Leikskrár Þjóðleikhússins - 05.01.1996, Blaðsíða 37

Helga Brá:
Helga Gná:
Helga Brá:
Helga Mjöll:
Helga Brá:
Helga Gná:
ert. Ég set heldur ekki tilfinningar mínar í
útstillingarglugga eins og sumir....
Já, já....en sem kona þarf ég ekki að
útskýra mig eða réttlæta út í eitt. Eins og
þið báðar eruð að gera síknt og heilagt.
Ég veit einfaldlega hvað ég vil. Maður er
kona og öfugt. Og ég vil ekki heyra
minnst á neitt plánetukjaftæði í því sam-
bandi. Venus eða Mars eða hvað það er!
Þessi nýaldarspeki er ekkert annað en
alþjóðlegt skyndibitafæði.
Ég get svo sem verið sammála því. En
eitt geturðu verið viss um; ég er alveg
búin að sjá að það þýðir ekkert að tala við
þig-
Höfum við yfirleitt haft eitthvað að tala
um annað en föt, hreinsikrem og
skemmtilegar uppskriftir sem enginn
nennir síðan að elda eftir? Ég bara spyr.
Fyrirgefið, en ég læt ekki bjóða mér
svona bull. Ég er greinilega ekki að tala
við sömu manneskjurnar og síðast. Til
hvers erum við eiginlega að hittast?
Nú! Bara komin til sjálfrar þín! Þá erum
við væntanlega lausar við þig fyrir fullt og
allt.
Æ, láttu hana í friði. Hún yfirgefur þó ekki
tilfinningarnar eins og hvert annað
bílastæði.
Helga Brá: Þú ert væntanlega að tala við mig! En ég
má samt eiga það að ég rífst aldrei. Og
ég er aldrei afbrýðisöm. Hvað þá að ég
sjái eftir neinu.
Helga Gná: Þú þarft ekki að taka það fram. En samt
heldurðu að þú kunnir að elska?
Helga Mjöll: Já?
Helga Brá: Ég nenni þessu ekki lengur.
Haraldur Jónsson stytti og endursagði.