Alþýðublaðið - 03.03.1926, Qupperneq 2

2
Landhelgisgæzlan
og
fiskiþingið.
Á fiskiþinginu var kosin nefnd
til þess að athuga landhelgis-
gæzlumálið og gera tillögur um
]>að. 1 nefnd þessari voru þeir
Magnús bankastjóri Sigurðsson,
Arngrímur Fr. Bjarnason og Stef-
án Jakobsson. Lagði nefndin fyrir
þingið allítarlegt nefndarálit og
tillögur um málið.
Fiskifélagið hefir jafnan látið
sig landhelgismálið allmiklu skifta.
Árið 1913 var kosin 5 manna nefnd
til þess að athuga það. Gerði sú
nefnd ýmsar tillögur um málið, og
samdi meðal annars kostnaðará-
ætlun um byggingu varðskips.
Árin 1915 og 1916 veitti félagið
nokkurn styrk til landhelgisgæzlu
í Garðsjó, fyrir Eyrarbakka og
á Eyjafirði.
Á fiskiþinginu 1919 var þá ver-
andi forseta, Hannesi Hafliðasyni,
faiið að semja ávarp til alþingis
um málið. í því ávarpi var meðal
annars lögð áherzla á það, hve
nauðsynlegt væri, að landið eign-
aðist tvö varðskip af togaragerð,
og enn fremur var þar hreyft því
nauðsynjamáli að rýmka land-
helgina. Einnig var þar farið fram
á það, að hert yrði á landhelgis-
gæzlunni að öðru leyti.
Á fiskiþinginu 1921 kom enn
fram tillaga um öflugri landhelg-
isgæzlu, og á því sama ári var
Bjarna Sæmundssyni fiskifræðingi
falið að leita upplýsinga hjá Al-
þjóðaráði fiskirannsókna um það,
hvers stuðnings ísland mætti
vænta frá því um friðun ákveð-
inna fiskimiða landsins fyrir tog-
araveiðum. Upplýsingarnar gengu
í þá átt, að eigi þótti tiltækilegt
að halda málinu lengra að svo
stöddu.
Árið 1922 fór stjórn Fiskifélags-
ins þess á leit við landsstjórnina,
að hún léti annast landhelgis-
gæzluna um síldveiðitímann.
Gættu „Pór“ og „Geir goði“ land-
helginnar fyrir Norðurlandi þá
um sumárið, en vélbátur í Faxa-
flóa. F>á mælti fiskiþingið ein-
dregið með þvi, að „Pór“ , yyði
veittur styrkur til landhelgisgæzlu.
Árið 1924 var málið enn á ný
tekið fyrir á fiskiþinginu. Kom
þar fram tiliaga um aukin fjár-
ALEÝÐUBLA^ g
framíög úr ríkissjóði til landhelg-
isgæzlunnar, og fiskiþingið veitti
„Þór“ þá nokkurn styrk í sama
skyni.
Og á fiskiþinginu, sem nú er
nýafstaðið, var málið enn þá einu.
sinni á döfinni, eins og getið er
um hér að framan.
Hér hefir verið farið fljótt yfir
sögu. Engu að síður sýnir hún
ljóslega — og er það eftirtektar
vert —, að það eru alt af áðrir
en landsstjórnin, sem eiga frum-
kvæði að aukinni og betri land-
helgisgæzlu og öllum nýmælum,
er snerta það mái. Er þetta ef
til vill ljósasti vottur tómlætis
þeirra manna, er með stjórn
landsins hafa farið bæði nú og
áður, um eitt hið allra mesta vel-
ferðarmál þjóðarinnar, landheig-
ismáiið. (Frh.)
* S. Gr.
Eldvigslan.
ni.
Gunnþórunn Halldórsdóttir er
góðkunn leikkona. Leysir hún
hlutverk sín svo vel af hendi, að
fáir mundu eftir leika. Hún hlær
svo innilega, að allir verða að
hlæja með henni. Málóða er hún
I bezta lagi. Framkoma hennar öll
er eðlileg. Leikenda bezt breytir
Gunnþórunn svipi og talar greini-
lega nema í hörðustu aftökun-
um.
Þórarni Þórarinssyni er fengið
þarna allerfitt hlutverk. Hann á
að sýna hégómlegt volað, orðu-
sjúkt og titlateygt. Fer hann lag-
lega í föt þess og ýkir fíflið mak-
lega.
Þórarinn er skýrmæltur, svo að
hlustendur missa ekki úr ræðu
hans.
Haraldur Á. Sigurðsson er snill-
ingur. Fer hann oft aðdáanlega
vel með fyndni. En hann leikur
sér með köflum meira en góðu
hófi gegnir.
Tryggvi Magnússon er fjörugur
og skemtinn eins og fyrri. Les
hann skilmerkilega kvæði og
blaðafregnir. Hann veit, að leikari
má ékki loðmæltur vera.
(Frh.) H. J.
Alpingl.
Neðri deild.
Þar var í gær frv. um viðauka
við Flóaáveitulögin vísað til 2.
umr., samþykt á samningnum við
„Mikla norræna ritsímafélagið" til
síðari umr. að loknu frh. hinnar
fyrri, hvoru tveggja að samþykt-
um breyt.till. nefnda, innflutnings-
banni (án sérstaks leyfis) á spen-
dýrum og fuglum vísað til 2.
umr. og stj.frv. um að gera verð-
tollinn að föstum tolli til 2. umr.
og fjárhagsn. Enginn mótmælti
festingu verðtollsins. Jón Bald-
vinsson er enn veikur.
Kl. J. gat þess um samninginn
við „Mikla no’rræna“, að hann sé
að eins undirritaður með dönsk-
um texta. Kvað M. Guðrn. það
satt vera; hefði félagið ekki viljað
ganga að öðru, því að það hefði
ekki þózt hafa sér við hönd nægi-
legá færan mann í íslenzku til
samningsgerðar, en hins vegar
boðið að gera hann á frönsku.
Efri deild.
Þar var til 3. umr. í gær frv.
um kosningar í málefnunt sveita
og kaupstaða. Hafði Halldór
Steinsson komið fram með breyt-
ingartillögu við 3. gr. frv. þess
efnis, að felt skyldi í burtu það
ákvæði greinarinnar, er heimilar
giftum konum að skorast undan
kosningu í hreppsnefnd og bæj-
arstjórn. Nokkru síðar hafði ung-
frú I. H. Bjarnason, 4. landk. þm.,
lagt fram á skrifstofu alþingis til-
lögu, er gekk í sömu átt og till.
Halld. Steinssonar. Er henni var
bent á það, að till. væri þegar
komin fram frá Halldóri, þá varð
henni svo mikið um það, að hún
sagði með þótta miklum: „Hvað
vill hann ? — Hér er það ég,
sem ræð.“ Glúpnaði leiðbeinandi
ungfrúarinnar mjög við hina tígu-
legu reiði hennar og bað hana
afsökunar á ofdirfsku sinni, og
hið sama gerði forsetinn, Halldór
Steinsson á fundi deildarinnar í
gær. Tók hann þegar til máls,
er hann hafði sett fundinn, og
fór mörgum afsökunarorðum um
fljótræði sitt i því að koma fram
með till. án vilja og vitundar ung-
frúarinnar, og kvaðst óska þess,
að þetta tiltæki sift yrði skoðað
sem ógert, og því tæki hann þar