Alþýðublaðið - 21.10.1926, Blaðsíða 2

ALÞÝÐUBLAÐiÐ
' #
■--
1 'i|.Ll»ÝBUBL.AÐIS 1
; kemtir tit á hverjum virkum degi. j
i Afgreiðsla i Alpýðuhúsinu við j
; Hverfisgðtu S opin írá ki. 9 árfl. j
i til kl. 7 síðd. J
; Skrifstofa á sarna stað opin kl. ;
J — lO'/a árd. og kl. 8—9 síðd. ;
; Simar: 988 (afgreiöslan) og 1294 ►
i (skrifstofan). í
; Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,00 á ►
i mánuði. Augiýsingaverö kr. 0,15 i
; hver rnm. eindálka. ►
) Prentsmiðja: Alþýðuprentsmiðjan I
; (í satna hú'si, söniu simar). ►
Atvinnuleyslð*
Atvinnuleysisskýrslurnaf, er
safnað var fyrir skömmu og jró
áður en margir [teirra, er annars
staðar höfðu leitað sér atvinnu,
voru komnir tii bæjarins, sýndi
[tað, að ekki færri en á [triðja
hundrað fjölskyldufeðra með eitt
til níu börn í heimili’voru at-
vinnulausir og> höfðu haft mjög
ónóga atvinnu undanfarið. Þetta
sýnir, að nú er fjöldi fólks hér
í bænum, sent hlýtur að þoia
skort sakir atvinnuleysis f-yrir-
vinnanna, þar sem enn hefir eklti
verið. gert neitt til aö bæta úr því.
Drátturinn á þvi er óafsakan-
iegur. Það má ekki draga á lang-
inn að hjálpa þeim, sem í neyö
er staddur. Samt er drátturinn
ekkt óskiljanlegur. íhaldsmenn,
sem öllu ráöa nú í iandinu,
fylgja þeirri skoðun, að hver eigi
að sjá urn sig sjálfur oA sjá sjálf-
ur fyrir sér, þótt með núverandi
skij-.ulagi sé það blátt áfram ekki
unt. Þeir hrökkva því ekki upp,
þótt neyö þjaki einhverjum ein-
staklingum öðrum en þeim sjálf-
um. Hins vegar er ekki eðlilegt,
að þeir vilji beint neita a*b hjálpa
nú á tímum, þegar mikill mann-
úðarandi ríhir, sem betur fer,
meðal alls þorra manna. Þá taka
[>eir þann kost að draga alt á
lapginin meö því líka, að þeir vilja i
ekki taka á sig neitt af þeim
kostnaði, sem af hjálp flýtur.
En þótt drátturinn sé [latini'g
skiljanlegur, er hann óþoliandi
engu að síður. Og nú Jíðhr að,
þeim degi, [regar kjösendur fá
alt v,ald í sínar hendur í bili. Þá
geta þeir sagt: Nú ráðum viö, og
við viljum ekki, hafa netnn drátt '
á því, aö bjett sé úr hörmulegu.
og háskalegu atvinnuleysi. íhalds-
mönnum er svo ant um yíirráð sín
í þjóðfélaginu, að ef þeir sæju,
að atviiinuleysið verkaði i þá.átt,
sem það á að gera, að fleiri
og fleiri hölluðust á sveif með
andstæðingunum, þá myndu þeir
vafalaust reyna að draga úr þvi
óg reyna að koma í veg fyrir það
að einhverju leyti. Að vísu fylgir
atvinnuleysi eins og skuggi skipu-
lagi því, auðvaldsskipuiáginu,
sem burgeisastéttin, íhaldsmenn,
vilja halda í, en þetta land er þó
á því reki, að í því þarf enn þá
ekkert atvinnuleysi að vera, jafn-
vel með auðvald.sskipulagi, hvað
þá með þjóðnýtlu skipulagi, ef að
eins er særnilegci stjórnad. Land-
ið er ekki nenia að litlu leyti
ræktað, húsakynni allvíðast of !ít-
ii og léleg, fjöida almennra menn-
ingarstofnanra vantar, húsnaíði,
barnaskóla, miðskóla, sjúkrahús,
leikhús, háskóla. Samgöngur eru
í ólagi vegna skorts á vegum og
brúm, en það, sem er, þarf end-
urbóta. Margir teija brýna nauðsyn
orðna á járnbraut austur. Hvar-
vetna. bíða verkefnin, en einstak-
lingar; ráða ekki við þau af því,
að auðæfin, sem unnin eru upp i
góðærunum, safnast vegna skipu-
lagsins á fáiTa, einstakra manna
ihendur. í annan Stað eru mörg
verkefnin skylduverk samfélags-
ins. En hvað sem um það fr, þá
er eitt víst, að þau eru nóg tii
þess, að atvinnuleysi þarf ekki
að vera, — ekki þó að allir út-
lendir markaðir hregðist um tíma,
ef sœmileg sijórn, sem luigsar um
hag almennings, en ekki fárra
eignamannci, sæli við stýrið. Þá
myndi hún taka. í sína vörzlu
gróða, sem afgangs yrði í góð-
ærum, hindra með því sóun hans
og verja honum beint og óbeint
til nauðsynlégrar vinnu að rækt-
un landsl|| og framkvæmd ann-
ara menningarverka o. s. frv.
Þetta er engri stjórn oívaxið,
ef hún vill, ekki einu sinni ein-
um manni. Þjóðin öil er ekki fyr-
irferfi'armeiri en sæmilega stór
herdeild, sení einn maður getur
stjórnað. Og það er, eins og þýzk-
ur höfundur einn hefir sagt, ekk-
e.rTvit í því, að ekki sé hæg't að
nota sameiginlega krafta til að
byggja upp og umbylta jörðinni
til ræktunar, þegar engin fyrir-
staða Ihefir verið að snúa á þann
hátt ræktaðri jörð í vígvelli og
byggja milljónum saman skot-
grafir til'hýbýla og athafna.
Atvinnuleysi hér á landi er að
eins afleiðing af óstjórn, og kjós-
endur eiga að sýna á laugardag-
inn, að þeir vilja ekki þola ó-
stjórn í Íandi, sem forfeður þeirra
flyðu til undan óstjórn.
Burt nteð örbirgð og eymd!
HafimfirðfBiggai*!
Á laugardag fer fram kosning á
einum manni landkjörnum. Um
tvo lista er að velja, íhaldslista
með Jónasi Kristjánssynl lækni
efstum og Frámsóknar-lista með
Jóni Sigurðssyni frá Yzta-Feili
efstum. Alþýðuflokkurinn styður
lista þann, sem Framsóknarflokk-
arflokkurinn býður fram.
Jónas læknir a íha'Ídslistmum
er flestum kjósendum ókunnur.
Hann hefir ekki látið svo lítið aö
lala við okkur, kjósendur. Þaö
eitt vitUm viö um hann, að hann
er bundinn á klafa Ihaldsins.
Fyrsta hljóðiþ frá honum birtist
í skeyti í Alþýðublaðinu í gær,
þar. sem hann óýirðir hreina bann-
menn, svo að ekki er góðs af
honum að vænta í því máli. 'En
þar hafa bindindrssinnaðir íhalds-
menn talið hans mésta kost. Eng-
inn vafi er á, að h.ann yrði trygg-
ur þjónn íhalds og auðvalds, ef
á þing kæmist.
Jón Sigurðsson frá Yzta-Felli
er mjög frjálslyndur maður, þó
hann telji sig til Framsóknar-
flokksins. Hann hefir haft fulla
einurö á aö koma fram fyrir kjós- -
endur hér sunnan lands. Allir,
sem á hann hafa hlustað, ljúka
/iofsorði á, hve prúðmannlega og
af míkilli víðsýni hann flytur inál
sitt. En fyrst og fremst kjósa all-
ir Alþýðuflokksmenn hann af því,
að hann er andstæðingur núver-
andi stjórnar og íhaldsins í heild.
Á laugardaginn kemur fjöl-
mennum við sem áður viö kosn-
ingar og kjósum A-listann.
Listinn lítur þannig út ókos-
inn:
A-listi.
Jón Sigurðsson.
Jón Guðmundsson.