Bergmál - 01.07.1955, Blaðsíða 56

Bergmál - 01.07.1955, Blaðsíða 56
Bergmál--------------------------------------------------JÚLÍ Þær settust nú að tedrykkjunni og Christine fann það, að henni geðjaðist mjög vel að þessari konu. Hún var svo alúðleg og einlæg, þrátt fyrir deyfðarsvipinn. Hún var auðsjáanlega mjög háð hinum þekkta lækni, manninum sínum, enda þótt hún virtist ekki að neinu leyti hæf til að vera læknisfrú. Christine fór að brjóta heilann um það, hvernig gæti á því staðið að doktor Kennan hefði gifzt henni, því að þau virtust ekki eiga neitt sameiginlegt. Ef til vill væri hann einföld og barns- leg sál utan síns vinnustaðar, slíkt var víst alþekkt fyrirbrigði með snillinga á ýmsum sviðum. Hún vissi að hann kærði sig kollóttan um allt samkvæmislíf, fór sjaldan út og hafði lítið samneyti við starfsbræður sína, utan vinnutíma. Frú Kennan hafði víst verið að hugsa eitthvað svipað og gestur hennar, því að skyndilega sagði hún ótilkvödd: „Maðurinn minn vinnur alltof mikið, skal ég segja yður. Hann er ekki hraustur og ég er alltaf á nálum um að hann gangi fram af sér. En honum finnst starf sitt hér svo mikilvægt, að hann hugsar meira um það en heilsuna — og vafalaust hefir hann rétt fyrir sér, ekki ætla ég að andmæla því sem hann segir. Ég geri það sem ég get til að láta hann hvíla sig, þegar tómstundir gefast.“ Hann lenti í miklum erfiðleikum í stríðinu. Slapp með naumind- um lifandi frá Þýzkalandi — og allt stríðið út í gegn var honum ofgert með störfum eins og reyndar flestum læknum. Þér hafið sjálfsagt verið nemandi þá.“ „Já, ég var nemandi þá,“ sagði Christine. Þær ræddu alllengi um hitt og þetta. Og þegar Christine bjóst til brottfarar vildi frú Kennan fá að fylgja henni yfir að hælinu. „Ég hefi haft mikla ánægju af að kynnast yður,“ sagði frú Mary Kennan, þegar þær kvöddust. „Ég vona að þér lítið inn til mín öðru hverju, þér eruð alltaf hjartanlega velkomnar.“ „Ég þakka yður kærlega fyrir,“ svaraði Christine. „Ég hefi einnig haft mikla ánægju af samfundum okkar.“ Hún horfði á eftir frú Kennan, þar til hún hvarf inn í hús sitt. Ohristine gekk hægt og rólega meðfram framhlið hælisins og kom þá auga á David Blair, sem kom á móti henni. Hún fann að hún roðnaði og fékk ákafan hjartslátt. 54
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.