Bergmál - 01.07.1955, Blaðsíða 20

Bergmál - 01.07.1955, Blaðsíða 20
B E R G M Á L --------------------------- J Ú L í tímum eyddu karlmennirnir stórum fjárhæðum í fallega cl'k’.sokka og guilbróderuð föt. T á minntist enginn á hógværa, H-'lmannlega glæsimennsku, breiðar axlir o. s. frv. Ef karl- maðurinn átti að hafa einhverja minnstu von um að ganga í aug- un á stúlkunum, varð hann að hafa sterklega fætur með viss- um boglínum, og væru fætur karlmannanna of grannir og spóalegir, þá var hjálpað upp á sakirnar með fölskum fótleggj- um og þá urðu menn svei mér að gæta sín, svo að þeir yrðu ekki fyrir háði og spéi frá hinu veikara kyni. En vitanlega kom fyrir að illa fór, eins og sjá má af auglýsingu í dagblaði í Kaup- mannahöfn árið 1766, þar var auglýst að fundizt hefðu falskir fótleggir rétt við Kristjánsborg. Ungfrúrnar í Kaupmannahöfn hafa áreiðanlega flissað nokkuð mikið þann dag á kostnað karl- mannanna. Enn fremur höfðu karlmenn- irnir á þeim tíma betri aðstöðu en við nú á tímum að því leyti að þeir gengu með hárkollur, hver einasti karlmaður án und- antekningar. Nú á tímum meg- um við oft hlusta á þá athuga- semd, niðurlútir og orðvana, að hárið á okkur sé farið að þynn- ast allmikið, en er það annars nokkuð að undra. Á átjándu öldinni, aftur á móti, voru allir karlmenn þunnhærðir, eins þunnhærðir eins og yfirleitt hægt er að vera, því að þeir voru blátt áfram bersköllóttir, eða í versta lagi alveg snoðklipptir og í stað lubbans báru þeir svo glæsilega hárkollu, því það var blátt áfram talin skömm að því að ganga með sitt eigið hár. Þannig var lífið á margan hátt miklu auðveldara á þeim tím- um. Klæðnaður karlmannsins hef- ir sem sagt lítið breytzt á síð- ustu 100 eða jafnvel 150 árum, þar sem aftur á móti fatnaður kvenfólksins, hefur verið sífelld- um breytingum undirorpinn. Ýmist eiga stúlkurnar að vera bústnar hér og þar eða þá að þær eiga að vera flatþrjósta og þunnar eins og þvottabretti. Ýmist eiga kjólarnir að vera síðir eða stuttir og í hvert skipti, sem ný uppfinnding berst út um heiminn frá tízkusölum Parísar þá segja menn oft: „— Nei, nú er sannarlega of langt gengið. Þetta gengur aldrei hér á Norðurlöndum.“ Og hálfum mánuði síðar ganga allir klædd- ir samkvæmt nýjustu Parísar- \r 18
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.