Páskasól - 01.04.1944, Side 13

PÁSKASÓL
11
Krist, og að hvetja trúaða stúdenta til að
fara sem sjálfboðaliða út í heiðingjaheim-
inn. Það leið heldur ekki á löngu, áður en
vakningin lagði undir sig hinn virðulega
háskóla, og svo margir þurftu sálusorg,
að Wilder og vinir hans skrifuðu A. J.
Gordon og báðu hann að koma „til að
bjarga inn uppskerunni."
Wilder, og þeir aðrir, sem tjáðu sig fúsa
til að fara út sem kristniboðar, ef Guð
vildi, komu saman á hverjum sunnudegi
á heimili föður hans, sem áður hafði ver-
ið kristniboði í Indlandi og brann af áhuga
fyrir kristniboðinu. Hann sagði við þá fé-
laga: „Spurningin er ekki, hvers vegna á
ég að fara út, heldur, hvers vegna á ég
ekki að fara, meðan neyðin er svona mikil
og verkamennirnir fáir í heiðingjaheimin-
um.“ — Þannig unnu þeir í tvö og hálft ár
við Princeton skólann og höfðu að þeim
tíma liðnum sent 7 kristniboða til 5 landa.
Árið 1886 varð sérstakt merkisár í sögu
hreyfingarinnar. Það ár bauð hinn frægi
vakningaprédikari, Moody, til sumarmóts
fyrir stúdenta í Mont Hermon, og átti mót-
ið að standa í 27 daga. Wilder var sendur
þangað sem fulltrúi frá Princeton háskóla.
Þegar hann lagði af stað, sagði systir hans
við hann: „Ég trúi því, að eldurinn falli
á Mont Hermon, og að 100 „sjálfboðar"
bætist í hópinn.“
Moody hafði ekki sérstaklega ætlazt til
að þetta yrði kristniboðsmót, en það fannst
Wilder og vinum hans ótækt. Hann fór þess
vegna til Moodys einn daginn og bað um
leyfi til að 10 stúdentar frá ýmsum löndum
fengju að tala um kristniboð þá um kvöldið.
Moody samþykkti uppástunguna, og þó
mjög hikandi. 'Stúdentarnir tíu töluðu um
kvöldið. Allir töluðu þeir um kristniboð og
enduðu allir með sömu þremur orðunum,
hver á sínu móðurmáli: „Guð er kær-
leikur.“
Það kvöld féll eldurinn. Margir gengu
af samkomunni út í næturkyrrðina og háðu
baráttu sína undir hinum háu trjám og
alstirndum himni. í hjarta þeirra brann
spurningin: Vill Guð nota mig sem kristni-
boða? Margir þurftu meira en eina nótt
til að öðlast vissu um köllun sína. Meðal
þeirra var John R. Mott. — Þeir, sem höfðu
tekið ákvörðun sína undirskrifuðu yfirlýs-
ingu um, að þeir væru reiðubúnir að fara
út sem kristniboðar, ef Guð vildi.
Síðasta dag mótsins höfðu 99 gefið sig
fram, og á síðustu bænasamkomunni bætt-
ist einn við, svo að orð systur Wilders höfðu
bókstaflega rætzt.
Eftir mótið á Mont Hermon, heimsótti
Wilder háskólana í Kanada og U. S. A. Og
nú hófst eitthvert undarlegasta og blóm-
legasta tímabil í kirkjusögu Ameríku.
Neistinn, sem féll í hjörtu ungu mann-
anna á Mont Hermon, varð brátt að stóru
báli. Þúsundum saman komu stúdentarnir
og buðu sig fram sem sj álfboðaliðar í þj ón-
ustu kristniboðsins. Þeir voru fúsir til að
fara hvert og hvenær sem væri, aðeins ef
Guð vildi nota þá. Að stuttum tíma liðn-
um, voru 2100 ungir menn og konur reiðu-