Alþýðublaðið - 14.09.1926, Blaðsíða 3
ALPÝÐUBLAÐIÐ
SKYNDISALAN
ILægstverði 1*«»ITII I Afsláttlir I
íborgiimi. I HAKAijlf »IitJif I af Sllu. I
.....,nii,i„..........,.....|M.....,| IV er bezt. ~W& I---------r*—I
Þar er hægt að gera gæðakaup á alls konar Ullar-
tauum í Kjóla og Kápur, Fataefni frá 3,00 metr.
Ódýr Léreft, Tvisttau, Flónel og Sirs.
Brúnt tau, sterkt, á 3,75 í skyrtuna.
Gluggatjaldaefni 0,75 mtr. Prjónagarn afaródýrt.
Mikið af sjölum verður selt fyrir sérlega lágt verð.
Enn fremur Prjónadragtir, Kápur og Kjólar.
Alfatnaður karla frá 25,00 settið.
NærfÖt 2,50 stk. Skyrtur frá 3,00.
Peysur. Vinnuföt 4,90.
ATH. Fallega franska klæðið er líka niðursett.
Komlð of| athugið verð og vÖFugæðl!
l
að mæta í dómkirkjunni, ferming-
arbörn séra Friðriks Hallgrímsson-
ar á fimtudaginn kemur kl. 5 og
fermingarbörn séra Bjarna Jónsson-
ar á föstudaginn kl. 5.
Skipafréttir.
Fisktökuskip, „Tordenskjold", sem
verið hefir- að taka fisk vestra, kom
snöggvast hingað í ^gær til að fá
sér kol.
Héraðst'undur
Kjalaniessprófastsdæmis, þ. e.
Kjósar- og Gullbrihgu-sýslu og
Reykjavíkur, verður haldinn á
morgun í Hafnarfirði. Byrjar hann
með guðsþjónustu þar í kirkjunni
kl. 11 f. m., og predikar Árni pró-
fastur Björnsson í Görðum á Álfta-
nesi.
„Gott er að hafa strákinn
í ferðinni og kenna honum alla
klækina", segir málshátturinn. Fjólu-
maður „Mgbl." reynir að halda því
fram, að prentvillupúkinn gangi svo
ljósum logum í Isafoldarprent-
smiðju, að allar fjólur, hugsunar-
villur og bögubósamál blaðsins sé
honum aðx kenna. Sjálfur sé hann
hreinn og saklaus af öllum slíkum
ófögnuði(l). Aumingja maðurinn!
Það mætti þá segja, að það væri
ljóti draugurinn, sem fylgdi honum.
Gengi erlendra mynta i dag:
Sterlingspund. .
100 kr. danskar .
100 kr. sænskar .
100 kr. norskar .
Dollar ....
100 frankar íranskir.
100 gyllini hollenzk
100 gullmörk þýzk.
kr. 22,15
— 121^4
— 122,15
— 100,14
— 4,57
— 13,40
— 183,43
— 108,75
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
vafa um páö, að hún hefði leynt sig ein-
hverju, þegar hann hafði átt tal við hana
um daginn. En hverju hafði hún leynt?
Hann vissi það ekki. Og hverju gat hún
þurft að leyna? Hann gat ekki xáðið í það.
Reyndar vissi hann það, að hún hafði leynt
sig því, að hún þekti myndina af líki þjóns-
ins „Maxwells". Það hlaut að vera svo. Nú,
þegar hann vissi, að þao var lík Owens
höfuðsmanns, vissi hann óg, að hún hlaut að
hafa þekt það, — líkið af unnustanum sínum,
sem féll hjá Dinant.
Pó að Johnson væri orðinn þess fullviss,
að Owen hefði drukknað í Norðurá, en ekki
fallið hjá Dinant, var honum það alveg ó-
ljóst, hvernig á þessum, misskilningi gæti
staðið.
Hann gat ógnárvel skilið, að það orð hefði
iagst á í fyístu, að Owen væri fallinn. —
Hann háfði getað særst og verið tekinn til
fanga eða eitthvað því likt. En úr því hlaut
að hafa raknað að ófriðnum loknum; — það