Kristilegt skólablað - 01.09.1963, Síða 21

LorcL, I want to be a Christian
In my heart.
(Drottinn, eg vil vera kristinn í
hjarta mínu.)
Þessi orS sýna Ijóslega, a8 trú-
in á Krist var þeim hjartans mál.
1 sálminum birtist þrá þeirra aS
geta elskaS frelsarann heitar og
tekiS enn meiri framförum í
trúnni. Þeir vilja ekki vera eins
og Júdas, sem ekki kærSi sig um
aS líkjast Jesú, heldur sveik hann
í tryggSum.
Negrasálmarnir höfSu lengi
veriS kunnir i Bandaríkjunum,
áSur en menn kynntust þeim ut-
an Ameríku. En um þaS bil, sem
borgarastyrjöldin í Bandaríkjun-
um var til lykta leidd, bárust tón-
ar hinna sérkennilegu söngva til
eyrna Evrópumönnum, og síSan
hafa þeir hljómaS um allan heim
og glatt hjörtu tónelskra manna
meS einfaldleik sínum — og upp-
byggt kristna menn, sem hafa
skynjáS boSskap þeirra.
Nokkrir kristnir menn úr ýms-
um kirkjudeildum vestra tóku
saman höndum og stofnuSu há-
skóla fyrir Svertingja í ríkinu
Tennessee. Skólinn átti viS all-
mikla fjárhagsörSugleika aS etja.
En ekki kom til mála aS gefast
upp. Stúdentarnir komu víSsveg-
ar aS, en flestir kunrui þeir og
sungu hina andlegu söngva, sem
foreldrar þeirra og afar og ömm-
ur höfSu kennt þeim. Og þá var
þaS, aS einhvert stakk upp á því,
aS þeir nemendurnir stofnuSu
meS sér söngsveit og legSu síSan
land undir fót og söfnuSu fé
handa skólanum. Þeir létu ekki
sitja viS orSin tóm, heldur tóku
aS æfa af kappi og héldu síSan af
staS og sungu víSsvegar í Banda-
ríkjunum. Þetta var áriS 1871.
FerS þessi heppnaSist svo vel, aS
kórnum var boSiS aS koma til Ev-
rópu og syngja þar. Þeir fóru, og
sú ferS varS eftirminnileg. Einn
gagnrýnandinn komst m. a. svo
aS orSi: „Blökkustúdentar þessir
syngja á þann hátt, aS menn
verSa aS leggja vel viS hlustirnar,
svo aS þeir skilji söng þeirra og
geti lifaS sig inn í hann. Negra-
sálmarnir eru ný tónlistargrein,
sem aS sumu leyti afvopnar gagn-
rýnina, en áS sumu leyti ögrar
henni.“ —
ÞaS er sameiginlegt einkenni
flestra negrasálmanna, aS þeir
eru ákaflega einfaldir. Þeir fjalla
t. d. um frásögu úr Biblíunni,
sem minnir þrælana á kjör þeirra
sjálfra. Margir kannast viS söng-
inn „Go down, Moses“. ViSkvæS-
iS er á þessa leiS:
Go down, Moses,
Way down in Egypt’s land.
Tell ol’ Pharaoh,
Let my people go.
(Far ofan eftir, Móse, far ofan til
Egyptalands. SegSu Faraó gamla,
aS hann eigi aS láta lýS minn
lausan.)
Svertingjarnir mundu sinn fíf-
il fegri. Einu sinni lifSu þeir
frjálsir og glaSir heima í œttlandi
sínu. Nú voru þeir í ánauS. Já,
hlutskipti þeirra er svo ömurlegt,
aS bezt vœri aS fá aS hverfa úr
þessum heimi. Sú ósk birtist í
mörgum söngvum þeirra:
Steal away to Jesus,
Steal away home.
I ain’t got long to stay here.
(Eg lœSist brott til Jesú, lœSist
heim. Eg á ekki langt eftir hér.)
/ þessum söng rekja þeir raun-
ir sínar. Þeir tala um ógnir nátt-
úrunnar, sem þeir voru berskjald-
aSir fyrir, eins og þrumur og eld-
ingar. Þeir nefna trén, sem þeir
voru bundnir viS, þegar þeir voru
barSir. En í gegnum allt hljóm-
ar söngurinn til Jesú og hvatn-
ingin til aS leita hans. 1 síSasta
versinu standa þessi fallegu orS:
My Lord calls me,
He calls me by the lightning.
(Drottinn minn kallar á mig,
hann kallar á mig meS elding-
unni.)
Plantekrueigendunum var ekki
um þaS gefiS, aS þrœlar þeirra
sungu slíka sálma. Þeir sáu, aS
þrœlarnir voru glaSir og hrifnir,
er þeir sungu viS raust, og þeir
óttuSust, aS eitthváS illt byggi
undir.
Einn er sá strengur, sem oft
er sleginn í sálmum negranna.
ÞaS er hvatningin um aS búa sig
undir eilífa lífið.
KRISTILEGT SKOLABLAÐ 19