Freyja - 01.10.1900, Blaðsíða 15

FREYJA
17.»
Eftir þetta höldu þéir fölágar áfram. Veður var bjart og kalt, en
golan var á eftir þeim svo þéir fundu ekki mikið til hennar. Eftir þvi
sem austar drög, batnaðí vegurinn, og eftir tveggja tíma íorð komu
þeir að litluin bóndabæ, riðu þeir beim.þangað og bílrðu. Út í glugg u\i)
kom nátthúfa, og undan lienhi digur karlmannsrödd sem sagði;
,, Við hör viljuin ekkert 'hafa með néina brezka slána.“
„Þið getið þó liklega liðið fötin, sö búkurinn innan í þoim ekki
brözkur,“ svarði njósnarinn.
„Hvað, Karmel?“ ,,Svo er þnð.“ „Bíddu þá við. Karmel i brezkum
reiðtígjum.hamingjan hjálpi inör!“ Meira heyrðu þeir ekki því n&tthíifan
livarf inn oggluggamim var lokað.
XI. KAPITULI.
Ii/œbilej líótuu.
Allra handa sögur spunnust út af þessum atburði í Brunswick. Sum-
ir sögðu aö tveir menn liefðu drepið heila herdeild. ílefðu þeir aðeins
gjclrt þriðja part aföllu sem um þá var sagt, þá hefðu þeir samt gjört
meira en nokkrir aðrir tvélr menn hafa nokkurntíma gjiirt. Loks komst
þó sannleikurinn í kring, si, að flóttámennirnir liefðu einungis drepið
einn mann og rotað annann um leið og þeir fóru.
En hvernig komust þeír burt? Úm það voru margar tilgátur. Gen-
eral Howc hafði kallað fyrir sig nokkra hersh’öfðíngja í þvl skyni að
rannsaka málið, ineðal þeirra var fangavðrðurínn sein þeir fölagarskildu
eftir I'kjalIaranuTn, og hafði hann skýrt frá því, liversu þeir hefðú nárr-
að hann inn.
„Sástai þá ekki búningana?“ spurði IIowc. „Nei, herra mínn. beir
iiafa orðið að fela þá eirihverstaðar.'1 En hvemig hafa þeir farið að
losa sig?“ ,,Með einhverju hárbéittu eggjárni, því hausinn er af sam-
tengingar boltanum.“ svaraði hermaðurinn. „bá liafa einhverjir af
þeim sem ieyft hefur verið að sjá þá, fært þeím fðtín og sagirnar," sagði
Ilowe reiðugiega.
„Ég korn til þeirra kl. 7 I gærkvöld, og er viss um að fötin voru
þar hvergi fólg'in þá.Eg gáði nákvæinlega að öllu. Egsagðí þör frá þeim
fundi, herra mirin,'1 sagði iriajor Colonel.
„bá hcfur éinhver komið þangað áeftir þúr,“sagði Ilotve gremjulega.
,,Eg hélð'feg geti skýrt þctta atriði, herra minn. En ég vildi gjöra
það undir fjðgur augu,“ sagði major O'Harra.
General Hovve leit framan í aðstoðarmann sinn og ýgldi sig. En er
hann sá hversn honum brá, hýrnaði ögn yfir honum.