Bergmál - 01.08.1955, Blaðsíða 50

Skrí tlusí ða
Allt var undirbúið undir hjónavígsl-
una, en brúðguminn virtist eins og á
nálum og allt annað en ánægður.
„Hvað er að?“ spurði svaramaður
hans í hálfum hljóðum. „Þú hefir þó
ekki tapað giftingarhringunum?"
„Nei,“ svaraði brúðguminn, „en ég
hefi gersamlega tapað hinum óstjórn-
lega áhuga.“
★
Tveir menn sátu á krá og ræddu um
eiginkonur sínar. „Konan mín er
alltaf ánægð þegar ég er að heiman,"
sagði annar. „Sama sagan hér,“ svar-
aði hinn, „mín kona treystir mér ekki
heldur."
★
Kona nokkur var að koma út úr
matvörubúð, og þegar hún kom út
á götuna missti hún innkaupatösku
sína og ultu kartöflurnar úr henni út
um allt.
Maður nokkur sem átti þarna leið
um, flýtti sér að koma konunni til
hjálpar við að tína upp kartöflurnar
og sagði um leið og hann beygði sig
niður: „Misstuð þér töskuna, frú mín
góð.“
„Nei, nei,“ svaraði frúin í flýti, „ég
hefi bara svona gaman af að velta
kartöflunum heim.“
★
Kennslukonan hafði verið að tala
um meðferð ungbarna og barnaupp-
eldi yfirleitt og hugðist nú sannreyna
hve vel námsmeyjar hennar hefðu
fylgzt með þvi, sem hún var að fræða
þær um:
„Segjum nú svo, að þið eignist tví-
bura," sagði kennslukonan, „hvað
mynduð þið þá fyrst og fremst gera?“
Hún valdi þrjár af námsmeyjunum,
sem næstar henni sátu, til að svara
spurningunni.
„Sú fyrsta svaraði: „Ég mundi elska
bæði börnin jafnmikið."
Önnur svaraði: „Ég myndi gefa
báðum jafnmikið af öllu til að forða
þeim frá öfundsýki."
Sú þriðja svaraði: „Ég myndi gifta
mig.“
★
Rukkari nokkur barði að dyrum
húss all-harkalega, og að vörmu spori
kom frúin til dyra.
„Má ég fá að segja nokkur orð við
húsbóndann?" spurði rukkarinn.
„Hann er ekki heima," svaraði frúin.
„Það var einkennilegt," sagði rukk-
arinn frekjulega, „ég sé, að hatturinn
hans hangir þarna.“
En frúin lét sér hvergi bregða. „Rétt
er það, herra minn,“ sagði hún, „en
það kemur yður ekki við hvar hattur-
inn hans er. — Kjóll sem ég á
hangir líka úti á snúru, en samt er ég
þar ekki sjálf.“
★
48