Alþýðublaðið - 23.06.1935, Qupperneq 2

SUNNUDAGINN 23. JONI 1935.
AtÞYÐUBEXÐIÐ
20 ára reynsla mín,
gtMT 'M ;*»««; ;
sera gestgjafa hefir kent mér, að því meiri umhyggja, sem borin
er fyrir gestunum, því ánægjulegra sé starfið. Ég leitast því við að
starfa samkvæmt því. Þér, sem ferðist norður og austur um land,
athugið hvort nokkursstaðar fer betur um yður en á
HÓTEL-AKUBEYRI. Sími 271.
Virðingarfylst
Jón Guðmundsson.
I fjarveru minni
um eins mánaðar tíma annast þeir læknarnir Kristján Sveins-
son, Gísli Pálsson og Júlíus Sigurjónsson, læknisstörf fyrir mig,
og er þá að hitta á stofum þeirra.
JÓNAS SVEINSSON
læknir.
Bretland á vegamótmn,
Með Þýzkalandi eða með Frabklandi?
PARlS 21. júní. FB.
NTHONY EDEN ræddi í
dag við Laval, forsætisráð-
herra Fraltka, um brezk-þýzka
flotasamkomulagið. Ennfremur
ýms vandamá! sem á döfinni eru
í álfunni um þessar mundir, og
bæði Bretar og Frakkar láta ti!
sín taka.
1 viðtali við United Press, að
viðræðunum í dag loknum, sagði
Laval, að hann og Mr. Eden
hefði verið sammála um, áð
Bretar og Frakkar hefði áfram
sem hingað til nána samvinnu
sín á milli, að því er úrlausn
ýmissa vandamála snertir.
Hinsvegar, segir fréttaritar-
inn, leynir sér ekki, að vegna
brezk-þýzka flotasamkomulags-
ins gætir þess nú mjög, að vin-
skapurinn miíli Frakka og
Breta hefir kólnað og hugarfar-
ið harðnað.
Mr. Eden fer, að umræðunum
í París loknum, til viðtals við
Mussoiini. (United Press).
Þjóðverjar, sem voru her-
faiigar Breta í heimsstyr j-
öldimii, heimsækja
Bretland.
LONDON 21. júní.
Þjóðverjar, sem voru her-
Roosevelt beimtar stór-
bostiega bæbkun á sbatti
á háum tehium og. arfi.
LONDON, 21. júní.
Roosevelt Bandaríkjaforseti hef-
ir lagt fyrir þingið frumvarp til
laga um stórkostlegar hækkanir
á sköttum af háum tekjum, arfi
og gjöfum. (FtJ.)
Yfirvofandi verkfall loft-
skeytamanna í New York.
LONDON, 21. júní.
Verkfall loftskeytamanna er yf-
irvofandi í New York. Krefjast
loftskeytamenn launahækkuniar
ög að fjölgað verði loftskeyta-
mönnum á öllum sldpum. (FÖ.)
fangar Englendinga í heims-
styrjöldinni, komu í heimsókn
til Englands í gær. Er það
fyrsta heimsókn slíkra manna
síðan ófriðnum lauk.
Þeir komu í land í Brighton
og var tekið með miklum fögn-
uði. Foringi þeirra hélt ræðu og
mintist á uppástungu prinsins
af Wales um, að uppgjafaher-
menn Bretlands heimsæktu
þýzka uppgjafahermenn. Hann
sagði, að öll þýzka þjóðin hefði
heyrt þessa uppástungu og
fagnað henni, og þessum mönn-
um mundi verða vel tekið af
þýzku þjóðinni.
I dag verður sérstök guðs-
þjónusta haldin í Royal Chapel
í Brighton í tilefni af þessari
heimsókn. (F.U.).
Risaflugvél.
Frakkar hafa nýlega hleypt
af stokkunum geysi-stórri flug-
vél. Hún nefnis „Lieutenant-de-
Vaisseau-Páris“ eftir einni af
hinum frönsku flughetjum. Hún
er ætluð til ferða yfir Atlants-
haf, annað hvort milli Marseille
og Suður-Ameríku, eða milli
New York og Marseille um
Agores-eyjarnar. MSðalþyngd
hennar, er hún er fullfermd, er
37 tonn. Er hún byrjar ferðir
sínar, getur þyngd hennar náð
40 tonnum. Hún er útbúin sex
890 hesta vélum og getur borið
> benzín-birgðir nægar til 20 til 24
klst. flugs. Stýrishúsið er tvö-
falt, þannig að til öryggis eru
tveir stýrimenn.
Til þess að rekstur flugvélar-
innar geti borið sig, er hún út-
búin ekki einungis til póstflutn-
ings, heldur einnig til farþega-
flutnings og farangurs þeirra.
Enn er ekki fengin fullkomin
reynsla fyrir því, hve marga
farþega flugvélin getur horið,
; en þeir, sem smíðuðu hana, á-
' líta að hún muni geta rúmað 25
j farþega auk 8 manna áhafnar
og flogið í einu fjögur þúsund
kílómetra yfir hafi með 220
kílómetra hraða á klst.
Farþegaklefarnir eru útbún-
ir miklum þægindum. Auk 4
manna klefa eru líka svefnklef-
ar, lyfjabúð og veitingaskáli.
Þessi flugvél stendur framar
öðrum flugvélum. Að vísu eru
til stærri og öflugri flugvélar en
„Lieutenant-de-V aisseau-Par-
is“, en kostur hennar er einmitt
sá, að þótt hún sé minni um sig
og hafi færri hestafla vélar en
sumar aðrar, þá er hún lang-
fleygari og hefir meira burðar-
magn. Hún getur tekið 3 til 4
tonn af flutningi, en það er
meira en áður hefir þekzt, þeg-
ar undanteknar eru hernaðar-
flugvélar.
ÖDolandi T ástand.
'Á þessum vetri, sem var að
líða, ‘ hefir atvinnuleysið með
fylgju sinni, hungurvofunni, knú-
ið margan verkamanninn til að
leita á náðir bæjarins, og það
má segja, að þeir hafi undantekn-
ingarlítið fengið sömu viðtökur.
Hungurvofan hefir ekki flúið,
heldur magnast um allan helming.
Margur hefir sennilega hugsað til
orða Jóns gamla í vetur, þegar
hann sagði, að enginn þyrfti að
líða sk'ort vegna atvinnuleysis,
því að bænum bæri skylda til að
sjá þeim, sem til hans leituðu,
fyrir þörfum þeirra, og þetta
stendur líka einhvers staðiajr í lög-
um landsins. En hvað hefir það
að segja, þegar framkvæmd þeirra
er s .o, a) fólkið verður að svelta?
Það eru til menn, sem eru á
bænum og líða ekkd skort, eins
og t. d. Knútur, en þeir eru fleiri,
sem kveljast af skorti. Það eru
líka mörg dæmi þess, að pen-
ingum er eytt úr bæjarsjóði vegna
einstakra styrkþega, sem kemvt
f eim ekki að neinum notum. Þær
upphæðir hafa farið til að fram-
kvæma kúgunarráðstafanir „fá-
tækrafulltrúanna“.
Ástandið er óþolandi! Bæjar-
stjórn verður að samþykkja lág-
marks-„taxta“, sem styrkþegatr
eiga heimtingu á að fá, og sú
Smáréttir á, kvöldborðið.
Laugavegs Automat.
Ferðaskrifstofa Islands
Austurstræti 20, sími 2939, hef-
ir afgreiðslu fyrir flest sumar-
gistihúsin og veitir ókeypis
upplýsingar um ferðalög um alt
land.
upphæð verður að greiðast þeim.
Það þýðir ekki að flagga' með 80
aurunum, sem enginn getur lifað
af, þó hann fengi, en svo bætist
við, að fjöldinn verður að láta sér
nægja mikið minna. Það á ekki
að launa menn fyiir lað setja met
í að kvelja fölkið. Þó að í siumum
tilfellum sparist við það nokkrar
krónur á líðandi stund.
Þáð á ekki að launa menn eins
og t. d. hvítliðann Ólaf Sigurðs-
son, til þess að níðast á vamar-
lausum konum. Það væri hægt að
lækka skrifstofukostnað bæjarins
sem launum hans nemur. ólafur
ætti sjálfur að „passa“ sinn pylsti-
vagn, en láta það vera, að plata
fátæka menn utan af landi til
þess að græða á.
Starf fátækrafulltrúanna á að
vera keppni um að láta fólkinu
líða vel. Komandi kynslóð græð-
.ir ekki á því, að börnin, sem
alast upp, séu gerð áð heilsu
lausum aumingjum, og hún mun
kveða upp sinn dóm yfir þeim,
sem nú leigja sig til slíkra verka.
Ég veit, að gjaldendur bæjarins
ætlast ekki til að styrkþegar séu
kvaldir, eins og nú er gert, og
þeir eru sammála um að hér verð-
ur að taka í taumána.
Ari.
O’ðnífjr stolaar nýj-
an fazistafiekk i
Irlandi.
LONDON, 21. júní.
Frá írlandi er símað, að 0‘Duf-
fy hafi myndað um sig nýjan
flokk, er hann nefnir þjóðlegan
samvinnuflokk. Ætlar 0‘Duffy að
reyna fylgi þessa nýja fl-okks við
næstu kosnipgar.
PT* Danzmúsik verður fi ffiðtel Ifalhðl! i dag frá kl. 4-10^
James Oliver Curwood: 14
Skógurion logar.
á hana, að örlítið bros leið um varir henni. En bkkert brá henni.
Það vottaði ekki fyrir roðá í fölu andliti hennar að úndanteknum
vörunum.
„Ég hélt, að þér hefðuð svört augu,“ sagði hann þurlega. t,En
ég er glaður yfir að sjá, að svo er ekki. Slík augu eru óþolandi.
Yðar augu eru brún eins og — eins og —“ '
„Gerið þér svo vel, m’sieu,“ tók hún fram í fyrir honum 'Og
settist við hlið honum. „Viljið þér ekki borða?“
HÚn bar súpuskeið að munni honum og hann varð að igleypa
innihaldið, ella hefði það steypst yfir hann. Nú tók hún lað mata
hann ótt og títt og hann gat ekkert sagt. '
Og augu meyjarinnar, — svei mér ef þ;að var ekki rétt —, voru
farin að hlæja að honum. Þau voru dásamlega brún með feins
konar gullnum dílum eins og hann hafði séð á skógarfjólum. Mþ 1 j
rauðra vara sá hann skína í mjaH'hvÍJiar tennur. í mannfjölda
myndu menn ekki veita henni svo mikla athygli, en svona nálægt
var hún blátt áfram aðdáanleg.
HÚn hlýtur að hafa lesið þessar hugsanir út úr svip Carrigans,
því hlýjan í augum hennar kulnaði skyndilega. Hún hætti að
mata hann og spratt á fætur.
„Gerið þér svo vel að sitja lengur,“ sagði hann. „Ef þér farið,
skal ég fylgja yður. Ég vil fleira en súpun.a."
„Nepapinas segir, að þér megið fá dálítið af soðnum fiski jj
kveldverð," sagði hún. i
„Ég á ekki við það. Ég vil vita hvers vegna þér skutuð á mig
og hvað þér hafiðf í hyggju að gera við mig.“ í
„Ég skaut á yðiur í miisgripum — og ég er ekki alveg viss um,
hvað á að gera við yður,“ sagði hún rólega, en samt íanst honum
bregða fyrir vandræðasvip á henni. „Bateese vill binda stóran
stein um háls yðar og varpa yðux í ána. En 'Bateese meinar nú
ekki alt, sem hann segir. Ég held að hann sé tekki svo blóðþyrsíur
eins og-----“ t
„Eins og ungfrúin, sem skaut á mig bak við steininn,“ kkaut
Carrigan inn í. ) ' f
„Einmitt rétt, m’sieu. Ég held hann myndi ekki kasta yðu,r;í ánia
þótt ég segði honum það. En ég held ég geri það ekki,“ bætti
hún við, og augu hennar skutu gneistum. „Ekki eftir þessar prýði-
legu umbætur, sem Nepapinas hefir gert á höfði yðar. St. Pierre
verður að sjá það. Nú ef svo St. Pierre vill gera enda á yðar
tilveru, tsja, þá —.“ Hún ypti öxlum.
gn í sama vetfangi kom einhver skyndileg breyting yfir bana.
og það var sem brestur kæmj' í hina köldu ró hennar. Glampinn
í augum hennar dó út og ótti eða sársauki kom' í staðinn. Hún
kom alveg að Carrigan aftur og hann sá, að hún hafði hjartslátt
og var óstyrk. I
„Ég gerði óttalega vitleysu, M’sieu David,“ sagði hún hvíslandi.
,’,Mér þykir mjög mikið fyrir því, að ég skyjdi særa yvur. Ég
hélt, að það væri anniar maður bak við steininn. En mér er ó-
mögulegt að segja yður nánar um þiað. — nokkurn tíma. Og ég
veit, að það er ómögulegt, að við getum orðið'. vinir.“
Hún þagnaði og greip um háis sér eins og til íað leyna því,
hve æðarnar börðust í hálsinum.
„Því er það ómögulegt?“ spurði hann og reyndi að halla 'sér
nær henni. '
„Af því þér eruð lögregluþjónn, m’sieu.“
„Lögregluþjónn,- já,“ sag'ði hann og brá við. „Ég er Carrigiáh
undirforingi. Ég er að leita moröingjans Roger Audemard. En
embættisverk mín snerta ekkert dóttur St. Pierre Boulain. Þess
vegna getum við orðið vinir.‘<
pjann rétti út hendina, og á þeirri stundu hafði David Carri-
gan tekið aðra tilfinningu fram yfir skylduna, og svipur nansl
har vott um að svo var. s í [
„Vinir,“ endurtók hann. „Vinir. þrátt fyrir lögregluna og henn-
ar störf.“ I
En það var sem stúlkan sæi eitthvað, sem yfirgnæfði allar lil-
fjnningar á þessari stundu. Hún gekk eitt skref aftur á bak.
„Ég er ekki dóttir St. Pierre Boulain,“ sagði hún rneð erfiðis-
munum. „Ég er — kona hans.“
VII.KAFLI. ;
Seinna furðaði Carrigan á því, hve mjög honum gat brugðið
við þessa viíneskju. Viðbrigðin hljóta að hiafa sést á andliti hans."
Honum varð orðfall. Otrétt hönd hans féll seinlega ofan á 'ábreiö-
una. Hann skammiaðist sín síðan fyrir skapbrigði sín, þvíf að
það var sem hann áliti þessa vináttu, sem hann hafði æskt eftir,
eitthvert geysilega áríðandi atriði í framtíðinni.
Jeanne Marie Anne Boulain endurtók lágt og rólega að hún
væri kona St. Pierres. í
Nú sá hann hvers vegna honum hafði sýnst augu hennar svört
í fyrstu. Þau höfðu skyndilega skift litum. Hinn ljósi blær
hvarf , leiginlega voru þau hvorki brún né blá. I fyxsta sinn sá
hann votía fyrir roða í vöngum hennar.
„Þádvar skrítið," sagði hann og reyndi að vexa rólegur aftlur.
„Mér þykir býsna skrítið að heyra þetta. Því sjáið þér til; ég
hafði frétt, að þessi St. Pierre væri fjörgamall maður, svo jgam-
all, að hann gæti ekki ferðast með skútum sínum. Sé það rétt, er
það meira en lítið merkilegt að heyila, að þér séuð kona hans.
Þetía er auðvitað engin ástæða fyrir því, að við getum íekki orð’ið
vinir. Ekki satt?“
Hann fann nú, að hanin liafði náð sér aftur, þrátt fyrir þriggja
daga gamialt skegg á kjálkunum. Hann reyndi að brosa, en tókst
miðlungi vel. l
Konan virtist ekki hlusta á hann. Hún horfði á hann hinum
stóru, glampandi augum. Síðan settist hún niður, án þess að
taka í (höndina, sem h,ann rétti á móti henni.
„Þér eruð undirforingi í iögreglunni,“ sagði hún.
Rödd hennar var ekki mildileg lengur.
„Þér eruð ráðvandur maður, m’sieu. Þér eruð andvígur öllu
því, sem rangt er. Er ekki svo?“
HÚn spurði eins og rannsóknardómari, sem krefst svars.
[jann kinkaði kolli samþykkjandi.
„Rétt er það.“
Aftur glampaði sem á eld í augum hennar.
„Og samt segisí þér vilja verða vinur konu, sem hefir reynt að
drepa yður að ástæðulausu. Hvers vegna segið þér slíkt, m’sieu?"
Hann komst í hobba. Hann fan’n, hve auðmýkjandi það var
og ómögulegt, að tjá henni tilfinningar þær, sem bjuggu í Iiugja
hans, áður en hann vissi, að hún var kon,a St. Pierres.
Enda beið hún ekki svars.
„Þessi — þessi Roger Audemard — ef þér klófestið hann —
hvað ætlið þér þá að gera við hann?“ spurði hún.
„Hann mun verða hengdur,“ sagði David. „Hiann er morðingi."