Freyja - 01.04.1907, Síða 13

IX. 9.
FREYJA
231
ttil 2>,ess, hve öröugt þaö er aö snúa -viö—öröugt fyrir einstæö-
ings ungiings, sem allir trúa illu um, af því aö kringumstæöurn-
ar ráku liann einu sinni út á ranga leiö. Hvaöa von gat ég átt?
—Þegar ég var í þessum hugleiöingum var dyrabjöllunni
hringt, og ég var svo viss um aö það værir þú, og mig langaöi
svo til að taka í höndina á þér, og sjá vinarbrosið í augum þín-
um—því ég var hrædd viö mínar eigin hugsanir og langaði svo
•eftir einhverju hjartastyrkjandi, og ég fékk það líka. Því úti
fyrir stóð maður með kcrfu af allskonar yndislegum blómum,
«g bréf til min. Það er hérna, ég skal lesa það fyrir þig.
„Kæra ungfrú OmarJ Endur fyrir löngu var leirpottur
einn óhamingjusamur, sem laskaöist í tilbúningnum, en hafði
þrátt fyrir það tæki til að hjálpa öðru leirkeri, sem var betur
gjört. Það var uppvöðslumikið, þó það væri aðlaðandi og
hraust líkamlega, en andlega því miöur illa komið. Það virtist
tæplega sjálfu sér meðvitandi um allt það góða, sem í eðli þess
bjo, svo helzt leit út fyrir, að það mundi brotna með öðrum
leirkerum af lakara tagi. Hamingjusnauði leirpotturinn gjörði
reyndar liíið. — Hann vissi ekki hvernig hægt væri að eignast
dýrindis demanta á heiðarlegan hátt, — en samt gat hann gefið
hinu fahega keri tækifæri til að sjá að sér. Og hvernig þetta
tækifæri var nctaö, sá hann í kvöld, sér til svo mikillar gleði, að
liann gat ekki stillt sig um aö láta kerið vita af því. Svo meö-
an hann sendi Barnett út til að tína saman blórnin, ritaði hann
þessar línur til þess að það skyldi verða hluttakandi i þessari
g'leði hans. Þessi pottur var eins og þú veizt strandreki í byrj-
un t'lveru slnr.ar og hefir því aldrei fyllt Það pláss, sem pottar
vanalega eiga að fylla. Tilveran hafði lítið aðlaðandi fyrir
hann, og af því hann hafði um fátt að hugsa, gat hann ekki
látið vera að hugsa oft til kersins og hver myndu verða æfiaf-
drif þess. Hann fann svo mikið af drenglyndi og hugrekki hjá
kerinu, að hann dáðist að þvi, þrátt fyrir allt, og þessir kostir
ljómuðu gegn um ókostina eins og kvöldstjörnur gegn um
cirungaleg næturský. Og þú mátt nú vera viss um, að traustið
sem potturinn ber til kersins—hversu lítilsvirði, sem því 'kann
að finnast það, hefir valdið pottinum, sem vakir margar nætur
e'nn, margra alvarlegra hugleiðinga, og að honum þykir milcils
um vert að sjá hversu,það hefir verið á góðum rökum byggt.
Væri nú potturinn Idealisti, gæti hann ímyndað sér að kerið
væri eitthvað meira og stærra, svo sem fögur blómsturkrukka,
me' rl'áandi hliðum og gylltum rósum, en má: !-~e vanta þó lífs-
revn-lu og víðíýni. Trn kerið er einungis ker ’ iið til af sama