bls. 3)
spjörunum úr af frægasta blaðamanni Hollywood.
En það hlýtur að hafa gengið vel, því að nú er Liz
uppáhald allra fréttaritara — fylgist með af áhuga,
svarar öllu greiðlega og allt er óhætt að hafa eftir
henni, er hún segir. Hún fór meira að segja og keypti
safn af glerkúm, til þess að geta svarað spurningunni
„Safnarðu nokkru?“ Enda ber svo margt við í lífi
hennar: ferðin til Englands, skellurinn stóri, sem hún
fékk í fyrstu myndinni sinni, auknefnið hennar,
„Ögnunin" og svo æfintýri hennar með Helmut
Dantine og Earl Blackwell. }ú, Liz hefur nægilegt
umræðuefni.
STJÖRNUR 1 5