Freyja - 01.08.1898, Blaðsíða 3

FREYJA, ÁGÚST 1898.
3
En hann svaraði; „Hann veit
það ekki. Þegar hún brýzt um þá
herðir hún á ólinni sem bindur þau
saman og meiðir hann, en þá vill
hann fara fjær henui, Sá dagur mun
þó koma að hann mun skilja hana,
og þá. veit hann hvað hún er að gjöra
þegar hún loksins hefur brotist- á kné,
þá mun hann standa hjá henni og
líta í augu hennar fullur löngunar
eftir að hjálpa henni.“
Þá teygði hún fram hálsinn og
svitadroparnir hrundu af henni.
Reis þá skepnan upp aftur svo sem
þumlung frá jörðu, og hné svo nið-
ur aftur.
En ég hrópaði; „0, hún er of
máttvana; hún getur ekki gengið.
Hin löngu ár hafa svift hana öllum
mætti hennar. Getur hún aldrei
hreift sig?“
En hann svaraði mör. ,,Sjáðu
glampann í augum hennar.“
Og hægt og hægt stumraði þessi
skepna á knén upp.
Eg vaknaði, og frá austri til
vesturs breiddist út gróðurlaus jörð-
ín með hinum þurru skrælnuðu
skógartoppum. Mennirnir hlupu
fram og aftur í rauðum sandinum, en
hitinn ætlaði allt að steikja. Eg leit
til hins bláa upphimins á milli hinna
þunnskipuðu greina trjánna. Eg
teygði úr mér og velti í huga mér
draum þessum. Eg sofnaði aftur með
höfuðið á hnakknum; og í þessum
ofsa hita dreymdi mig enn annann
draum.
Eg sá álengdar eyðimörk eina
og kom kona út úr henni, Kom hún
að bökkum á fijóti einu dökku, og
var bakkinn hár og brattur. Þar
mætti henni maður einn gamal 1 með
hvítu síðu skeggi og staf í hendi og
var letrað á hann: skynsemi. Hann
spurði hvað hún vildi. En hún svar-
aði; „Eg er kona ein, og er komin
hingað til aðleita að landi frelsisins."
„Það er framundan þér;“ svar-
aði hann. En hún mælti: „Eg sé ekk-
ert framundan mör nema myrkt fljót
með þungum straumi og bröttum
bökkum og háum skörðum hér og
hvar, með þungum sandi.“
„En lengra fram?“ spurði hann.
Hún svaraði: Eg sé ekkert; en
þegar ég skyggi fyrir augun, sýnist
mör stundum sem ög sjái á bakkan-
um hinumegin tré og hæðir sem sól-
in skín á.“
Þá mælti hann; „Þetta er land
frelsisins."
„Hvernig á ég að komast þang-
að?“ spurði konan.
„Einn er vegur til þess,“ svarar
hann, „aðeins einn. Þú verður að
fara niður bakka starfsins og erfið-
isins og yflr vötn þjáninganna. Þang-
að er enginn annar vegur.
„Er þá engin brú?“ spyr hún.
„Engin.“ svarar hann,
„Er vatnið djúpt?“ spyr hún.
„Djúpt,“ svarar hann.
„Er botninn háll?“ spyr hún.
»Hú 11 er hann,“ svarar hann
„þú mátt jafnvel búast við að skripla
í hverju spori og tínast alveg.“
,,/fefur nokkur farið hér yfir?“
„Sumir hafa reyntþað,“ segir hann.
Þá segir hún, „Er hér enginn stígur
til að sýna hvar vaðið sé bezt?“
„Það er eftir að gjöra hann,“
svaraði öldungurinn.
Hún skygði fyrir augun og
sagði; “Égætla að fara.“
Þá mælti hann: „Þú verður að
fara úr fötum þeim, sem þú klæddist
í eyðimörkinni, þau draga alla niður
sem fara út í vatnið í þeim.
(Framhakl næst.)
FEliÐASAGA
UNGFRÚ J. A. TIL ÍSLANDS.
(Framhald frá síðasta númeri.)
Hið mesta eldfjall á fslandi er
flekla, liún er um 5,000 fet á hæð;
hennar síðasta gos var 1843. í 17 ár
d eftir var hún heit, og 1875 bjugg-
ust menn við öðru flóði, samt varð
ekki af því. 0g nú er hún þakin í
snió, snjó sem sólin með öllum sín-
um hita ekki vinnur d. Síðast þeg'
ar hún gaus runnu hraun og eld-
strauinar hálfa aðra mílu út fró
henni, þá klofnaði hún í tvennt, og
féll inn síðan.
Loksins komum við í fagrann
dal, riðum heim á bónda bæ og brfð-
umst gistingar, bóndi neitaði, svo
við vorum neydd til að halda lenfra
okkur var óttalega kalt; nóttúrufeg-
urðin með sínum tröllslegu breyt-
ingum hafði nú engin óhrif á okkur.
Þegjandi cins og steinarnir í kring
um okkur héldum við þannig áfram
yfir háls nokkurn. Loksins kl. 8 um
kvöldið komum við að öðrum bónda
bæ þar vorum við um nóttina.
Næsta dag héldum við ferðinni
áfram endurnærð af hvíld nœturinn-
ar. Allt var fegurra en kvöldið áð-
ur. regnið hafði endurlífgað allt, og
miðsumar sólin vakti náttúruna mcð
brennandi ástar kossum. Blómaríkið
er auðugt á íslandi. Mörg af hinum
viltu Englands blómum þroskast
þar. Undra sægur af yndislegu
blómgresi gægðist upp með steinun-
um meðfram veginum.
Síðdags komum við að stórri á
scm rann til sjávar; yfir liana er
liengibrú-100 feta löng og kostaði
$10,000. Á íslandi er grúi af fljótum
og ám, sem renna úr jöklum þess;
á vorin eru þær oft ófærar, er það
óhagræði fyrir ferðamanninn, og oft
og einatt lífshætta.
Einar 2 ár eru brúaðar á fs-
landi.
Loksins komum við að Eyrar-
bakka og dvöldum við hjá kaup-
manni einum meðan við vorum þar.
Eyrarbakki er svo settur, að í
6 mánuði af árinu er hann í beinu
sambandi við útheiminn, en grynn-
ingar gjöra lendingu þar mjög tor-
velda, jafnvel ómögulega, þann tíma
árs er dagur er stuttur.
Aðal erindi okkar með þessari
ferð var að setja upp bindindis fána
á einhverju hæsta fjalli hins norð-
læga lands, Samkvæmt því, lögðum
við áleiðis til fjalla. Fyrstu nóttina
gistum við hjá bónda einum. Næsta
dag héldum við enn áfram, og rið-
um fyrst hratt; sólin var heit og
björt og vegurinn brattur og ervið-
ur. Bráðum mættum við tveimur
mönnum, sem áttu að leiðbeina okk-
ur upp fjallið, bar annar þcirra
flaggstöng, en hinn flagg. 7/já bónd-
a þeim, scm næstur var fjallinu,
fengum við okkur hressingu, og
hvíldum hesta okkar. Enn lögðum
við af stað, hér voru vanalega eng-
ar mannaferðir. Við höfðum öngan
veg, ekki svo mikið sem gangstíg.
Brattinn var svo mikill að okkur
ægði við. Lengi héldum við svo
áfram að við. bjuggumst við að þá
ogþegar yrði hestunum fótaskortur.
(Framhald næst.)