Plógur - 14.11.1901, Page 7
7i
hafa gctað þrifizt þar. Og það,
sem tekizt hefur að rækta þar
vestra, get eg eigi séð, hversvegna
*nenn ættu að vera hræddir við
að reyna nú — Það er mjög opt
svo, að óhugur manna og trúleysi
a því að reyna eitthvað, sem áð-
Vr er lítt þekkt, hefur ekki við
annað að styðja^-t en þeirra eigin
fi'amtaksleysi.
Um það, hvort garðyrkjan ekki
'nundi hafa töluverð bætandi áhrif
a efnahag bænda, ef hún væri
stunduð með skynsemi og dugn-
aði, þarf ekki að eyða neinuni orð-
uni. En það lítur út fyrir, að
sveitabændur margir álíti garðyrkj-
nna ekki arðvænlegt atriði. og kem-
Ur það af skorti á eigin reynslu
annara. Þeir bændur, sem enn þá
ekki hafafengizt við garðyrkju, ættu
að leggja meira kapp á, að kynn-
ast reynslu þeirra, er fengizt hafa
v’ð slikt, og einnig að færa sér í
nyt rit þau, sem gefin hafa verið út
bl að leiðbeina almenningi í þess-
ari grein, og reyna svo sjálfir Því:
"Sá veit gerst, sem reynir". —
Itúnaðarfélag íslands hefur, með
því að koma á fót tilraunastöðinni
1 Reykjavík, unnið eitt hið þarf-
asta verk, sem án alls efa hlýtur
llr að styðja mjög mikið að fram-
Ri'Um garðyrkjunnar, þó því að
eir>s, að almenningur vilji færa sér
1 nyt þá reynslu, sem þar fæst og
§eri sér meira far um, að nota
leiðbeiningar og aðstoð garðyrkju-
ráðanauts félagsins. Formaður
Búnaðarfél. ísl. heíur auglýst, að
byrjað yrði á kennslu í garðyrkju
við tilraunastöðina á komandi vori.
Þ>að ætti ekki að þuría að hvetja
menn til þess, að nota þetta, því
það liggur í augum uppi, hve brýn
nauðsyn er á slíkri kennslu, því
einmitt af þekkingarleysi kemur
framtaksleysið í þessari atvinngrein
sem fleirum. Það er vonandi, að
kennsla þessi verði vel notuð og
verði spor í áttina til að sann-
færa menn um, að garðyrkja get-
ur einnig hér á landi verið arð-
vænleg.
Ógirt land
skyldi enginn láta sér detta í hug
að rækta. Það sætir furðu, að
menn skuli ekki vera farnir að sjá
það af reynslunni, að fyrsta
jarðabótin, sem hverjum bónda ber
að gera er, að girða túnið, og þeg-
ar því er lokið, þá er fyrst full-
komins arðs að vænta af sléttum
og öðrum umbótum á túninu. Að
slétta ógirt tún, sem nú er mjög
algengt, getur undir flestum kring-
umstæðum ckki komið að hálfum
notum, því slétturnar eyðileggjast
af beit og umferð hrossa og sauð-
fjár, hversu grandgæfilega sem
reynt er að verja það. Ekkert
gerir túnunum eins mikinn skaða
eins og hrossabeit á haustin, og
það er að minnsta kosti hér á Suð-
urlandi ekki óalgengt, að sjá tún-
in alþakin hrossum á haustin, sum-
staðar af því að naumast er unnt
að verjast því, meðan ekki er girt,
og sumstaðar ef til vill af því, að