Freyja - 01.02.1901, Side 13

FllEYJA
1.-!
horainu stóðu liundrað byssur, og rétt hjá smákassar, scm þeir följig-n
vissu að geyma mundu skotfæri; þcir voru auðsælega við dllu búnir.
Þegar Bright og þeir fölagar komu inn, litu allir á þá, en sáu
ekkcrt er þeim þútti varúöarvert, þvi hvorki var ljósið gott, né heldur
var þar nokkur einn maður sem þekkti alla hina. Svo þeir sem ekki
þekktu komumennina, gizkuðu á, að einhverjir hinna gjörðu það, og
voru því ánægðir. 0g er þeir félagar urðu þess varir, þótti þeim vænt
uin, að hermannabúningar þeirra sáust ekki, og voru þeir nú óhultir.
Þegar hljótt var orðið, stóð gráhærði maðurinn upp og sagði með
rödd, sem auðsjáanlega var ekki hans eigin.
„Bræður mínir! Enn þá einusinni hefur oss fyrir guðs náð, auðnast
að koma hér sarnan. Smátt og smátt gefur hann óvinina á vald konungs
vors, og innan skamms sigrast hans hátign á þeim, er berjast á móti hinu
eina sanna stjórnarfyrirkomulagi, þér skuluð fá tækifæri til að sýna
drottinhollustu yðar og drengskap, þvl þér verðið kallaðir áður en
langir tlmar líða, til hersins, og verið þá reiðubúnir. Eins og þör sy'áið,
hafa skotfærin verið send, til þess þér hefðuð dálítinn tíma til að æfa
yður, áður eu kallið kemur. Og nú skulu þeir, sem á slðasta fundi voru
settir til að vakta hreyftngar uppreistarmannanna,segja livers þeir hafa
orðið varir. Og eitt enn: Tve'.r uppreistarinenn sluppu úr varðhaldi I
Brunswick, seul enn þá hafa ekki fundist. Annar þeirra heitir Karmel,
en hinn er ungur maður, og heitir liobert Pemberton.“
„Eg þekki þá báða,“ sagði stirðbusalegur maður, sem þeir fölagar
sáu að þeir höfðu einhversstaðar séð áður.
„liefurðu séð þá innan tveggja vikna?“ spurði foringinn.
„Nei, en ég skal líta eftir þeim.
„Það er rétt. Eg vona að þör gjörið það allir,“ sagði foringinn.
„Áreiðanlega er þessi maður yngri en hann sýnist vera“ hvlslaði
Kobert að Karmel.
„Ég var eimitt að hugsa um það,“sagði Ivarmel.
I þessu stóð miðaldra maður upp, og kvaðst hafa orðið þess var, að
Adam Warner væri starfandi uppreistarmaður, hefði hann séð liann á
gægjum eins og engum heiðvirðum manni sæmdi.
Með það reis upp annar.og kvaðst viss uin að gamla Salka Bronton
hefði falið uppreistarmenn I kjallara sínum, þessu til sönnunar fylgdi
það, að Salka ætti tvo sonu I hernum h.já landráðamanninum Washing-
ton. Svo þeim var skipað að hafa sterkar gætur á þessum grunuðu
pei-sónum. Og gaf foringinn þeim til kynna að þeir mættu taka og nota
eignir uppreistarhuudanna.
„Annarhvor okkar verður að fara út, þvi menn okkar flnna okkur
aldrei tilsagnarlaust," hvíslaði Robert að Karmel. Við verðum að fara
varlega, því þessi grái þrjótur frá herbúðum Breta vaktar okkur vel, er