Alþýðublaðið - 13.10.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
13. okt. 1926.
Má seg'a, að með þessum vígum
lieí ist 'i! fulls raúfiasaga Maríu
drottningar. tað eru því engar
gleðiminningar, sem mæta manni
í Holyrood-höli. En þar er fagurt
mjög bæði úti og inni. Rétt fyrir
austan höllina er svo kallaður
konungsgarður. Það er landflaémi
mikið ónotað, og nota Edin-
borgarbúar það fyrir skemtistað.
Vegur liggur þar hringinn í kring.
Hann var gerður á stjórnarárum
Viktoríu drottningar og er kall-
aður Drottningarskeið.
í miðjum Konungsgarði er hæð
sú, er heitir Arthurs Seat (Ar-
þörs sít — Arnórs-sæti). Hún er
meira en 250 metra há, og segja
fróðir menn, að hún sé gamalt
eldfjall, en eigi hafi hún gosið,
síðan ísöld lauk. Það var einn
dag um þingtímann, að ég ætlaðr
að ganga upp á Arnórssæti til
þess að njóta útsýnis þaðan. Sá
maður var með mér, er heitir
Páll Wildhofer. Hann á heima
suður í Ungverjalandi, og kom
hann alla leið þaðan til Edin-
borgar á hjóli nema yfir Dofra-
sund; þar notaði hann íerju. Stóö
ferð nans yfir fullar sjö vikur.
Vinur hans einn var með honurn,
og þótti för þeirra hin frækileg-
aista, og var sagt frá henni i
ýmsum blöðum. Báðir voru þeir
Ungverjarnir liðlega tvítugir að
aldri og vasklegustu menn.
En nú er að víkja til sögunnar,
þar sem við Páll leggjum á
brekkuna og förum hvatiega, því
að við höfðurn nauman tíma, þar
sem við ætluðum að hlýða á
fyrirlestur hjá Andreo ábóta Che,
en hann átti að byrja þá skömntu
síðar. En við höfðum eigi iarið
langt, er við kónnnn auga á
skozka fjölskyklu - ekki espe-
rantisia —, sern sat þar rétt fyrir
utan götuna. Brekkan bak við var
falleg, og var svo yndislegur blær
yfir öllu þarna, að ég bað um
ieyfi til að taka mynd' af hópnum
Var það veikomið. Eg tók á þeirri
enskukunnáttu, sem til var, og
gat þess, að ég væri ísknding.úr,
en félagi rhinn væri sá frægi hjól-
reiðamaður frá Ungverjalandi.
Var svo að sjá, sem Skotunum
þætíi allmerkilegt að hitta okkur.
Við vorum líka taisvert frægir
meðal fundarmanna; Páli vegna
dígin afreka, en ég vegna þjóöern-
is míns. Þó var ég ekki eini ís-
. \ *
lendingurinn á fundinum; Þór-
bergur var þar líka, eins og les-
endurnir vita. En þetta er útúr-
dúr. Þegar ég hafði tekið mynd-
ina, þá tók einn af Skotunum
mynd af okkur, og buðu þeir okk-
ur svo að drekka te með sér, og
þáðum við það. Sarntal var að
vísu ekki liðugt, því að ég var
þunnur í málinu, og Páll hafði
aldrei lqgt stund á ensku. Þó
var þetta ánægjuleg stund, en
ekki varð hún löng, því að við
Páll þurftum að snúa aftur til
borgarinnar vegna fyrirlestrarins,
og fórum við ekki upp á Arnórs-
sæti að því sinni. Hafði Páll orð
á því við mig, að eflaust ntyndi
skemtilegt að konia upp á hæð-
ina, en 'ekki myndi það þó öllu
ánægjulegra en þetta. Ég sagði
þá mjög svo Jieimspekilega, að
Arnórssæti hefðum við þarna alt
af, en ekki svona skemtilega,
gestrisna fjlskyldu.
Nokkrum dögurn seinna fórum
við Páll upp á hæðina, og voru
þá tveir Þjóðverjar í för með
okkur. Er útsýn þaðan hin skemti-
legasta, og sér ákaflega víða, þeg-
ar bjart er veður. Reyndar er
loftið aldrei eins tært í Skot-
iandi og hér.
(Frh.)
Þekkingin á Þórði.
Ekkert getur „Mgbl.“ sagt satt.
Það segir, að Þórður á Kleppi sé
vinsæll meðal verkamanna. Rétt
hefði verið að segja, að verka-
menn þektu Þórð. Sú þekking
er fengin á þann hátt, að verka-
ménn studdu Þórð einu sinni til
kosninga í bæjarstjórn, þegar
hann þóttist vera róttækur -um-
bótamaður. Þá kvað hann það
vera sití aðalerindi í bæjarstjórn
að ráða niðurlögum Knúts Zirn-
sens í stjórnmálum Reykjavíkur,
- „drepa Knút", eins og hann
orðaði þaö þá í tali. Síöan i
bæjarstjórn kom, iiefir Itann orð-
ið æ flatari fyrir Knúti, og nú
situr hann þar í trausti Ihaldsins.
Siðasta „tilræði“ hans vlð Knút
er það að hækka laun hans um
því nær helming', - rétt eins ,og
hann ætlaðist til, að ofát skyldi
„drepa“ hann.
Slík er þekking verkamanna á
Þórði Sveinssyni, veitt af honum
sjálfum. Má naarri getg, hvort
þetta athæfi hans hafi gert hann
„vintælan meðal verkamanna“. Að
rninsta kosti skal hann æfinifega
hafa óþökk mína fyrir hiinglanda-
hátt sinn.
Verliamadur.
Ástandið á Ítalíu.
Efnahagsástandið á ítaiíu
versnar með hverjum deginum,
sem líður. Dollar, sem 1914 gilti
líra 5,18, var 1920 stiginn upp í
líra 18,47. Árið 1924 kostaði doll-
arinn 1. 22,95, og nú kostar hann
1. 30,18. Ensk sterlingspund hafa
hækkað frá I. 25,22 (1914) upp í
1. 98,26 (1924) og úr því í I. 146,‘66
(28. júlí 1926). Heildsöluverðsvísi-
talan er nú 680,3, ef hún er tal-
in 100 árið 1913. Kaup breytist
stöðugt i lækkunaráltina eftir
skýrslum, senr gefnar hafa verið
út af aiþjóðaskrifsíolu vinnumála
í Genf. Ef kaup í Lundúnum er
lagt til grundvallar og gert 100,
þá er kauptölurnar i Philadel-
fiu 220, í Ástralíu 154, í Hollandi
82, í Frakklandi 74, í Þýzkalandi
64, en í ítalíu 51 (Róm) og 47
(Milano).
Nú hefir Mussolini sett gerðar-
dómslög, sem nýlega eru gengin
i gildi. Þau koma i veg fyrir
bætur á kjörum verkaiýðsins, því
að þau banna í rauninni öll verk-
föll. Verkfallsleiðtogum er gert
frá 6 mánaða til 2 ára fangelsi,
og enn hárðiri refsingar eru ætl-
aðar starfsfólki ríkis og bæjar-
og sveitar-félaga, ef það gerir
verkfall. Þeir, sem gangast fyrir
slíku verkfaiii, undirbúa það eða
stjórna því, verða dæmdir í 3—7
ára íangelsi,
Slíkt er ástandið undir því
stjórnaríýiirkoinulagi, sem blöð
burgeisa í öllum löndum þykjast
tæ(dega geta lofsungið nógsam-
legít hástöfum. Ofanritúð dærni
sýna Ijóslega, hvað það er, sem
þau eru svo. ginkeypt fyrir.
(Að nokkru eftir ,,Arb.bl.“)
Tilkynning.
!■■■'• ■ ■ ——é .
Ég undir ritaður Íeyfi mér að
vekja' athygli allra Esporanto-
nemenda og -mælenda hér á landi
á því, að Esperanto Centra Libr-
ejo í París heíir sent mér bækur