Kennarablaðið - 01.11.1899, Síða 1

MÁNAÐARRIT UM UPPELDI OG KENSLUMÁL
1. ÁRG.
NOVEMBER 1899.
2. BLAÐ.
U(ncfir5Íaðaq.
I.
Það er alt.ítt, að börnum er hrósað fyrir gáfur og nám-
fýsi, á meðan þau eru ung. Yér heyrum oft foreldra þeirra
]át,a mihið af því, hve einstaklega „skynug“ og „skýr“ þau séu,
og að þau „drekki í sig“ alt, sem þau heyra. En þegár börn-
in svo eiga að fara að læra, þá verður oft alt annað uppi á
teningnum; þá reynast þau bæði löt og tornæm. Það má nú
telja það víst, að foreldrunum hætti oft til að gera sér of
háar vonir um börnin sín, og að þau stundum kunni að álita
gáfur þeirra og skýrleika meiri en ástæða er til. Þó er þessu
ekki nærri ætíð þannig varið. Hitt á sér þráfaldlega stað, að
börn, sem virtust og voru vel gefin, fjörug, námfús og greind,
áður en þau fóru að læra, verða brátt öll önnur börn, þegar
námið byrjar; þau verða daufgerð, löt og blátt áfram heimsk.
Menn hafa lengi tekið eftir þessu og leitað að orsökunum til
þess, og nú þykir enginn vafl á því lengur, að aðalorsökin er
skortur á sambandi milli heimilisfræðslunnar og byrjunar-
fræðslunnar í skólunum.
Áður en hið eiginlega nám byrjav, hvort sem það nú fer
fram á heimilunum eða í skólum, hafa bömin þegar fengið
nokkurn undirbúning í flestum þeim námsgreinum, sem kend-
ar eru í barnaskólum. Þetta kann nú ýmsum að virðast
undarleg staðhæfing, jafnvel fiarstæða, þvi að vitanlega koma
mörg börn þannig undirbúin í skólann, að þau tæplega þekkja