Fróðskaparrit - 01.01.1971, Qupperneq 92

100
Kanningar av gongdini hjá fjarðarsild í Føroyum
Á fyrstu farleið, sum sigld varð, varð eisini tann parturin av
FunningsfirSi kannaSur, sum er uttan fyri grynnuna, men her
sást einki á ekkoloddinum.
Lýsing av ungsildini
Sundurgreining av veiddu ungsildini sýndi, at hon var
óbúgvin, báningarstig 1 og 2, fitistig 2 (Anon. 1962).
TaliS á sundurgreindum sildum var heldur MtiS til at rokna
út meristisku eyðkennini. Kortini vórSu roknaS út hesi virSi:
Tal á geislum (VS) 57,3 (N = 23)
Tal á kjalarskrubbi (kølskæl) (K2) 13,5 (N = 20)
Aldurin varS staSfestur viS skrubbi og nitrum. Meginpart-
urin var 2 ára gomul sild viS eistøkum 1 og 3 ára gomlum
uppií. Tá iS fyrsti vetrarringur varS lagdur, var sildin 8,2
cm til longdar (N = 25).
Ætlandi er ungsildin bland av tveimum sildagreinum, sum
gýta undir Føroyum: vetrargýtandi, sum gýtir úti á bank-
unum og várgýtandi, sum gýtir inni á fjarSunum. (Hoydal
1969)
Umrøða
1 bókmentunum er sagt frá einum hópi av kanningum av,
hvussu sild ferSast upp og niSur í sjónum gjøgnum samdøgriS,
og hvat taS er, sum fær hana at ferSast.
Johnson (1940) varS í Passamaquoddy Bay í Canada varur
viS, at ljósiS hevSi ávirkan á, hvussu djúpt sildin stóS. Hann
rakti (1942) viS, at 5 sløg av copepodum, teirra millum Acartia
og Temora, leitaSu móti ljósinum, tá iS taS var í minking, og
burtur frá Ijósinum, tá iS taS var í menning, og hann bant
sildagongdina saman viS hetta. Harafturímóti fann Brawn
(1960) einki samband miMum ljósiS og taS dýpiS, sum sildin
stóS á, men at hiti undir eitt ávíst mark fekk sildina at standa
djúpt. Tibbo (1965) gjørdi viS atlantsstrond Canadas somu
royndir sum eg. Balls (1951) rakti viS tríggjar ymiskar ljós-
elvdar atburSir hjá sildini. Hann helt, at hetta komst av, at
sildin royndi at halda seg, har sum ljósmegin hevSi eitt ávíst