Fjaðrafok - 15.12.1954, Blaðsíða 7

J
-7- Ö K/i L JJ A P I il u
Skálds^gur.
Álfkonan
Einu sinni var lítil stúlka. Hún var eitt sinn sem oftar
að leika sér á túninu heima við bæinn, en bærinn hét Hólar.
Það voru f jórir hólar á túninu, og litla stúlkan, sem hét Ása,
mátti leika sér á túninu eins og hún vildi, en aðeins á þremur
hólunum, en á stærsta hólinn mátti hún ekki koma, bví að
álög hvíldu á honum, að sá, sem kæmi alveg að honum, myndi
hverfa inn í hann og aldrei komast til mannabyggða eftir það.
Og nú var Ása litla að leika. sér á túninu. Hún var oröin
leið á að leika sér alltaf á sömu hólunum. Hana langaði ósköp
mikið, p<5 að ekki væri nema til-að ^anga kring’um stóra hólinn.
Og eitt sinn pegar allir voru uti á engjum, hugsaði Ása
með sjalfri sér, hvort pað gerði nokkuð til, pótt hún athugaði
stóra hólinn dálítið. Hún sstlaði ekkert að fara upp á hann,
o^ það ^urfti enginn^að vita það. jú, hún ákveður nú að fara.
Nú er hún komin að hólnum, og henni fannst hann fjarska falleg-
ur. Á honum uxu lauftré og þyrnirunnar, sóleyjar, rósir og
mörg önnur f jarska falleg blóm. En nú greip hana svo sterk
löngun til þess að gefa mömmu sinni svolítinn blómavönd. Hún
hu^saði um, hvort það gerði nokkuð til, þótt hún tíndi nokkur
blom af hólnum. Og hún klifraði yfir girðinguna, en hóllinn
var efgirtur.
En um leið og hún var búin að ganga fjögur skref að hólnum,
þá vissi hún ekki, fyrr en hún var komin í fallegan garð. Svq
fallegur var hann, að hún hafði aldrei séð svons fallegan garði
Aldintrén svignuðu undan ávöxtunum, og Ásu fannst rósirnar og
ö.ll blómin hlæja framan í sig. 1 miðjum garðinum stóð stórt
og fallegt hús, og nú fór Ása að horfa á það. Og þeger hún var
búin að horfo á það dálitla stund, þá opnast dyrnar, og fjarska
fögur kona kemur út í dyrner. Hún er klædd í skartklæði, ísoiunuð
gulli og silfri, en Ása litla , son var óvön þessari dýrð, fékk
ofbirtu í augun af geislaf lóðinu, sem lék un hana
Nú tók kor.an til máls o^ s^urði Ásu, hvort hún vildi ekki
eiga heima. í þessu húsi. " Þu matt leika þér í þessum garði og
borða ávexti af trjánum eins og þú vilt og klæðast í skartklæði
eins og ég,” sagði álfkonan. Nú var Ása algjörlega búin að
gleyma sér í allri þessari dýrð, sv© að hún játti .því og fylgd-
ist með álfkonunni.
En þegar hún var búin að vera þar £ átta daga, þá fór
henni að leiðast. Hún sagði álfkonunni frá því, en hún vildi
helzt ekki leyfa henni að fara heim, Nú fór Ásu að^leiðast
svo mikið, að hún var háskælandi allan da.ginn, en þá fór álf-
Konan að verða óþolinmóð og sagðist fara með hana heim eftir
tvo daga. Þa lét Ása huggast. Nú voru iiðnir tveir dagar, og
Áso litla.var orðin vonlaus, en um kvöld annars dags kemur
álfkonan til Ádu og gefur henni hálsmen eitt úr skira gulli og
segir henni, að þetta sé gæfugripur og að gæfan muni^fyigja
henni, meðen hún beri þetta men á sér, og nú skuli hún fara að
sofa.
■ En um morguninij, þegar hún vaknaði, þá lá hún í rúminu sínu
heima hjá pabba og mömmu. Allir voru f jarske fegnir að sjá.
hana. Það var búið að leita hennar í marga daga og nætur,og
allir héldu, að hún væri dáin.
Svo varð Ása litla að segja upp alla söguna, og hún ætl-
aði aldrei að óhlýðnast mömmu aftur.
Þuríður Gunnarsdóttir. Skrifað í október.
} //t