Bergmál - 01.08.1955, Blaðsíða 40

B E R G M Á L
Á G Ú S T
Þessi skemmtilega mynd er af þrem
þekktum leikurum frá Hollywood, eða
þeim VAN JOHNSON, ELIZABETH
TAYLOR og WALTER PIDGEON og
er frá Metro-félaginu, sem er að gera
kvikmyndina „Síðast er ég sá París“,
og verður hún fullgerð í haust. Sagt
er að Van Johnson sé hér í þessari
mynd gerður að skapgerðarleikara í
fyrsta sinn og hafi það tekizt sæmi-
lega, enda þótt hingað til hafi honum
verið haldið á sviði hinna Iéttari og
kröfuminni hlutverka. Og jafnvel
stássmeyjan Elizabeth Taylor hefir hér
fcngið til meðferðar hlutverk sem
krefst Ieikkonu-hæfileika.
og ragur, að í örvæntingu daðr-
aði hann eitthvað við Önnu. En
eitt sinn var hann víst alveg að
því kominn að biðja þín.“
Söru fannst skyndilega eins og
losnað hefði um einhver höft
innra með henni. Hræðslan og
heimskulegir fordómarnir, allt
fór það að losna úr viðjum og
smá-hverfa. Hún hló og horfðist
í augu við David. Glöð og ham-
ingjusöm.
„Sagði hann nokkuð um það
hvenær hann hefði verið að því
kominn að biðja mín?“
„Já, hann var víst kominn á
fremsta hlunn með að stama
fram bónorðinu síðasta daginn,
sem þið voruð saman niður við
ströndina. En endirinn orðið sá,
að hann hafði hætt við bónorðið,
niðurlútur og kafrjóður af
kjarkleysi og blygðun.
„Vesalings Brian,“ muldraði
hún og leit ástúðlega yfir til
vöggunnar, sem litla dóttir
hennar svaf í.
Aldrei skyldi hún verða alin
þannig upp, að hún þyrfti að
dylja sitt rétta eðli. Aldrei skyldi
hún þurfa að blygðast sín fyrir
klunnalegt vaxtarlag, þótt hún
ef til vill yrði „digrastutt".
David beygði sig yfir dóttur
sína.
„Hverjum er hún eiginlega
lík, elskan mín? Hvorugu okk-
ar. En það er ómögulegt að
segja hverjum hún ef til vill
líkist þegar hún kemst á ung-
lingsárin."
„Nei,“ muldraði Sara. „Það er
ómögulegt að segja ....“
Endir.
38